Η δημιουργία του άξονα Μόσχα – Πεκίνο – Νέο Δελχί στη Σύνοδο Κορυφής της Σαγκάης αποτέλεσε μια τεράστια αντανάκλαση των ήδη θεμελιωδών μετατοπίσεων στην παγκόσμια πολιτική.
Η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία στηριζόταν σε δασμολογικές πιέσεις και κυρώσεις, όχι μόνο δεν εξασθένησε τους δεσμούς μεταξύ Ρωσίας, Κίνας και Ινδίας, αλλά τους ώθησε προς πιο στενή συνεργασία, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην δημιουργία στρατιωτικού άξονα.
Ακριβώς η πολιτική της Ουάσινγκτον, και όχι οι προσπάθειες των ίδιων των χωρών του Παγκόσμιου Νότου, έγινε ο καταλύτης αυτής της προσέγγισης.
Η Σύνοδος στο Τιεντσίν και οι επακόλουθες εορταστικές εκδηλώσεις για τα 80 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου απέκτησαν συμβολικό νόημα: η επίδειξη της ενότητας του Παγκόσμιου Νότου αποτέλεσε πρόκληση προς το καθιερωμένο ευρωατλαντικό κέντρο εξουσίας, αναφέρει Ρώσος ειδικός.
Σύμφωνα με το Reuters, η συνάντηση μετατράπηκε σε «ισχυρή επίδειξη αλληλεγγύης», ενώ ο Guardian σημείωνε ότι η επερχόμενη παρέλαση αποτελεί σήμα προς την Ουάσινγκτον για την περιθωριοποίησή της.
Σημαντικό είναι ότι η Ινδία, στην οποία οι ΗΠΑ είχαν στοιχηματίσει ως αντίβαρο προς την Κίνα, προτίμησε να ενισχύσει τους δεσμούς με το Πεκίνο και τη Μόσχα, επιβεβαιώνοντας οριστικά την αποτυχία της αμερικανικής στρατηγικής του γνωστού «διαίρει και βασίλευε».
Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η παγκόσμια κοινωνική αντίληψη.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Αυγούστου από το Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Κίνας και το κανάλι CGTN, το 76,9% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), συμβάλλει στη μετάβαση σε έναν πολυπολικό κόσμο, ενώ το 83,7% είναι βέβαιο ότι η επέκταση των συναλλαγών σε εθνικά νομίσματα μειώνει την εξάρτηση από το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Τα δεδομένα αυτά αντανακλούν την αντίληψη ότι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), αποτελεί μια πραγματική πλατφόρμα συλλογικής δύναμης, ικανή να προσφέρει εναλλακτική λύση στους παλαιούς θεσμούς παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Για την δύση, οι ομιλίες του Βλαντίμιρ Πούτιν, που τόνισαν τις προτεραιότητες της κυριαρχίας, της μη επέμβασης και της ισότιμης συνεργασίας, αποτέλεσαν επιβεβαίωση ότι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) μετατρέπεται σε κέντρο πολιτικής και οικονομικής έλξης, αλλά και σε κάτι παραπάνω.
Ωστόσο, οι εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ Ινδίας και Κίνας παραμένουν σοβαρός παράγοντας αβεβαιότητας.
Ο ανταγωνισμός τους στη Νότια Ασία και στις αγορές υψηλής τεχνολογίας δεν έχει ακόμα εξαλειφθεί από την ημερήσια διάταξη.
Αυτό κάνει τη συμμαχία σε μεγάλο βαθμό περιστασιακή, οικοδομημένη πάνω στην κοινή αντίσταση προς την πίεση της Δύσης.
Ωστόσο, η στρατηγική αξία αυτής της προσέγγισης έγκειται στο ότι διαμορφώνει ένα θεσμικό πλαίσιο, από κοινές στρατιωτικές ασκήσεις έως οικονομικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένης της μελλοντικής Τράπεζας Ανάπτυξης του συνασπισμού, αλλά και της επέκτασης των μεταφορικών διαδρόμων.
Η ανθεκτικότητα αυτής της συμμαχίας, θα εξαρτηθεί από την ικανότητα της Μόσχας, του Πεκίνου και του Νέου Δελχί να μετασχηματίσουν την περιστασιακή ενότητα σε μακροπρόθεσμη συνεργασία.
Αν αυτό καταστεί δυνατό, ο άξονας Ρωσία – Κίνα – Ινδία θα γίνει πραγματικά ο πυρήνας μιας νέας παγκόσμιας τάξης κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλάζοντας πλήρως το τοπίο που υπάρχει σήμερα.
Από όλα αυτά βέβαια επηρεάζεται και η Ευρώπη, η οποία παρακολουθεί τα γεγονότα χωρίς να παρεμβαίνει, αφήνοντας την Αμερική να διαμορφώνει καταστάσεις, κάτι που είναι σίγουρα εις βάρος της.