"Η κουρδική ανεξαρτησία παραμένει ο εφιάλτης του Ερντογάν" , είναι ο τίτλος έγκριτου ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είνια τα παρακάτω:
"Στις 18 Απριλίου 2022 η Τουρκία εξαπέλυσε μια νέα επίγεια και αεροπορική επίθεση εναντίον Κούρδων μαχητών στο βόρειο Ιράκ. Υποστηριζόμενα από ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα τουρκικά αεροσκάφη και το πυροβολικό έπληξαν ύποπτους στόχους του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και στη συνέχεια στρατεύματα των Ειδικών Δυνάμεων πέρασαν στην περιοχή μέσω ξηράς ή μεταφέρθηκαν με ελικόπτερα.
Εν ολίγοις, σε μια κίνηση ανησυχητικά παρόμοια με αυτή του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εισέβαλε στο έδαφος ενός κυρίαρχου έθνους, του Ιράκ, επιδιώκοντας έναν δικό του πολιτικό σκοπό.
Ο Ερντογάν ανησυχεί έντονα για το πού μπορεί να οδηγήσει η πολιτική αλλαγή το κουρδικό έθνος στο σύνολό του, συμπεριλαμβανομένης της σημαντικής κουρδικής μειονότητας της Τουρκίας, αφού τα 14 εκατομμύρια Κούρδοι που ζουν στην Τουρκία αποτελούν το 18% του πληθυσμού της Τουρκίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α. Κ .Κούσαντας: Ρωσική ζώνη με κινεζικές τρύπες και ιρανική αγκράφα σφίγγει μέχρι ασφυξίας την Δύση
Κάποτε οι Κούρδοι ήταν ένα περήφανο και ανεξάρτητο έθνος που ευδοκιμούσε στη γη τους. Υποκείμενοι σε πολλές ξένες εισβολές, αρνήθηκαν να ενσωματωθούν με τους διάφορους κατακτητές τους και διατήρησαν τον ιδιαίτερο πολιτισμό τους.
Στην αρχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η χώρα τους, το Κουρδιστάν, ήταν ένα μικρό τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια, στη διαμόρφωση της μελλοντικής Μέσης Ανατολής, οι δυτικές δυνάμεις, ιδίως το Ηνωμένο Βασίλειο, υποσχέθηκαν να ενεργήσουν ως εγγυητές της ελευθερίας τους. Ήταν μια υπόσχεση που στη συνέχεια αθετήθηκε. Αρνούμενος την ανεξαρτησία στην ίδια του την πατρίδα, ο κουρδικός λαός χωρίστηκε σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τεσσάρων κρατών που εγκρίθηκε από την Κοινωνία των Εθνών.
Έγιναν μειονότητες στα βουνά και τις κοιλάδες της νοτιοανατολικής Τουρκίας, του βορειοδυτικού Ιράν, του βόρειου Ιράκ και της βόρειας Συρίας.
Το PKK, που ιδρύθηκε το 1978, ήταν και είναι μια ένοπλη πολιτική ομάδα. Ισχυριζόμενος ότι εκπροσωπεί όλους τους ανθρώπους σε ιστορικά κουρδικές περιοχές, έχει συνδεθεί με άλλες πολιτικές και κοινωνικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων κορυφαίων πολιτικών κομμάτων στην Τουρκία και τη Συρία.
Το PKK είναι επίσης παρόν στο Ιράν, όπου τα μέλη πολέμησαν ενάντια στο ιρανικό καθεστώς για αρκετά χρόνια προτού συμφωνήσουν να σταματήσουν τις στρατιωτικές εχθροπραξίες το 2011.
Ο αρχικός στόχος του PKK ήταν να δημιουργήσει ένα σοσιαλιστικό Μεγάλο Κουρδιστάν που να ενώνει τις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας, του Ιράκ, της Συρίας και του Ιράν. Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, ωστόσο, υπήρξε ένας νέος στόχος, τον οποίο δημιούργησε ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο ηγέτης του PKK που φυλακίστηκε από την Τουρκία από τον Φεβρουάριο του 1999 στο νησί Ιμράλι στη Θάλασσα του Μαρμαρά, όπου εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης.
Ο νέος πολιτικός στόχος της ένωσης του κουρδικού λαού ονομάζεται «δημοκρατικός συνομοσπονδισμός» και επιδιώκει να δημιουργήσει αυτόνομες κουρδικές περιοχές στο Ιράν, την Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ.
Κάτι τέτοιο υπάρχει τώρα και στη Συρία και στο Ιράκ.
Ο Ερντογάν δεν έχει πειστεί. Γνωρίζει ότι η ιδέα ενός συγχωνευμένου κουρδικού κράτους, που περιλαμβάνει αλλαγή των εθνικών συνόρων, παραμένει όνειρο μεταξύ των Κούρδων εξτρεμιστών και ότι η σύγκρουση εντός της Τουρκίας παραμένει μια πιθανότητα.
Η επίθεση στις 18 Απριλίου, που ονομάστηκε Επιχείρηση "Claw Lock", έπληξε καταφύγια, αποθήκες, σπηλιές, σήραγγες, αποθήκες πυρομαχικών και κεντρικά γραφεία του PKK, το οποίο διατηρεί βάσεις στο βόρειο Ιράκ από όπου έχει επιτεθεί στην Τουρκία στο παρελθόν.
Το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας δήλωσε ότι η νέα επίθεση ξεκίνησε αφού διαπιστώθηκε ότι οι μαχητές ανασυντάσσονταν και προετοιμάζονταν για μια «επίθεση μεγάλης κλίμακας».
Ο Ερντογάν υποστηρίζει ότι ανόμοιες κουρδικές κοινότητες μπορεί να συγχωνευθούν ή να ενσωματωθούν.
Αυτό ήρθε στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στη Συρία κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Για παράδειγμα, το 2014 Κούρδοι εθελοντές από όλη τη Μέση Ανατολή κινητοποιήθηκαν πίσω από Σύρους Κούρδους μαχητές στη μάχη για τη βόρεια συριακή πόλη Kobane. Οι Κούρδοι της Συρίας επωφελήθηκαν από την εμπειρία μάχης των Κούρδων διοικητών που είχαν πολεμήσει με το PKK στη μακροχρόνια σύγκρουσή του ενάντια στο τουρκικό κράτος.
Ο Guney Yildiz, ερευνητής και δημοσιογράφος με έδρα το Λονδίνο, εστιάζει στην Τουρκία, τους Κούρδους και τη Συρία.
Έχει συμβουλεύσει την Επίλεκτη Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ηνωμένου Βασιλείου για την Τουρκία, εργάστηκε για το BBC News και επίσης το Middle East Institute με έδρα την Ουάσιγκτον D.C.
Ο Yildiz υποστηρίζει ότι οι Κούρδοι και στα τέσσερα έθνη όπου διαβιούν ,Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία ,λαμβάνουν σήμερα δημόσια και ηθική υποστήριξη και από την κουρδική διασπορά στο εξωτερικό.
Πιστεύει ότι είναι σημαντικό να αναρωτηθεί κανείς εάν οι Κούρδοι θα είναι ικανοποιημένοι να συνεχίσουν ως συνομοσπονδιακές αυτόνομες περιοχές εντός των εθνικών κρατών ή αν θα επιδιώξουν πολιτική ανεξαρτησία.
Η απάντηση, πιστεύει, βρίσκεται στο πώς η πολιτική αναγνώριση και η γεωγραφία θα συνδέσουν τους Κούρδους στην Τουρκία (γνωστοί στους πολιτικούς Κούρδους ως «Βόρειο Κουρδιστάν»), με τους Κούρδους στο Ιράκ (γνωστό ως «Νότιο Κουρδιστάν»), με τους Κούρδους στο Ιράν («Ανατολικό Κουρδιστάν»), στους Κούρδους στη Συρία («Δυτικό Κουρδιστάν»).
Αυτό είναι το εφιαλτικό σενάριο του Ερντογάν.
Το PKK είναι μια ένοπλη ομάδα εντός του πολιτικού σώματος της Τουρκίας για δεκαετίες, επιδιώκοντας την ανεξαρτησία των Κούρδων μέσω τρομοκρατικών ενεργειών. Ως εκ τούτου, θεωρήθηκε από το τουρκικό κατεστημένο ως υπαρξιακή απειλή για το κράτος. Τ
ο 2016 ο Τζο Μπάιντεν, τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, επιβεβαίωσε ότι η Ουάσιγκτον θεωρούσε το PKK ως κίνδυνο για την ακεραιότητα της Τουρκίας και, συγκρίνοντάς το με το Ισλαμικό Κράτος, είπε ότι ήταν «μια τρομοκρατική ομάδα ».
Τίποτα σαν ενότητα πολιτικής ή σκοπού ωστόσο δεν επικρατεί στο σύνολο του κουρδικού στρατοπέδου.
Η περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν στο Ιράκ έχει μια δυσάρεστη σχέση με την ομάδα PKK, η παρουσία της οποίας περιπλέκει τους κερδοφόρους εμπορικούς δεσμούς της περιοχής με την Τουρκία.
Η επιχείρηση "Claw Lock" του Ερντογάν ξεκίνησε δύο ημέρες μετά από μια σπάνια επίσκεψη στην Τουρκία από τον πρωθυπουργό της αυτόνομης κουρδικής περιοχής του Ιράκ, Masrour Barzani, όπου ενημερώθηκε για τα σχέδια της Άγκυρας.
Ο Μπαρζανί δήλωσε μετά τις συνομιλίες του με τον Τούρκο Πρόεδρο ότι χαιρέτισε την «διεύρυνση της συνεργασίας για την προώθηση της ασφάλειας και της σταθερότητας» στο βόρειο Ιράκ.
Η Τουρκία πραγματοποιεί τακτικά επιθέσεις στην κουρδική περιοχή του βόρειου Ιράκ, όπου το PKK έχει βάσεις και στρατόπεδα εκπαίδευσης στο Σιντζάρ και στα ορεινά σύνορα με την Τουρκία.
Αλλά οι επιθέσεις έχουν δημιουργήσει εντάσεις στους δεσμούς της Τουρκίας με την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ στη Βαγδάτη.
Ο πρόεδρος του Ιράκ Μπαρχάμ Σαλίχ χαρακτήρισε την τελευταία εισβολή «απαράδεκτη», χαρακτηρίζοντάς την ως απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας και παραβίαση της κυριαρχίας της και σίγουρα δεν έχει άδικο σε αυτό."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι το "Κουρδικό ζήτημα" στοιχειώνει τον Ερντογάν, ο οποίος διαβλέπει ότι υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος δημιουργίας de facto κουρδικού ημιανεξάρτητου μορφώματος στη Συρία, το οποίο εδαφικά θα αποτελεί συνέχεια του Ιρακινού Κουρδιστάν
Αυτό του δημιουργεί έντονη ανασφάλεια, αφού στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας, που γεωγραφικά συνορεύουν με τις κουρδικές περιοχές της Συρίας και του Β. Ιράκ, ζεί η συντριπτική πλειοψηφία των Κούρδων της Τουρκίας
Κοινώς ο Ερντογάν φοβάται μήπως επαναστατήσουν οι Κούρδοι της ΝΑ Τουρκίας ζητώντας την παροχή αυτονομίας τους στα πρότυπα Β. Ιράκ και Συρίας
Το σχέδιο του Ερντογάν
Προ αυτού του κινδύνου ο Τούρκος Πρόεδρος δημιούργησε ήδη 2 buffer zone στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας και Β. Ιράκ-Τουρκίας και τώρα επιχειρεί με το πρόσχημα του PKK να βάλλει τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Σιντζάρ, το οποίο εδαφικά βρίσκεται κοντά στα σύνορα Β. Ιράκ και Β. Συρίας
Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να δημιουργήσει μια 3η Buffer zone μεταξύ των κουρδικών εδαφών Συρίας-Ιράκ
Παράλληλα με βάση την αρχή του "διαίρει και βασίλευε", έχει προσεταιριστεί τους Κούρδους του Β. Ιράκ, προκειμένου να τους καταστήσει προτεκτοράτο της Τουρκίας , από την οποία εξαρτώνται αναφορικά με τις εξαγωγές πετρελαίου, στις οποίες στηρίζεται η οικονομία τους
Ωστόσο οι τουρκικές Προεδρικές εκλογές του 2023 πλησιάζουν και οι ψήφοι των Κούρδων της Τουρκίας είναι εξόχως σημαντικοί για το πού θα στραφούν τελικά, γεγονός που ενδεχομένως μετριάσει την τουρκική επιθετικότητα στο Β. Ιράκ και Συρία όσο θα πλησιάζουμε προς την ημερομηνία διεξαγωγής τους
