Όσον αφορά τα φουτουριστικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ίσως το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι το εξελισσόμενο πρόγραμμα Next-Generation Air Dominance (NGAD) της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Ως μέρος της «οικογένειας συστημάτων», το έργο έκτης γενιάς θα ενσωματώσει ένα εξαιρετικά stealth επανδρωμένο μαχητικό αεροσκάφος, εκτός από ένα πλήρωμα αυτόνομων μη επανδρωμένων αεροσκαφών που ονομάζονται Collective Combat Aircraft (CCAs). Καθώς η υπηρεσία συνεχίζει να σημειώνει βήματα προόδου στις προσπάθειές της να αναπτύξει το NGAD, δεν αποκλείει τις υπάρχουσες πλατφόρμες. Μάλιστα, η Lockheed Martin πρόσφατα πρότεινε ότι μια νέα παραλλαγή του F-35 Lightning II θα μπορούσε να επανδρωθεί προαιρετικά στο μέλλον, εκτός από την ενσωμάτωση αναδυόμενων τεχνολογιών, βελτιωμένων επιστρώσεων stealth και άλλων βελτιώσεων.
«Θα μπορούσαμε να κάνουμε τον πιλότο του F-35 προαιρετικό σε ένα σχετικά μέτριο χρονικό πλαίσιο, βασιζόμενοι σε μεγάλο μέρος της ανάπτυξης που έχουμε κάνει» για τους διαγωνισμούς μαχητικών έκτης γενιάς, δήλωσε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Lockheed, Jim Taiclet, στο Συνέδριο Στρατηγικών Αποφάσεων του Bernstein. Όσον αφορά άλλες νέες και βελτιωμένες δυνατότητες, «πιστεύουμε ότι μέσα σε δύο έως τρία χρόνια, θα μπορούσαμε να έχουμε μια ουσιαστική αύξηση των δυνατοτήτων του F-35 μεταφέροντας ορισμένες από αυτές τις τεχνολογίες». Ενώ το F-35 είχε ήδη αποδείξει ότι διαθέτει κάποια αυτόνομη λειτουργία το 2023, όταν ένα τζετ πέταξε για 11 λεπτά μετά την εκτίναξη του πιλότου του πάνω από τη Νότια Καρολίνα, ένα πλήρως αυτόνομο μαχητικό θα ήταν μια εντελώς νέα αρένα για το διαβόητο μαχητικό.
Μια επισκόπηση του F-35 Lightning II
Από την stealth και τα αεροηλεκτρονικά μέχρι το φορτίο και την ταχύτητα των πυρομαχικών, το F-35 Joint Strike Fighter (JSF) είναι αναμφισβήτητα το πιο προηγμένο τζετ του είδους του που έχει πετάξει ποτέ στους αιθέρες. Στην πραγματικότητα, το αμερικανικής κατασκευής μαχητικό επαναπροσδιορίζει την αεροπορική κυριαρχία και πιστεύεται ότι είναι απαράμιλλο σε δυνατότητες ακόμη και από σχεδόν ανταγωνιστές. Το F-35 γεννήθηκε από το πρόγραμμα JSF, το οποίο συγχωνεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2010 ως συγχώνευση προηγούμενων σχεδίων μαχητικών αεροσκαφών από τον Ψυχρό Πόλεμο. Ίσως το πιο σημαντικό πρόγραμμα που ωφέλησε τον σχεδιασμό του F-35 ήταν το Advanced Short Take-Off/Vertical Landing της Υπηρεσίας Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας. Το πρόγραμμα JSF γρήγορα αναπτύχθηκε ώστε να περιλαμβάνει μια ομάδα εννέα εθνών, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Δανίας. Η Τουρκία ήταν επίσης ένας αρχικός εταίρος στο JSF, αλλά τελικά αποσύρθηκε από το πρόγραμμα μετά την προμήθεια προηγμένων ρωσικών συστημάτων αεράμυνας, τα οποία παραβίαζαν τη νομοθεσία των ΗΠΑ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Επιστρέφει η Τουρκία στο πρόγραμμα F-35;
Με τον κινητήρα Pratt & Whitney F135, το Lightning II είναι σε θέση να φτάσει ταχύτητες άνω του Mach 1,6 (φορές την ταχύτητα του ήχου). Ενώ η ταχύτητα αποτελεί βασικό στοιχείο για την επιτυχία του μαχητικού στους αιθέρες, αυτό που πραγματικά διαφοροποιεί το F-35 από άλλα αεροσκάφη είναι η προηγμένη ικανότητά του να συλλέγει, να επεξεργάζεται και να μεταδίδει με ασφάλεια πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο στις συμμαχικές δυνάμεις. Η ικανότητα του Lightning II να εξυπηρετεί τη μετάδοση δεδομένων μεταξύ όλων των Joint Strike Fighters -ακόμα και εκείνων που πετούν για ξένους στρατούς- είναι μοναδική και οικονομικά αποδοτική. Όσον αφορά την stealth, το F-35 είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπιστεί από τα εχθρικά ραντάρ λόγω της μειωμένης διατομής του ραντάρ και των απορροφητικών υλικών επικάλυψης.
Το Lightning II ήδη αντιπροσωπεύει την κυριαρχία στην τρέχουσα μορφή του, αλλά οι πιθανές βελτιώσεις που εξετάζει η Lockheed θα κάνουν το μαχητικό πέμπτης γενιάς πολύ πιο ισχυρό.
