Ένας πληροφοριοδότης που ισχυρίζεται ότι είναι από το FSB (διάδοχος της σοβιετικής KGB) αποκάλυψε αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι το σχέδιο νίκης του Κρεμλίνου τώρα που έχουν ξεκινήσει οι διαπραγματεύσεις. Η ιδέα είναι να κερδηθεί μέσω των διαπραγματεύσεων αυτό που ο ρωσικός στρατός δεν θα μπορούσε να κερδίσει στο πεδίο της μάχης.
Το σχέδιο έχει ως εξής:
«Ο Ζελένσκι θα πιεστεί να υπογράψει μια φαινομενικά ήπια συνθήκη ειρήνης, όπου θα αναγνωρίσει την Κριμαία ως Ρωσία και οι περιοχές Λουγκάνσκ και Ντονιέτσκ θα ανεξαρτητοποιηθούν. Οι διαπραγματευτές μας θα επικεντρωθούν στις δύο δημοκρατίες και τις αποχρώσεις τους, αλλά αυτό αποσπά την προσοχή. Το βασικό σημείο θα πρέπει να είναι η αποστρατικοποίηση, η οποία στην πραγματικότητα θα απαγορεύσει τις ουκρανικές ειδικές υπηρεσίες, κυρίως την αντικατασκοπεία.
Η προσέγγισή μας θεωρείται πιο υποσχόμενη: Σε λίγα χρόνια, ίσως, με κάποια (ελάχιστη) βοήθεια από τη GRU [Ρωσική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών], θα πραγματοποιήσουμε μια ολική εκκαθάριση του κοινωνικοπολιτικού πεδίου [ουκρανίας]. Και μετά από αυτό μπορούμε να εισαγάγουμε κάθε είδους δική μας εξουσία στο Κίεβο».
Με μεγάλη πιθανότητα, αυτό το σχέδιο θα επικρατήσει στο Κρεμλίνο καθώς προσαρμόζει τη στρατηγική του, αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει σενάρια τρέλας με επιθετικότητα σε άλλα μέτωπα. Θεωρητικά κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί, αλλά πώς θα λειτουργήσει στην πράξη δεν το γνωρίζουμε. Δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική νίκη εδώ.
«Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις, αλλά το κυριότερο είναι ότι, μετά την υπογραφή της συμφωνίας, μπορούμε στην πραγματικότητα να την παραβιάσουμε ανά πάσα στιγμή όταν έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε την κατάσταση. Σε αυτή τη δεύτερη φάση, τα στρατεύματα δεν θα συμμετέχουν πλέον. Αντίθετα, θα έχουμε «μαύρα κοράκια» [αυτοκίνητα για τη μεταφορά πολιτικών κρατουμένων] που θα μεταφέρουν όσους κατηγορούνται για παραβίαση της συμφωνίας από την ουκρανική πλευρά.
Αυτό το σενάριο δεν είναι τόσο τρελό όσο άλλα, αλλά όλα βασίζονται στην ευκαιρία να ασκηθεί πίεση στο Κίεβο στις διαπραγματεύσεις. Τώρα οι ξένες επαφές εργάζονται στο υψηλότερο επίπεδο - υπάρχει μια αναζήτηση για εκείνες τις χώρες των οποίων η ηγεσία θα μπορούσε να υποστηρίξει σιωπηρά τη θέση μας και να ασκήσει πίεση στον Ζελένσκι».
Η Ουκρανία φοβάται μια συμφωνία που μοιάζει με τη Συμφωνία του Μονάχου του 1938. Ο φόβος του Κιέβου είναι ότι η Ρωσία θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μια τέτοια συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή με μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία.
Όπως σημειώνει το σχέδιο νίκης της FSB, οι ρωσικές πολιτικές δυνάμεις εργάζονται ήδη σε ξένους πολιτικούς με αυτά τα επιχειρήματα: σώζονται ζωές, χάνεται λίγο έδαφος και υπάρχει άμεση απαλλαγή από τις κυρώσεις που βλάπτουν τις επιχειρήσεις.
Η διαφωνία ενάντια σε μια τέτοια αποκαλούμενη ήπια συμφωνία είναι το έντονο κόστος υλικοτεχνικής και στρατιωτών που ξοδεύει η Ρωσία κάθε μέρα μάχης. Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, όλο και περισσότεροι Ρώσοι πολίτες θα συνειδητοποιούν ότι ο Πούτιν τους είπε ψέματα και τους πρόδωσε με την ψευδή αφήγησή του για μια επικείμενη επίθεση από την Ουκρανία.
Θα μάθουν ότι μια εισβολή των Ρουσών —και όχι μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση— έχει καταστρέψει το ήδη χαμηλό βιοτικό τους επίπεδο και έχει σκοτώσει χιλιάδες νέους τους.
Το επιχείρημα της FSB ότι η Ρωσία μπορεί να επιτύχει μια «πολιτική νίκη» εκ των έσω αγνοεί το έντονο μίσος του ουκρανικού λαού προς τη Ρωσία, που τους έχει ξεριζώσει από τα σπίτια τους, έχει βομβαρδίσει τα διαμερίσματά τους, κατέστρεψε τα σχολεία και τα νοσοκομεία τους και σκότωσε τους συζύγους και τους γιους τους στη μάχη.
Δεν θέλουν μια «ήπια συμφωνία». Θέλουν να δουν τον Πούτιν στο εδώλιο ενός πολεμικού δικαστηρίου.
