Σύμφωνα με την εφημερίδα της Ρώμης Il Messaggero, η μείωση είναι της τάξης του 15% σε πανιταλικό επίπεδο και του 25% σε πολύ γνωστούς προορισμούς όπως είναι η Καλαβρία και η Εμίλια Ρομάνια, η οποία βρέχεται από την Αδριατική Θάλασσα.
«Είναι μια κάπως υποτονική σεζόν, ας ελπίσουμε στις επόμενες εβδομάδες», λένε οι ναυαγοσώστες. Μεταξύ των λουόμενων, η Μπολονέζα Καρλότα λέει ότι έρχεται στο Ριτσόνε από τότε που ήταν τριών μηνών και δεν θυμάται την παραλία τόσο άδεια τον Αύγουστο.
Κύρια αιτία θεωρείται η μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών και η παράλληλη αύξηση των τιμών.
Και στην ευρύτερη περιοχή της Ρώμης, οι επιχειρηματίες που έχουν εξασφαλίσει τις άδειες εκμετάλλευσης των οργανωμένων πλαζ λένε στους δημοσιογράφους ότι «ποτέ στο παρελθόν η διαφορά δεν ήταν τόσο αισθητή: κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, όλο και περισσότερες ξαπλώστρες είναι άδειες, με τη μαζική προσέλευση να περιορίζεται μόνο το σαββατοκύριακο». Το παρατεταμένο κύμα καύσωνα που έπληξε τη χώρα τον περασμένο μήνα, σίγουρα δεν βοήθησε τις παραθαλάσσιες περιοχές. Μόνον στη Σαρδηνία σημειώθηκαν οκτώ θάνατοι τουριστών από ανακοπή καρδιάς, ενώ έκαναν ηλιοθεραπεία ή βρίσκονταν μέσα στη θάλασσα. Στην περιοχή της Τοσκάνης, επίσης, οι ιδιοκτήτες των τουριστικών υποδομών είναι κάθε άλλο παρά ικανοποιημένοι. Επιβεβαιώνουν ότι καταγράφεται μείωση στις εισπράξεις τους, αλλά εξηγούν ότι δεν μπορούν να κατεβάσουν τις τιμές διότι μετά τον κορονοϊό, το κόστος των προμηθευτών τους παραμένει σε υψηλά επίπεδα.
Την ίδια στιγμή, όλο και περισσότεροι Ιταλοί επιλέγουν διακοπές στο βουνό, όπου οι τιμές είναι συχνά πιο προσιτές και υπάρχει η δυνατότητα -όπως υποστηρίζουν πολλοί λάτρεις των Άλπεων- να ζήσεις την άμεση επαφή με τη φύση, με ηρεμία και χαλάρωση. Στην περιφέρεια Άνω Αδίγη, μάλιστα, στα σύνορα με την Αυστρία, τις περασμένες εβδομάδες καταγράφηκε μαζική προσέλευση επισκεπτών, με πρωτοφανείς ουρές να έχουν σχηματιστεί για να μπορέσει κανείς να ανέβει στα τελεφερίκ της περιοχής.
Ανεβαίνοντας προς τα λουτρά Cesare, που έγιναν το σκηνικό της ταινίας «Sotto il sole di Riccione» του Carlo Vanzina, η μουσική δεν αλλάζει. «Γεννήθηκα εδώ - αστειεύεται, αλλά όχι και τόσο, ο Domenico - ήταν το κατάστημα του παππού μου, μετά ήταν του μπαμπά μου και τώρα είναι δικό μου. Είναι απίστευτο ότι ούτε αυτή την εβδομάδα δεν έχει γεμίσει».
Ο Carlo Maria Piccioni, επίσης γιος ναυαγοσωστών, ορκίζεται ότι δεν είχε δει τόσο απογοητευτικό καλοκαίρι από το 1989. «Ούτε με τον Covid δεν υπήρχε τόσο λίγος κόσμος, αντίθετα, τα χρόνια του ιού δουλεύαμε. Κανείς δεν ήθελε τους τουρίστες, η δήμαρχος ήταν καλή γιατί είπε στην τηλεόραση: «Ελάτε σε μας, σας θέλουμε» και ήρθαν από όλη τη βόρεια Ιταλία».
Φέτος, για να σώσει τη σεζόν, έρχονται από τη Βόρεια Ευρώπη. «Είδαμε ακόμη και δύο Σουηδούς, μας έπεσε σχεδόν το σαγόνι», χαίρεται ο Αντρέα, ναυαγοσώστης. «Δουλεύουμε στο 80%, αλλά κυρίως χάρη στους ξένους. Τα τρένα από τη Γερμανία και την Αυστρία αύξησαν τις αφίξεις, και μετά υπάρχουν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρουμάνοι που ξοδεύουν πολλά. Τους Ιταλούς τους βλέπουμε το πολύ από την Πέμπτη έως τη Δευτέρα, το Σαββατοκύριακο».
Μεταξύ των ομπρελών ακούγεται πράγματι αγγλική γλώσσα, μια πολυμελής οικογένεια, στη σκιά, λέει ότι προέρχεται από το βόρειο τμήμα της Αγγλίας. «Ήμασταν και στην Μπολόνια, που είναι όμορφη, αλλά μας άρεσε περισσότερο η Ραβέννα».
