Η νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη βάφτηκε κόκκινη από το αίμα αθώων, καθώς οι εχθροπραξίες μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν κλιμακώθηκαν σε ένα φρικιαστικό θέατρο πολέμου, το χειρότερο που έχουν δει οι δύο πυρηνικές δυνάμεις εδώ και δεκαετίες. Τουλάχιστον 31 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους στην πακιστανική πλευρά και άλλοι 12 στην ινδική, θύματα μιας αμείλικτης ανταλλαγής πυρών που απειλεί να σύρει την περιοχή σε έναν όλεθρο χωρίς επιστροφή.
«Κάθε ρανίδα αίματος των μαρτύρων μας θα εκδικηθεί», βρόντηξε ο Πακιστανός πρωθυπουργός Σαμπάζ Σαρίφ σε ένα διάγγελμα που πάγωσε το αίμα του έθνους του. Τα λόγια του, βαριά από οργή και υπόσχεση για ανταπόδοση, αντήχησαν σαν πολεμική ιαχή, ενώ οι σειρήνες του πολέμου ηχούσαν στα σύνορα του Κασμίρ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το Κασμίρ στο χείλος του χάους! Ινδικοί πύραυλοι σαρώνουν το Πακιστάν – Υπόσχεση για αιματηρά αντίποινα
Η φρίκη ξεκίνησε όταν ινδικοί πύραυλοι έσκισαν τον ουρανό, χτυπώντας έξι πόλεις στο πακιστανικό Κασμίρ και το Παντζάμπ, αφήνοντας πίσω καπνιστά ερείπια και κραυγές πόνου. Το Νέο Δελχί ισχυρίζεται ότι τα πλήγματα στοχοποίησαν «τρομοκρατικές υποδομές» της τζιχαντιστικής οργάνωσης Λασκάρ-ι-Τάιμπα (LeT), σε αντίποινα για την αιματηρή επίθεση της 22ας Απριλίου στην Παχαλγκάμ, όπου 26 ψυχές χάθηκαν. Ωστόσο, οι εικόνες από το πεδίο της μάχης διηγούνται μια διαφορετική ιστορία: κατεστραμμένα σπίτια, διάσπαρτα πτώματα και ο τρόμος χαραγμένος στα πρόσωπα των επιζώντων.
Το Πακιστάν, με τη σειρά του, κατηγορεί τον Ινδό πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι ότι διέταξε τους βομβαρδισμούς για να καλύψει την πτώση της δημοτικότητάς του, ενώ ο υπουργός Άμυνας Χαουάτζα Μουχάμαντ Ασίφ προειδοποίησε ότι «το Ισλαμαμπάντ δεν θα αφήσει το αίμα των αθώων του να κυλήσει μάταια». Η απάντηση του Πακιστάν ήταν άμεση και φονική: πυρά πυροβολικού έπληξαν το ινδικό Κασμίρ, αφήνοντας το χωριό Πουντς να μετρά 12 νεκρούς και 38 τραυματίες, ενώ ουρλιαχτά και εκρήξεις συντάραξαν τη νύχτα στη Σριναγκάρ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ανατριχιαστική έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία! Η ΕΕ της κλείνει την πόρτα στην ένταξη – Σκοτεινές αναφορές για την Ελλάδα
«Ξύπνησα μέσα σε έναν εφιάλτη. Οι οβίδες έπεφταν σαν βροχή, ο ουρανός φλεγόταν», αφηγήθηκε ο Φαρούκ, κάτοικος του Πουντς, με τη φωνή του να τρέμει από τον τρόμο. Στη Μουζαφαραμπάντ, στο πακιστανικό Κασμίρ, ο Μοχάμεντ Σαλμάν περιέγραψε τη στιγμή που ινδικοί πύραυλοι έπληξαν ένα ισλαμικό τέμενος: «Ο κόσμος τρελάθηκε από τον πανικό. Η γη σειόταν, και ο αέρας μύριζε θάνατο».
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Προσφορές μεσολάβησης από το Πεκίνο και το Λονδίνο έπεσαν στο κενό, ενώ εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση από την ΕΕ, τον ΟΗΕ, τη Μόσχα, την Ουάσιγκτον και το Παρίσι αντηχούν σαν μάταιες προσευχές. «Θέλω να σταματήσουν. Ελπίζω να σταματήσουν τώρα», δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, με τη φωνή του να προδίδει ανησυχία για το τι μπορεί να ακολουθήσει.
Οι δύο χώρες, που μοιράζονται ένα αιματοβαμμένο παρελθόν από την ανεξαρτησία τους το 1947, αντάλλαξαν κατηγορίες και πυρά, ενώ οι στρατιωτικές τους μηχανές ουρλιάζουν για περισσότερο αίμα. Το Πακιστάν ισχυρίζεται ότι κατέρριψε πέντε ινδικά μαχητικά, ενώ η Ινδία παραδέχεται την απώλεια τριών αεροσκαφών κάτω από «ανεξιχνίαστες συνθήκες». Ένα υδροηλεκτρικό φράγμα στο Κασμίρ υπέστη ζημιές, απειλώντας πλημμύρες και περαιτέρω καταστροφή.
Οι κηδείες των θυμάτων έχουν αρχίσει, με σκηνές που σφίγγουν την καρδιά. Στη Μουζαφαραμπάντ, δεκάδες Πακιστανοί, αποχαιρετούν τα θύματα μέσα σε ξύλινα φέρετρα. Στο Χαϊντεραμπάντ, διαδηλωτές καίνε ινδικές σημαίες και εικόνες του Μόντι, φωνάζοντας συνθήματα εκδίκησης. Στο Νέο Δελχί, ωστόσο, κάποιοι χαιρετίζουν τα πλήγματα ως «δίκαιη τιμωρία» για την επίθεση της 22ας Απριλίου.
Ο Πραβίν Ντόντι της International Crisis Group προειδοποιεί ότι η κλιμάκωση έχει φτάσει σε «τρομακτικά επίπεδα», ξεπερνώντας ακόμα και την κρίση του 2019. «Οι συνέπειες μπορεί να είναι φρικιαστικές», τονίζει, καθώς ο κόσμος κρατά την ανάσα του μπροστά στην απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών προειδοποίησε για «ολοκληρωτικό πόλεμο», ενώ στρατιωτικοί παρατηρητές του ΟΗΕ επιθεωρούν τα συντρίμμια, ανήμποροι να σταματήσουν τη δίνη της βίας.
Καθώς η νύχτα πέφτει ξανά στο Κασμίρ, ο ουρανός γεμίζει με τον ήχο των μαχητικών και το βουητό του επικείμενου χάους. Ο κόσμος παρακολουθεί, ανήμπορος, καθώς δύο έθνη με πυρηνικά οπλοστάσια οδεύουν προς μια σύγκρουση που μπορεί να σβήσει εκατομμύρια ζωές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αίμα που χύθηκε δεν θα είναι το τελευταίο, εκτός αν η λογική υπερισχύσει του μίσους.
