«Είναι σαν να ζούμε ξανά σε καραντίνα. Δεν κυκλοφορεί άνθρωπος. Οι δρόμοι είναι άδειοι, η σιωπή εκκωφαντική», λένε στο protothema.gr η Βίκυ Νταλί και ο Μάριος Λαζαρίδης, δύο Έλληνες ηθοποιοί που ζουν και εργάζονται μόνιμα στο Λος Άντζελες. Το βράδυ της Πέμπτης 12 Ιουνίου, οι δυο τους βρέθηκαν έξω από το δημαρχείο της πόλης. Η εικόνα που αντίκρισαν παρέπεμπε ευθέως στις πιο αυστηρές ημέρες της πανδημίας: απόλυτη ηρεμία, ερημιά και μπλόκα από την αστυνομία σε κάθε κατεύθυνση. Είχε επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 8 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί και όλες οι έξοδοι των αυτοκινητοδρόμων ήταν αποκλεισμένες. Η πόλη έμοιαζε να έχει «παγώσει».
Η Βίκυ Νταλί, ελληνοαμερικανίδα με σπουδές νομικής στην Ελλάδα και υποκριτικής στο Strasberg Theatre & Film Institute του Λος Άντζελες, έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 30 κινηματογραφικές παραγωγές. Ο Μάριος Λαζαρίδης, απόφοιτος της σχολής της Ιβάνα Τσάμπακ, δραστηριοποιείται ως ηθοποιός και τραγουδιστής για πάνω από μια δεκαετία στις ΗΠΑ. Μένουν μόλις τρία χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, όμως περιγράφουν μια εντελώς διαφορετική καθημερινότητα. «Ακόμα και η γειτονιά μας, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, τώρα θυμίζει έρημο. Δεν ακούς τίποτα. Είναι σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος».
Διώξεις μεταναστών στο Λος Άντζελες
Η αιτία πίσω από αυτή τη σιωπηλή ένταση είναι η πολιτική της σκληρής δίωξης μεταναστών που προωθεί ο Ντόναλντ Τραμπ γύρω από το μεταναστευτικό. Το Λος Άντζελες, ως δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ και πύλη εισόδου για εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες -ιδίως από το Μεξικό και χώρες της Λατινικής Αμερικής- βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής αλλαγής. Η πολιτεία της Καλιφόρνιας συνορεύει με το Μεξικό, και η ροή ανθρώπων που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα για ένα καλύτερο αύριο είναι διαρκής. Ανάμεσά τους και Έλληνες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη μέση των διαδικασιών για να αποκτήσουν άδεια παραμονής. Όμως τώρα, νιώθουν ότι όλα είναι στον αέρα.
Ειδοποιήσεις σε φοιτητές να μην ταξιδέψουν εκτός ΗΠΑ
Οι φοιτητές, ειδικά, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη ανασφάλεια. Όπως αναφέρουν η Βίκυ και ο Μάριος, τα ίδια τα πανεπιστήμια έχουν αποστείλει γραπτές ειδοποιήσεις στους σπουδαστές τους, συστήνοντας τους ρητά να μην ταξιδέψουν εκτός ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καθώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην τους επιτραπεί ξανά η είσοδος στη χώρα, ακόμη και αν κατέχουν προσωρινή άδεια. «Η αβεβαιότητα είναι τεράστια», λέει ο Μάριος. «Ζούμε σε μια χώρα όπου κανείς δεν ξέρει τι θα ισχύει αύριο. Κάθε εβδομάδα αλλάζει κάτι. Οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι καλλιτέχνες που βρίσκονται σε αναμονή νομιμοποίησης φοβούνται να κινηθούν, να κάνουν σχέδια, να φύγουν για διακοπές», συμπλήρωσε.
Η μεταμόρφωση του Λος Άντζελες: «Δεν είναι πια το ίδιο»
Η Βίκυ συμπληρώνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο νομικό ή διοικητικό. Είναι ψυχολογικό και βαθιά κοινωνικό. «Το Λος Άντζελες ήταν μια πόλη που αγκάλιαζε τον διαφορετικό, που χτίστηκε από μετανάστες, που πρόσφερε ευκαιρίες. Τώρα μοιάζει να έχει χάσει την ταυτότητά του». Και πράγματι, αυτό που περιγράφουν οι δύο καλλιτέχνες δεν είναι μια στιγμιαία εικόνα, αλλά μια σταδιακή μεταμόρφωση που ξεκίνησε όπως λένε την τελευταία πενταετία για διαφορετικούς λόγους...
Όλα ξεκίνησαν με την πανδημία του κορωνοϊού. Η πόλη βίωσε παρατεταμένα lockdowns και οικονομική ασφυξία. Στη συνέχεια ήρθαν οι μεγάλες δασικές πυρκαγιές, που έπληξαν σοβαρά πολλές περιοχές της Καλιφόρνιας, προκαλώντας ζημιές, εκτοπισμούς και μια διάχυτη αίσθηση κλιματικής απειλής. Και τώρα, το τρίτο χτύπημα: η ένταση γύρω από το μεταναστευτικό, που έχει φέρει μαζί της περιοριστικά μέτρα, ελέγχους και μια κοινωνική κόπωση που απλώνεται σε κάθε γειτονιά.
«Το Λος Άντζελες δεν είναι πια το ίδιο. Έχει αλλάξει. Έχει χάσει τον χαρακτήρα του», λέει η Βίκυ. «Το αμερικανικό όνειρο μοιάζει όλο και πιο μακρινό. Και η κοινωνία διχάζεται. Όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά και πρακτικά. Ο φόβος έχει περάσει στην καθημερινότητα. Στη σιωπή στους δρόμους. Στο βλέμμα του γείτονα. Στη σκέψη ότι μπορεί αύριο να μη μπορείς να επιστρέψεις στο σπίτι σου μόνο και μόνο επειδή πήγες ένα ταξίδι στην Ελλάδα».
Ο Μάριος συμφωνεί. «Δεν είναι πια η χώρα των ευκαιριών. Είναι μια χώρα που αναρωτιέται τι είναι. Και εμείς, ως μετανάστες, είμαστε στο επίκεντρο αυτής της αναζήτησης ή μάλλον αυτής της κρίσης ταυτότητας». Το Λος Άντζελες, που άλλοτε έλαμπε σαν παγκόσμιο σύμβολο δημιουργίας, κινηματογράφου, προόδου και πολυπολιτισμικής συνύπαρξης, σήμερα βιώνει μια υπαρξιακή κρίση. Και οι δύο Έλληνες καλλιτέχνες, από τους δρόμους της πόλης που έγινε δεύτερο σπίτι τους, περιγράφουν μια κατάσταση σιωπηλής απομόνωσης, κοινωνικής ανασφάλειας και αστυνομικής επιτήρησης, με άγνωστη ημερομηνία λήξης.
