Τα διαδοχικά χτυπήματα της Ουκρανίας τόσο στις αεροπορικές βάσεις της Ρωσίας όσο και ξανά στη γέφυρα του Κέρτς πέρα από τον αμιγώς στρατιωτικό αλλά και διπλωματικό αντίκτυπο έχουν στον πυρήνα τους ένα στοιχείο που από την αρχή του πολέμου το 2022 παράγει σταθερά ακραίες αντιδράσεις από τη Μόσχα.
Το βασικό ζήτημα για το Κρεμλίνο τόσο μετά τη βύθιση της ναυαρχίδας «Μόσχα», τα δύο προηγούμενα πλήγματα στη ρωσική γέφυρα της Κριμαίας αλλά και την άτακτη υποχώρηση από τη Χερσόνα και την ανακατάληψή της από τα ουκρανικά στρατεύματα δεν ήταν το στρατιωτικό αποτέλεσμα αλλά η ταπείνωση.
Σε όλα τα προηγούμενα χτυπήματα το Κρεμλίνο βρέθηκε υπό ασφυκτική πίεση με πολλαπλά – αρκετές φορές και δημόσια - «γιατί» στα οποία αδυνατούσε να δώσει πειστικές απαντήσεις.
Για ακόμη μία φορά η Ρωσία εμφανίζεται «σιωπηλή» και είναι αυτή η σιωπή που πάντοτε ακολουθείται από ένα σημαντικό ρωσικό ξέσπασμα κατά κύριο λόγο σε ουκρανικά αστικά κέντρα με εκατοντάδες αμάχους Ουκρανούς νεκρούς.
Και στη σημερινή κατάσταση μετά τα δύο διαδοχικά πλήγματα από το Κίεβο, η Ρωσία είναι ξεκάθαρο και γνωστό πως θα απαντήσει… αυτή τη φορά όμως υπάρχουν αρκετοί στη Δύση– και όχι από οι γνωστές πηγές εντός Ρωσίας – που εκφράζουν επιφυλάξεις για το εάν ο Πούτιν δεν θα κάνει ένα βήμα «παραπάνω».
Η Ουκρανία στα πλάνα που διοχετεύει μαζικά μαζί με τις σχετικές πληροφορείς τις τελευταίες τρεις ημέρες δείχνει πλήγματα κυρίως σε βομβαρδιστικά με τα οποία η Ρωσία σαρώνει εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια τη μεθόριο.
Ο στόχος του Κιέβου ήταν ξεκάθαρος και τα συγκεκριμένα αεροσκάφη όντως φαίνεται πως δεν θα αποτελέσουν για το επόμενο τουλάχιστον διάστημα πρόβλημα.
Στρατιωτικοί αναλυτές από τις ΗΠΑ σημειώνουν με βάση τις εικόνες που έχουν δει και έχουν επιβεβαιώσει τη γνησιότητά τους πως όντως οι Ουκρανοί είχαν απόλυτη γνώση που θα βρίσκονται συγκεκριμένα αεροσκάφη και με ποιον τρόπο θα τα εξουδετερώσουν.
Από αυτά αρκετά αποτελούσαν τα βασικά εργαλεία στοχευμένων επιθέσεων από τον αέρα σε υποδομές και παράλληλα είχαν τη δυνατότητα να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Η απάντηση της Ρωσίας στον ουκρανικό «ιστό της αράχνης»
Ο αντίκτυπος του χτυπήματος της Ουκρανίας σε συνδυασμό με την αμιγώς στρατιωτική ήττα δημιουργούν ένα διαφορετικό μείγμα πίεσης προς τη ρωσική Προεδρία.
Παρά τις προωθήσεις στα πεδία και τις νίκες των τελευταίων μηνών η Μόσχα βρίσκεται και πάλι σε αδιέξοδο από μία και μόνο ουκρανική κίνηση.
Η επιστροφή διαρκώς στο μηδέν ταράζει σημαντικά τις ισορροπίες εντός του περιβάλλοντος Πούτιν, καθώς μετά τις εκατοντάδες καρατομήσεις στελεχών στον στρατό μετά την απόλυτη αποτυχία της πρώτης φάσης του πολέμου και την κατάρρευση του αφηγήματος «σε τρεις ημέρες στο Κίεβο» ο Ρώσος Πρόεδρος άλλαξε ριζικά τον τρόπο και τα πρόσωπα.
Σήμερα, καλείται να κάνει και πάλι αυτό, καθώς οι απαντήσειςγια το πώς και πάλι η Ρωσία εκτέθηκε ακόμη κι αν είναι ειλικρινείς ακόμη κι αν δοθούν από τους υπευθύνους δεν θα «ξεπλύνουν» το όνειδος για αυτό που ο Πούτιν προβάλλει ως τη δική του Ρωσία.
Υπό αυτό το πρίσμα και με αναστροφή της κατάστασης από τη χαλάρωση που έφερε για τη Μόσχα η εποχή Τραμπ το Κρεμλίνο δεν είναι απίθανο να σχεδιάζει σήμερα αντίμετρα τα οποία θα θεωρήσει πως βρίσκονται ως απάντηση στο ίδιο επίπεδο με τον ουκρανικό «ιστό της αράχνης».
Κανένας δεν μπορεί σε ένα τόσο μεγάλο σε διάρκεια και ένταση πόλεμο να είναι βέβαιος πως η Μόσχα δεν έχει σήμερα στο τραπέζι για ακόμη μία φορά τη χρήση τακτικών πυρηνικών και ίσως και για αυτόν τον λόγο οι Ουκρανοί στόχευσαν τα συγκεκριμένα αεροσκάφη και τις ρωσικές βάσεις.
Ο πυρηνικός όλεθρος που έμεινε από τον περασμένο Νοέμβριο και την εκλογική νίκη Τραμπ επιτηδευμένα στην άκρη από τη Ρωσία σήμερα επιστρέφει και όχι απλά ως εκφοβισμός της Δύσης.
