Του Άγγελου Ρούσσου
Η πανδημία του COVID-19 που ξεκίνησε στην Κίνα είναι πλέον πραγματικά παγκόσμια, με σχεδόν 1,5 εκατομμύρια περιπτώσεις και σχεδόν 90.000 θανάτους. Η επίπτωσή του θα μπορούσε να οδηγήσει έως και μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους στη φτώχεια, σύμφωνα με την Oxfam, μια παγκόσμια ομάδα υπεράσπισης της φτώχειας.
Μια έκθεση της φιλανθρωπικής κοινότητας που εδρεύει στο Ναϊρόμπι πριν από την ετήσια συνεδρίαση Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) / Παγκόσμιας Τράπεζας της επόμενης εβδομάδας εξέτασε τον αντίκτυπο της κρίσης στην παγκόσμια φτώχεια λόγω της συρρίκνωσης των εισοδημάτων και της κατανάλωσης των νοικοκυριών.
"Η οικονομική κρίση που εξελίσσεται ταχύτατα είναι βαθύτερη από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008", ανέφερε η έκθεση. "Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι, ανεξάρτητα από το σενάριο, η παγκόσμια φτώχεια θα μπορούσε να αυξηθεί για πρώτη φορά από το 1990".
Υπό το πρίσμα της κατάστασης, ορισμένες χώρες θα μπορούσαν να επιστρέψουν στα επίπεδα της φτώχειας που παρατηρήθηκαν τελευταία πριν από περίπου 30 χρόνια.
Οι συντάκτες της έκθεσης εξέτασαν διάφορα σενάρια, λαμβάνοντας υπόψη τις διάφορες γραμμές φτώχειας της Παγκόσμιας Τράπεζας, από την ακραία φτώχεια έως τις υψηλότερες γραμμές φτώχειας.
Σύμφωνα με το πιο σοβαρό σενάριο, με μια μείωση 20% των εισοδημάτων, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε ακραία φτώχεια θα αυξηθεί από 434 εκατομμύρια άτομα σε 922 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο σενάριο θα έβλεπε τον αριθμό των ανθρώπων που ζούσαν κάτω απότα όρια της ψτώχεις να αυξηθεί από 548 εκατομμύρια άνθρωποι σε σχεδόν 4 δισεκατομμύρια. Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο απ 'ό, τι οι άνδρες, καθώς είναι πιο πιθανό να εργαστούν στην “ανεπίσημη” οικονομία με ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα απασχόλησης. Επιπλέον, περισσότεροι από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι απασχολούνται στον “ανεπίσημο τομέα” χωρίς πρόσβαση σε υγειονομική κάλυψη
Η Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η φτώχεια στην Ανατολική Ασία και μόνο στην περιοχή του Ειρηνικού θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 11 εκατομμύρια άτομα σε περίπτωση επιδείνωσης των συνθηκών.
Η μεγάλης κλίμακας φτώχεια, ο υπερπληθυσμός και τα ανεπαρκή συστήματα υγειονομικής περίθαλψης περιπλέκουν περαιτέρω την κατάσταση.
Στην Ινδονησία, τα στοιχεία έδειξαν ότι έως και 240.000 άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν αν δεν ληφθούν μέτρα για τον έλεγχο της επιδημίας κορονοϊού. Επιπλέον, σε αυτή τη χώρα, η οικονομική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία, προειδοποιούν εμπειρογνώμονες, θα μπορούσε να είναι "ακόμη πιο σοβαρή από την κρίση της υγείας". Στην Ινδονησία, η ακραία φτώχεια δεν είναι υψηλή, αλλά πολλοί Ινδονήσιοι ζουν ακριβώς πάνω από την ακραία γραμμή της φτώχειας. Αν συνεχιστεί η οικονομική απομόνωση, θα μπορούσαν να καταρρεύσουν.
Για την Lyn Morgain, που είναι διευθύνουσα σύμβουλος της Oxfam Australia, ενώ ορισμένες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας είχαν τεχνικά πρόσβαση στο καθεστώς των μεσαίων εισοδημάτων, η ανάπτυξή τους ήταν ανομοιογενής, ώστε να έχουν βαθιά φτώχεια.
Για να αποφευχθεί ο αντίκτυπος της πανδημίας, η Oxfam παρουσίασε ένα σχέδιο δράσης έξι σημείων, στο οποίο θα πρέπει να δοθούν επιχορηγήσεις σε μετρητά και αποπληρωμές, διαγραφή χρέους, πρόσθετη στήριξη από το ΔΝΤ και περισσότερη βοήθεια, στους ανθρώπους και στις επιχειρήσεις που το χρειάζονταν. Σύμφωνα με την Oxfam, το σχέδιο θα χρηματοδοτηθεί από τη φορολόγηση του πλούτου, των έκτακτων κερδών και των κερδοσκοπικών χρηματοοικονομικών προϊόντων. Συνολικά, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να “ρίξουν” τουλάχιστον 5 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για να στηρίξουν αναπτυσσόμενες χώρες.
