Υπάρχουν πολλά λάθη στη συμφωνία της G7 για να τεθεί ανώτατο όριο στο ρωσικό πετρέλαιο. Το πρώτο είναι ότι δεν βλάπτει καθόλου τη Ρωσία. Το συμφωνηθέν ανώτατο όριο, στα 60 δολάρια το βαρέλι, είναι υψηλότερο από την τρέχουσα τιμή των Ουραλίων, πάνω από τον μέσο όρο πέντε ετών της αναφερόμενης τιμής και υψηλότερο από τη μέση τιμή netback της Rosneft.
Σύμφωνα με το Reuters, «το ανώτατο όριο τιμών της G7 θα επιτρέψει σε χώρες εκτός ΕΕ να συνεχίσουν να εισάγουν ρωσικό αργό πετρέλαιο, αλλά θα απαγορεύσει στις ναυτιλιακές, ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές εταιρείες να διακινούν φορτία ρωσικού αργού σε όλο τον κόσμο, εκτός εάν πωληθεί για λιγότερο από το ανώτατο όριο τιμής». Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα θα είναι σε θέση να αγοράζει περισσότερο ρωσικό πετρέλαιο με μεγάλη έκπτωση, ενώ ο ρωσικός κρατικός πετρελαϊκός γίγαντας θα συνεχίσει να έχει μια πολύ υγιή απόδοση 16% επί του μέσου όρου του απασχολούμενου κεφαλαίου (ROACE) και περισσότερα από 8,8 δισεκατομμύρια ρούβλια σε έσοδα.
Αυτό το άστοχο ανώτατο όριο δεν είναι μόνο μια επιδότηση προς την Κίνα και ένα τίμημα που εξακολουθεί να κάνει τη Rosneft εξαιρετικά κερδοφόρα και ικανή να πληρώσει δισεκατομμύρια στο ρωσικό κράτος σε φόρους. Είναι μεγάλο λάθος αν θέλουμε να δούμε χαμηλότερες τιμές του πετρελαίου.
Με αυτό το όριο οι G7 έχουν δημιουργήσει έναν περιττό και τεχνητό πάτο σε παλιές τιμές. Η G7 δεν ήθελε να καταλάβει γιατί οι τιμές του πετρελαίου έχουν εκτοξευθεί το 2022: Ανταγωνισμός και αντίδραση ζήτησης. Τοποθετώντας ένα ανώτατο όριο 60 δολαρίων το βαρέλι, το οποίο είναι η χαμηλότερη τιμή, οι G7 έχουν σχεδόν καταστήσει αδύνατο να φτάσουν οι τιμές σε πραγματικό κατώτατο σημείο εάν φτάσει μια κρίση ζήτησης. Από τη μία πλευρά, η G7 έχει αφαιρέσει 4,5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, τις εκτιμώμενες ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου για το 2023, εκτός της εικόνας της προσφοράς με ελάχιστη -και μέγιστη- τιμή, αλλά επιπλέον έχει κάνει τον ΟΠΕΚ πιο πρόθυμο να μειώσει την προσφορά και να αυξήσει τις εξαγωγές του, μέση πραγματοποιηθείσα τιμή του πετρελαίου υψηλότερη.
Η Κίνα πρέπει να είναι εξαιρετικά ευτυχισμένη. Ο ασιατικός κολοσσός θα εξασφαλίσει μακροπρόθεσμη προσφορά σε ελκυστική τιμή από τη Ρωσία και θα πουλάει ραφιναρισμένα προϊόντα παγκοσμίως με υψηλότερα περιθώρια κέρδους. Η Sinopec και η Petrochina θα βρουν αρκετές ευκαιρίες στην παγκόσμια αγορά για να εξασφαλίσουν καλύτερα περιθώρια κέρδους για τα εξευγενισμένα προϊόντα τους, διασφαλίζοντας παράλληλα προσιτή προσφορά σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Όταν διαβάζονται αυτές οι ειδήσεις για τα «ανώτατα όρια τιμών» τίθεται αν οι γραφειοκράτες έχουν εργαστεί ποτέ σε μια παγκόσμια ανταγωνιστική βιομηχανία. Μπορεί να μην έχουν, αλλά σίγουρα απασχολούν χιλιάδες «ειδικούς» που μπορεί να τους είπαν ότι αυτή είναι μια έξυπνη ιδέα.
Εάν η G7 ήθελε πραγματικά να βλάψει τα οικονομικά και τις εξαγωγές της Ρωσίας, ο τρόπος να το κάνει είναι να ενθαρρύνει υψηλότερες επενδύσεις σε εναλλακτικές και πιο ανταγωνιστικές πηγές. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει είναι το αντίθετο. Οι κυβερνήσεις της G7 συνεχίζουν να επιβάλλουν φραγμούς στις επενδύσεις στην ενέργεια, καθώς και να θέτουν ρυθμιστικά και λανθασμένα αποκαλούμενα περιβαλλοντικά βάρη που καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την εγγύηση της διαφοροποίησης και της ασφάλειας του εφοδιασμού.
Αυτό που σκότωσε την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του εβδομήντα ήταν η εκπληκτική άνοδος των επενδύσεων σε άλλες παραγωγικές περιοχές. Αυτό που επέτρεψε στις τιμές του πετρελαίου να κάνουν μια κίνηση σχεδόν 180 μοιρών μέχρι σήμερα είναι η υψηλότερη προσφορά, ο ανταγωνισμός εκτός ΟΠΕΚ και η ανταπόκριση στη ζήτηση.
Ο ενεργειακός τομέας υποφέρει ήδη από ανησυχητικά επίπεδα υπο-επενδύσεων. Σύμφωνα με τη Morgan Stanley, η υπο-επένδυση σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο έχει φτάσει τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Με αυτό το λεγόμενο ανώτατο όριο τιμών, το κίνητρο για τους παραγωγούς να πουλήσουν ό,τι μπορούν και να επενδύσουν όσο το δυνατόν λιγότερα είναι ακόμη υψηλότερο, και αυτό μπορεί να συνεπάγεται πολύ υψηλότερες τιμές πετρελαίου στο μέλλον. Η Κίνα και η Ρωσία γνωρίζουν επίσης ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και άλλες εναλλακτικές λύσεις δεν είναι σχεδόν καθόλου μια ευρέως διαθέσιμη εναλλακτική και ότι, ούτως ή άλλως, αυτό θα απαιτούσε επενδύσεις τρισεκατομμυρίων δολαρίων στην εξόρυξη χαλκού, κοβαλτίου και σπάνιων γαιών.
Προσθέτοντας ένα λεγόμενο ανώτατο όριο στις τιμές του ρωσικού πετρελαίου στα αυξανόμενα εμπόδια για την ανάπτυξη εγχώριων πόρων, η G7 μπορεί να φυτέψει τους σπόρους ενός υπερκύκλου εμπορευμάτων όπου η εξάρτηση από τον ΟΠΕΚ και τη Ρωσία αυξάνεται αντί να μειώνεται.
Οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων οικονομιών μεταφέρουν τις χώρες τους από μια μέτρια εξάρτηση από τη Ρωσία σε μια τεράστια εξάρτηση από την Κίνα και τη Ρωσία.
