Οι απειλές πολέμου στην Καραϊβική εντείνονται με την πρόσφατη σημαντική στρατιωτική συγκέντρωση των Ηνωμένων Πολιτειών. Η αεροναυτική ομάδα κρούσης του αεροπλανοφόρου «USS Gerald R. Ford», του μεγαλύτερου στον κόσμο, πρόκειται να ενωθεί με τις ήδη παρούσες αμερικανικές δυνάμεις στην περιοχή από τον Αύγουστο. Επιπλέον, στις 26 Οκτωβρίου, μία αμερικανική πυραυλάκατος έφτασε στο Τρινιδάδ-και-Τομπάγκο, σε απόσταση μόλις 10 χιλιομέτρων από τη Βενεζουέλα. Αυτή η ανάπτυξη συνιστά τη σημαντικότερη αποστολή δυνάμεων στην Καραϊβική μετά την Κρίση των Πυραύλων της Κούβας το 1962. Η στρατιωτική δράση έχει ήδη οδηγήσει σε απώλειες, με δέκα αμερικανικές επιδρομές εναντίον πλοίων να έχουν προκαλέσει 43 θανάτους από τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον βρίσκονται κυρίως τα καρτέλ ναρκωτικών, τα οποία το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει χαρακτηρίσει ως τρομοκρατικές οργανώσεις. Παράλληλα, έχει δοθεί εξουσιοδότηση στη CIA να πραγματοποιήσει μυστικές επιχειρήσεις στη Βενεζουέλα, σηματοδοτώντας μία ευρύτερη στρατηγική παρέμβασης.
Τα Κίνητρα της Διοίκησης Τραμπ
Τα κίνητρα του Ντόναλντ Τραμπ για την κλιμάκωση αυτή φαίνονται να είναι πολλαπλά και συνδυαστικά. Περιλαμβάνουν:
Τη ρητή βούληση για καταπολέμηση της ναρκοτρομοκρατίας και των καρτέλ.
Τον στρατηγικό στόχο να αξιοποιήσει το πετρελαϊκό εμπόριο μεταξύ Καράκας και Πεκίνου προς όφελος της Ουάσιγκτον.
Την φιλοδοξία για ανατροπή ενός από τα τελευταία κομμουνιστικά καθεστώτα του πλανήτη, το οποίο θεωρείται προέκταση του καστρικού καθεστώτος.
Το ερώτημα εάν ο Πρόεδρος θα επιλέξει έναν ανοιχτό πόλεμο παραμένει ανοιχτό. Ο πειρασμός φαντάζει μεγάλος, αν και ο ίδιος φέρεται να μην εμπιστεύεται τις χερσαίες επιχειρήσεις.
Η Αντίδραση και η Εσωτερική Αδυναμία του Καθεστώτος Μαδούρο
Στο Καράκας, ο Πρόεδρος Μαδούρο ενεργοποίησε άμεσα το σχέδιο «Independencia 200», με στόχο την προετοιμασία της χώρας για το ενδεχόμενο μιας εισβολής. Το σχέδιο περιλαμβάνει τέσσερις φάσεις: την κινητοποίηση των πολιτοφυλάκων, την ανάπτυξή τους στην επικράτεια, την ιδεολογική κατήχηση και την ένοπλη πάλη. Ωστόσο, οι επαναστατικοί αυτοί τόνοι δυσκολεύονται να καλύψουν την πραγματικότητα ενός εξαντλημένου στρατού που δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε μια πραγματική σύγκρουση.
Η θεμελιώδης αδυναμία έγκειται στο γεγονός ότι ο μπολιβαριανός στρατός δεν υπερασπίζεται πλέον το έδαφος, αλλά τα οικονομικά του συμφέροντα. Έρευνα του ιστότοπου Armando.info αποκάλυψε πως ανώτερος στρατιωτικός, όπως ο αντιστράτηγος Αλφρέδο Τανσέλα Ράνχελ (ο οποίος συμμετείχε σε πτήση πάνω από αμερικανικό καταδρομικό), είναι ταυτόχρονα αντιπρόεδρος ιδιωτικής εταιρείας που πουλά στρατιωτικό και ιατρικό εξοπλισμό, υποστηριζόμενη από τον Υπουργό Άμυνας. Η έρευνα τονίζει ότι «το τσαβικό καθεστώς εξακολουθεί να υπογράφει συμβόλαια με στρατιωτικούς εν ενεργεία», κατά παράβαση της νομοθεσίας.
Αυτοί οι «στρατηγοί-επιχειρηματίες» ενσαρκώνουν έναν ένστολο καπιταλισμό όπου η πολιτική νομιμοφροσύνη ανταλλάσσεται με εγγύηση κέρδους. Όσο οι οικονομικές τους υποθέσεις ευδοκιμούν, θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται τον Μαδούρο. Ωστόσο, η απόσταση από την επιχειρηματική πίστη μέχρι την ετοιμότητα για θυσία είναι μεγάλη. Ουσιαστικά, ο στρατός της Βενεζουέλας είναι ικανός να τρομοκρατεί τον πληθυσμό, αλλά όχι να αντιμετωπίσει τον ισχυρότερο στρατό του κόσμου.
Σε περίπτωση αμερικανικής επέμβασης στη Βενεζουέλα, η πιθανότερη έκβαση θα ήταν η κατάρρευση ενός συστήματος όπου οι ένστολοι προστατεύουν τις δικές τους υποθέσεις περισσότερο από το έθνος.
