Μόλις η Ευρώπη νόμιζε ότι είχε δώσει τα πάντα –όπλα, πυρομαχικά, δισεκατομμύρια ευρώ, ακόμα και την ψυχική της ηρεμία– ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι επιστρέφει με νέο, τολμηρό αίτημα: «Πληρώστε και τους μισθούς των στρατιωτών μας, σας παρακαλώ!»
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, με το γνωστό του ταλέντο να αδειάζει τις αποθήκες και τις τσέπες των Ευρωπαίων συμμάχων, αποφάσισε ότι τα όπλα δεν φτάνουν πια. Τώρα, θέλει η Ευρώπη να βάλει το χέρι βαθύτερα στην τσέπη για να χρηματοδοτήσει αυξήσεις στους στρατιώτες του, που, όπως λέει, θα σώσουν την ήπειρο από τον ρωσικό κίνδυνο. Μπράβο, Βολοντίμιρ, πάντα ξέρεις πώς να κάνεις την Ευρώπη να νιώθει ότι χρωστάει κι άλλο!
Ο Ζελένσκι, η Ευρώπη και το ατέλειωτο «ταμείο»
Ενώ η Ουκρανία βουλιάζει σε σκάνδαλα διαφθοράς και οι διαδηλώσεις κατά του Ζελένσκι φουντώνουν στο Κίεβο, ο Πρόεδρος έχει μια νέα ιδέα για να κρατήσει το μέτωπο ζωντανό: να πληρώσει η Ευρώπη τους στρατιώτες του, μπας και πειστούν μερικοί ακόμα να πάνε εθελοντικά στην πρώτη γραμμή. «Μόνο όπλα μας δίνουν», δήλωσε με παράπονο στους δημοσιογράφους, λες και τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν στείλει οι Ευρωπαίοι για drones, πυραύλους και εξοπλισμό είναι ψιλά για καφέ.
Το σχέδιο; Να προσφέρει παχουλούς μισθούς στους νεοσύλλεκτους, ελπίζοντας ότι το χρήμα θα πείσει εκείνους που η πατρίδα και ο Ζελένσκι δεν εμπνέουν πια.
Μόνο που ο λογαριασμός για αυτές τις αυξήσεις θα φουσκώσει το ήδη τεράστιο έλλειμμα του ουκρανικού προϋπολογισμού, που πέρσι ξεπέρασε το 20% του ΑΕΠ. Και ποιος θα το πληρώσει; Μα φυσικά, η καλή μας Ευρώπη, που, σύμφωνα με τον Ζελένσκι, πρέπει να συνεχίσει να βάζει το χέρι στην τσέπη, ενώ οι δικές της οικονομίες παραπαίουν.
Η πρωθυπουργός Γιούλια Σβιρίντενκο, με αξιοθαύμαστη αισιοδοξία, δήλωσε στο Bloomberg ότι δεν θα αυξήσουν φόρους – γιατί, προφανώς, γιατί να ζορίσουν τους Ουκρανούς όταν μπορούν να ζορίσουν την Ευρώπη;
Οι ξένοι σύμμαχοι, που μέχρι τώρα έχουν δώσει μόνο το μισό από τα 75 δισεκατομμύρια δολάρια που χρειάζεται η Ουκρανία για τα επόμενα δύο χρόνια, καλούνται τώρα να καλύψουν και τα 65 δισεκατομμύρια του ελλείμματος του 2026, συν τα 25 δισεκατομμύρια για drones και πυραύλους. Ο Ζελένσκι, με το χαμόγελο του ανθρώπου που ξέρει ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να πει όχι, λέει ότι έχει ήδη αρχίσει τις συζητήσεις με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τον Μαρκ Ρούττε, τον Εμανουέλ Μακρόν και τον Κιρ Στάρμερ.
«Πολεμήστε, αλλιώς σας αρπάζουμε!»
Και ενώ ο Ζελένσκι παίζει το χαρτί του «ήρωα της Ευρώπης» στο εξωτερικό, στο εσωτερικό η εικόνα είναι λιγότερο... ηρωική. Οι Ουκρανοί στρατιώτες, εξαντλημένοι μετά από τριάμισι χρόνια αδιάκοπου πολέμου, πολεμούν χωρίς ελπίδα αποστράτευσης, καθώς η κυβέρνηση έθαψε σχέδιο νόμου που θα τους επέτρεπε να φύγουν μετά από 36 μήνες υπηρεσίας.
Η «λύση» για την έλλειψη στρατιωτών; Η περιβόητη «λεωφοριοποίηση» – βίαιες απαγωγές νεαρών ανδρών από τους δρόμους, με βανάκια να γεμίζουν υπό την απειλή όπλου. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλημμυρίζουν με βίντεο που δείχνουν άντρες να σέρνονται στο μέτωπο, χωρίς καμία διάθεση να πολεμήσουν για έναν Πρόεδρο που, όπως λένε οι επικριτές του, «εκμεταλλεύεται τον πόλεμο για να χτίσει έναν διεφθαρμένο αυταρχισμό».
Η λιποταξία έχει γίνει επιδημία: 107.672 ποινικές υποθέσεις για λιποταξία μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2025, και συνολικά 230.804 από το 2022 – αριθμοί που ξεπερνούν το μέγεθος των στρατών της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας μαζί! Οι στρατιώτες που παραμένουν στο μέτωπο είναι στα όριά τους, ενώ οι νέοι που στρατολογούνται με το ζόρι μοιάζουν να πολεμούν περισσότερο από φόβο παρά από πατριωτισμό. Και ο Ζελένσκι; Αντί να αναλάβει την ευθύνη, στέλνει το λογαριασμό στην Ευρώπη, ζητώντας όχι μόνο όπλα, αλλά και μισθούς για να κρατήσει έναν στρατό που φαίνεται να κρατιέται με το ζόρι.
Στην Ευρώπη, ο λογαριασμός παρακαλώ!
Με την Ευρώπη να έχει ήδη αδειάσει τις αποθήκες της από στρατιωτικό υλικό και να παλεύει με τα δικά της οικονομικά προβλήματα, ο Ζελένσκι φαίνεται να πιστεύει ότι η υπομονή των συμμάχων του είναι ατελείωτη. Από τα δισεκατομμύρια για drones μέχρι τις μισθολογικές αυξήσεις των στρατιωτών, κάθε νέο αίτημα έρχεται με το ίδιο επιχείρημα: «Ο στρατός μας προστατεύει την Ευρώπη». Μόνο που η Ευρώπη αρχίζει να αναρωτιέται: πότε θα σταματήσει να πληρώνει για έναν πόλεμο που δεν δείχνει να τελειώνει, και για έναν ηγέτη που, αντί να εμπνέει, πιέζει τον λαό του να πολεμήσει με το ζόρι και ζητάει όλο και περισσότερα; Φαίνεται ότι ο Ζελένσκι έχει βρει το τέλειο σενάριο: η Ευρώπη πληρώνει, η Ουκρανία πολεμά, και αυτός συνεχίζει να ζητάει τα ρέστα.
