Γιατί η Ρωσία είναι απίθανο να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία παρά την τεράστια πίεση των ΗΠΑ; Μήπως οι απειλές του Τραμπ πέφτουν σε κωφά αυτιά;
Είναι δύο καυτά ερωτήματα στα οποία έγκριτο Διεθνές ΜΜΕ, επιχειρεί να απαντήσει, επισημαίνοντας:
Ο Πούτιν έχει το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία
Ένας από τους πιθανούς λόγους για τους οποίους ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν ακούει τον «φίλο» και Αμερικανό ομόλογό του Ντόναλντ Τραμπ, παρά την απειλή του δεύτερου να επιβάλει περισσότερες οικονομικές κυρώσεις στη Μόσχα για τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι ότι ο πρώτος πιστεύει ότι έχει πλέον το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης.
Και αυτό συμβαίνει επειδή όχι μόνο οι Ρώσοι τεχνοκράτες έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μια οικονομία που μπορεί να αντέξει τις δυτικές κυρώσεις, αλλά η Ρωσία είναι επίσης σε θέση να βρει πολλούς στρατιώτες να εντάσσονται στις δυνάμεις της εν μέσω μιας καλοκαιρινής επίθεσης, όταν οι εφεδρείες της Ουκρανίας μειώνονται.
Το ανθρώπινο δυναμικό
Ανεξάρτητα από την τεχνολογία και τα όπλα, τελικά, ένας πόλεμος κερδίζεται όταν υπάρχουν στρατιώτες στο έδαφος.
Και εδώ, είναι κοινό μυστικό ότι η Ουκρανία υποφέρει από οξεία έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού.
Κανένας άνδρας ηλικίας 18 έως 60 ετών δεν έχει λάβει άδεια να εγκαταλείψει τη χώρα από τον Φεβρουάριο του 2022 χωρίς ειδική άδεια στην Ουκρανία, αλλά υπάρχει γενική αντίσταση στην ένταξη στις ένοπλες δυνάμεις υπό εξαναγκασμό.
Από την άλλη πλευρά, πρόσφατες αναφορές και μελέτες δείχνουν ότι παρά την απώλεια χιλιάδων στρατιωτών από τη Ρωσία, μπόρεσε να διαχειριστεί σχετικά εύκολα νέες στρατολογήσεις.
Από τον Μάιο του τρέχοντος έτους, οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις είχαν 3,57 εκατομμύρια στρατιώτες, με το 37% αυτών, ή 1,32 εκατομμύρια, να είναι ενεργό στρατιωτικό προσωπικό.
Δύο εκατομμύρια ήταν μέλη εφέδρων και 250.000 ήταν παραστρατιωτικές δυνάμεις.
Είναι σημαντικό ότι ο αριθμός των ανθρώπων στον ρωσικό στρατό έχει διπλασιαστεί μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Τώρα, ο Ρωσικός Στρατός είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος, μαζί με τη Βόρεια Κορέα .
Η Κίνα, η Ινδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη αντίστοιχα.
Το θέμα είναι ότι μέχρι στιγμής, τα ενεργά στρατεύματα της Ρωσίας υπερτερούν αριθμητικά των ουκρανικών κατά 420.000, πόσο μάλλον οι εφεδρικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις.
Και οι περισσότεροι από αυτούς τυχαίνει να είναι πραγματικοί Ρώσοι και όχι ξένοι μισθοφόροι.
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, η στρατολόγηση από τη Ρωσία συνέχισε να είναι επιτυχημένη κατά το πρώτο τρίμηνο του 2025. Η στρατολόγηση αυξήθηκε κατά 22% από το πρώτο τρίμηνο του 2024 (από 73366 σε 89601 άνδρες).
Οι μισθοφόροι
Η Ουκρανία είχε ανακοινώσει ανοιχτά το 2022 ότι περίπου είκοσι χιλιάδες (20.000) άτομα από πενήντα δύο (52) χώρες είχαν υποβάλει αίτηση για να πολεμήσουν στη νεοσύστατη Διεθνή Λεγεώνα Εδαφικής Άμυνας της Ουκρανίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, περιλάμβαναν Αμερικανούς, Καναδούς και αρκετές ευρωπαϊκές εθνικότητες.
Η Ρωσία, επίσης, είχε καυχηθεί για το γεγονός ότι περίπου δεκαέξι χιλιάδες (16.000) άνδρες από τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία είχαν υποβάλει αίτηση για να πολεμήσουν για τη Ρωσία.
Ευνόητο είναι ότι πολλοί από αυτούς τους ξένους μαχητές σκοτώθηκαν και ορισμένοι από αυτούς συνελήφθησαν ως αιχμάλωτοι πολέμου (POWs) και από τις δύο πλευρές.
Ωστόσο ο αριθμός όσων μάχονται για την Ουκρανία μειώθηκε.
Όσον αφορά τη ρωσική πλευρά, οι δυτικές χώρες ισχυρίζονται ότι ο Πούτιν έχει καταστήσει τους μισθοφόρους μέρος της στρατιωτικής στρατηγικής της Μόσχας από τότε που παρενέβη για πρώτη φορά στην Ουκρανία το 2014 για να καταλάβει την Κριμαία και να υποστηρίξει τους φιλορώσους αυτονομιστές στο Ντονμπάς.
Στην πραγματικότητα, όπως λέει ο Πούτιν, βοήθησε στη δημιουργία του Ομίλου Wagner, αναμφισβήτητα του μεγαλύτερου ιδιωτικού φορέα ασφαλείας στον κόσμο, «για να βοηθήσει, να αντικαταστήσει και να παράσχει εύλογη δυνατότητα στις ρωσικές δυνάμεις» σε επιχειρήσεις στο εξωτερικό σε τριάντα χώρες σε τέσσερις ηπείρους, από τη Βενεζουέλα μέχρι τη Λιβύη και το Αφγανιστάν.
Το γεγονός ότι η ηγεσία της Wagner διαφώνησε αργότερα με τον Πούτιν και σκοτώθηκε μυστηριωδώς είναι μια διαφορετική ιστορία.
Ωστόσο, σύμφωνα με τις δυτικές αναφορές, η Ρωσία συνεχίζει να στρατολογεί ξένους στρατιώτες για να πολεμήσουν στην Ουκρανία.
Λέγεται ότι το κύριο κέντρο στρατολόγησης της Ρωσίας τυχαίνει να είναι η Κεντρική Ασία ,τόσο στην περιοχή όσο και μεταξύ του μεγάλου πληθυσμού μεταναστών εργαζομένων στη Ρωσία.
Άλλες κύριες πηγές περιλαμβάνουν τη Συρία, την Κούβα, την Ινδία και το Νεπάλ.
Οι προσπάθειες της Ρωσίας στην Κούβα και την Ινδία έχουν επικριθεί ως επιχειρήσεις εμπορίας ανθρώπων.
Το Νεπάλ έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ευάλωτο στη ρωσική στρατολόγηση, με εκτιμήσεις που κυμαίνονται από μερικές χιλιάδες έως 15.000 άνδρες που εγγράφονται για να πολεμήσουν στην Ουκρανία.
Πάνω απ 'όλα, το ζήτημα των ξένων στρατευμάτων που πολεμούν για τη Ρωσία έχει προσελκύσει περισσότερο την παγκόσμια προσοχή, με την είδηση ότι η Βόρεια Κορέα έχει στείλει περίπου δέκα χιλιάδες στρατιώτες για να συμμετάσχουν στην εισβολή στην Ουκρανία.
Πολλοί το βλέπουν αυτό ως μια κρίσιμη στιγμή στον πόλεμο, λόγω του αριθμού των εμπλεκόμενων στρατευμάτων και της επίσημης φύσης της ανάπτυξης.
Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές ότι η Ρωσία στοχεύει μετανάστες, ειδικά εκείνους που απέκτησαν πρόσφατα ρωσική υπηκοότητα, για στρατολόγηση.
Σε πολιτικούς και δημόσιους υπαλλήλους που φυλακίζονται για κατηγορίες διαφθοράς, καθώς και σε κρατούμενους που έχουν καταδικαστεί για σοβαρές κατηγορίες, έχει επίσης προσφερθεί η ευκαιρία να καταταγούν ως στρατιώτες.
Οι συμβασιούχοι Ρώσοι στρατιώτες
Ωστόσο, φαίνεται να έχει υποτιμηθεί το γεγονός ότι η Ρωσία βασίζεται ολοένα και περισσότερο σε συμβασιούχους στρατιώτες, προσφέροντας υψηλούς μισθούς και μπόνους υπογραφής για να προσελκύσει νεοσύλλεκτους από το εσωτερικό της χώρας.
Και το κόστος μοιράζεται μεταξύ της Μόσχας και των περιφερειακών ή επαρχιακών πρωτευουσών.
Σε μια σημαντική αλλά μοναδική βάση δεδομένων που μόλις συγκέντρωσε ο Δρ. Janis Kluge του Γερμανικού Ινστιτούτου Διεθνών και Ασφαλών Υποθέσεων (SWP), Βερολίνο, έχει παρατηρηθεί ότι οι δαπάνες του περιφερειακού προϋπολογισμού 37 ρωσικών περιφερειών για μπόνους κατάταξης αυξήθηκαν δραματικά το 2024.
Η μελέτη του Kluge δείχνει ότι ένας αυξανόμενος αριθμός Ρώσων ανδρών προσφέρθηκε εθελοντικά να υπογράψει σύμβαση με τον ρωσικό στρατό, και τα οικονομικά κίνητρα απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία αλλά και μέγεθος.
Αλλά το πιο σημαντικό ήταν η σημαντική αύξηση των «επιδομάτων εγγραφής», τα οποία είναι προκαταβολές για τους νεοσύλλεκτους στρατιώτες.
Τουλάχιστον σε ορισμένες περιοχές, τα επιδόματα εγγραφής αυξήθηκαν σε εκατομμύρια ρούβλια, που ισοδυναμούν με το μέσο εισόδημα αρκετών ετών.
Τα επιδόματα εγγραφής αποτελούνται από τουλάχιστον δύο μέρη: το ένα πληρώνεται από τον περιφερειακό προϋπολογισμό και το άλλο από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Σε πολλές πόλεις, υπάρχει επίσης ένα τρίτο, μικρότερο επιδόμα από τον δήμο.
Για παράδειγμα, οι νέοι συμβασιούχοι στρατιώτες στη φτωχή περιοχή της Σαμάρα λαμβάνουν επί του παρόντος 3,6 εκατομμύρια ρούβλια προκαταβολικά από τον περιφερειακό προϋπολογισμό.
Μαζί με το ομοσπονδιακό μπόνους, μπορούν πλέον να περιμένουν μια πληρωμή 4 εκατομμυρίων ρουβλιών (47.000 δολάρια) αμέσως μετά την υπογραφή σύμβασης με τον στρατό - ισοδύναμη με πέντε φορές τον μέσο ετήσιο μισθό στην περιοχή.
Φυσικά, ο Κλούγκε προειδοποιεί ότι το ρωσικό μοντέλο εθελοντικής στρατολόγησης λέει λίγα για την καταλληλότητα ή τα προσόντα των νεοσύλλεκτων.
Πράγματι, υπάρχουν ενδείξεις ότι ένας αυξανόμενος αριθμός ανδρών άνω των 50 ετών εγγράφεται.
Η Ρωσική οικονομία δεν γονάτισε παρά τις κυρώσεις της Δύσης
Προς το παρόν, «το έθνος που έχει υποστεί τις περισσότερες κυρώσεις στον κόσμο» τα πάει καλά, με την οικονομία του να ξεπερνά σε ανάπτυξη πολλά έθνη της G-7 - τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, όπως αναφέρει το BBC.
Η ρωσική οικονομία αναπτύχθηκε κατά 4,3% το 2024, σε σύγκριση με 1,1% στο Ηνωμένο Βασίλειο και 2,8% στις ΗΠΑ.
Με άλλα λόγια, εφόσον το Κρεμλίνο συνεχίζει να διατηρεί την ορμή στην οικονομία του, οι πρώτες γραμμές του στην Ουκρανία θα παραμείνουν επαρκώς επανδρωμένες με ρωσική στολή.
