Περισσότερες από 50 διαφορετικές χώρες προμηθεύουν την Ουκρανία με τα πιο σύγχρονα όπλα τους. Τώρα βλέπουμε άρματα μάχης, σύντομα ίσως δούμε αεροσκάφη… Τι αναμένεται να δούμε στο μέλλον; Πού θα περιοριστεί αυτή η βοήθεια;
Σύμφωνα με νέο ρωσικό άρθρο από την SVPressa, η Ρωσία πρέπει να προετοιμαστεί ακόμη και για μία ναυτική επίθεση από τον εχθρό. Το ιδανικότερο μέρος για την χτυπήσουν οι νατοϊκές χώρες είναι σίγουρα η Βαλτική Θάλασσα, προσθέτει η σελίδα.
Με αφορμή αυτό, το εν λόγω άρθρο κάνει μία σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, για να μας θυμίσει ένα ξεχασμένο μέτωπο, μία γραμμή άμυνας της Σοβιετικής Ένωσης που έχει εγκαταλειφθεί εδώ και δεκαετίες ολόκληρες: η Βαλτική Περίμετρος (Baltic Spit).
Η Βαλτική Περίμετρος (Αμμολωρίδα)
Σε αντίθεση με την Κουρονική αμμολωρίδα (Curonian Spit), η βαλτική αμμολωρίδα δεν συνδέεται χερσαία με την περιοχή του Καλίνινγκραντ. Η αμμολωρίδα της Βαλτικής χωρίζεται από την πόλη Μπαλτίισκ με πορθμό και με δρόμους για ολόκληρα χιλιόμετρα. Έχει μήκος 65 χιλιομέτρων, ωστόσο μόνο τα 35 βορειοανατολικά χιλιόμετρα βρίσκονται στην ρωσική επικράτεια. Τα υπόλοιπα είναι στην κατοχή της Πολωνίας. Τέλος, το πλάτος της αμμολωρίδας κυμαίνεται μεταξύ 300 και 1.800 μέτρων.
Η αμμολωρίδα διασχίζει την περιοχή της Πολωνίας και συνδέεται με το χερσαίο κομμάτι της. Το μεγαλύτερο αξιοθέατο αυτής της περιοχής είναι το Δυτικό Μέτωπο, όπου η Σούτσσταφφελ (SS) πολέμησε μέχρι θανάτου με τους Σοβιετικούς το 1945.
Η Ιστορία
Το πρώτο πράγμα που σου τραβάει την προσοχή εδώ είναι τα μεγάλα υπόστεγα αεροσκαφών, τα οποία χρονολογούνται από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όποτε οι Γερμανοί είχαν δημιουργήσει μεγάλους στρατιωτικούς διαδρόμους προσαπογειώσεων στην περιοχή.
Το "μέτωπο" εγκαταλείφθηκε το 1955, όταν η σοβιετική βάση που λειτουργούσε εκεί εγκαταλείφθηκε και όλες οι υποδομές παρατήθηκαν στο έλεος της φύσης. Μέχρι και σήμερα έχουν διατηρηθεί κάποια παράκτια αμυντικά οχυρώματα των Γερμανών, τα οποία ήταν κατασκευασμένα από τσιμέντο. Υπάρχουν πολλοί διάδρομοι που ενώνουν τα οχυρώματα, ενώ διατηρούνται και αρκετές θύρες βολών.
Τον Απρίλιο του '45 έλαβε χώρα μία πολύ σφοδρή μάχη, παρά το γεγονός πως το Βερολίνο είχε ήδη καταληφθεί από τον σοβιετικό Κόκκινο Στρατό. Η γερμανική μονάδα που επιχειρούσε στην περιοχή ήταν ιδιαίτερα ισχυρή και δεν παραδόθηκε εύκολα. Έτσι, οι Σοβιετικοί έπρεπε να πολεμήσουν σθεναρά για να τους νικήσουν. Μόνο μετά την επίσημη πτώση του Βερολίνου, παραδόθηκε τελικά ο γερμανικός στρατός της περιοχής (περίπου 30 χιλιάδες στρατιώτες).
