Η πυρηνική απειλή, από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και σήμερα, παραμένει έντονη στον παγκόσμιο πολιτικό διάλογο. Το άγνωστο της πυρηνικής καταστροφής προκαλεί φόβους και ανησυχία.
Το Υπόβαθρο
Οι φόβοι για πυρηνική επίθεση είναι στο προσκήνιο από το 1945, όταν ο αμερικανικός στρατός έριξε δύο ατομικές βόμβες στις ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το ΝΑΤΟ εισήλθε στον Ψυχρό Πόλεμο, ο οποίος διήρκεσε μέχρι την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Έκτοτε οι Αμερικανοί παρήγαγαν ταινίες που παρουσίαζαν πώς η πυρηνική ραδιενέργεια μπορούσε να ξυπνήσει τέρατα, όπως στην ταινία "Γκοτζίλα" του 1954, ή να μετατρέψει μυρμήγκια σε φονικούς δολοφόνους, όπως στην ταινία "Them!" του 1954.
Οι φόβοι για την πυρηνική απειλή δεν περιορίζονταν μόνο στις ταινίες. Στα σχολεία των ΗΠΑ, τα παιδιά διδάσκονταν να "κρύβονται και να καλύπτονται" από μια χελώνα ονόματι Μπερτ. Ο Μπερτ έλεγε στους μαθητές να καταφύγουν κάτω από τα θρανία τους για να επιβιώσουν από μια πυρηνική επίθεση. Περιττό να πούμε πως τέτοιες συμβουλές δεν θα προστάτευαν κανέναν.
Σήμερα, οι σχεδόν ξεχασμένοι φόβοι για την πυρηνική απειλή του Ψυχρού Πολέμου έχουν αναζωπυρωθεί λόγω κυρίως του πολέμου στην Ουκρανία, όπως επίσης και της επιθετικής ρητορικής της Βόρειας Κορέας και του ηγέτη της, Κιμ Γιονγκ Ουν. Αν και η κομμουνιστική δικτατορία στην Πιονγιάνγκ απειλεί συχνά τους γείτονές της με πυρηνικές επιθέσεις, η αύξηση των δοκιμών βαλλιστικών πυραύλων από τον Κιμ Γιονγκ-ουν, καθώς και η αντίδραση αυτών των δοκιμών από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έχουν προκαλέσει πανικό σε μεγάλα τμήματα του αμερικανικού πληθυσμού.
Ιστορική Αναδρομή
Οπότε, πώς θα ήταν μια πραγματική πυρηνική επίθεση; Πώς θα διαχειρίζονταν οι Ηνωμένες Πολιτείες την ραδιενέργεια, και ποιες θα ήταν οι συνέπειες για όσους βρίσκονταν στην περιοχή της έκρηξης ή κοντά σε αυτήν;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να κάνουμε κάποιες σύντομες ιστορικές αναδρομές σε πυρηνικά ατυχήματα και στον Αύγουστου το '45, όταν έλαβε χώρα η πρώτη -και μέχρι στιγμής μοναδική- χρήση πυρηνικών όπλων υπό πραγματικές συνθήκες πολέμου.
Στις 6 Αυγούστου του 1945 λοιπόν, ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29, το "Enola Gay", έριξε την "Little Boy", την πρώτη ατομική βόμβα στον κόσμο, στην ιαπωνική πόλη Χιροσίμα. Η αρχική έκρηξη της βόμβας εξαφάνισε το 90% της πόλης και σκότωσε περίπου 80.000 ανθρώπους. Τρεις μέρες αργότερα, άλλο ένα B-29, το "Bockscar", έριξε την "Fat Man", τη δεύτερη ατομική βόμβα στον κόσμο, στην πόλη Ναγκασάκι. Περίπου 40.000 άνθρωποι πέθαναν από αυτήν την επίθεση. Και στις δύο περιπτώσεις, η ακτινοβολία προκάλεσε καρκίνο στις πληγείσες περιοχές. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, οι κάτοικοι της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι συνέχιζαν να υποφέρουν από τα αποτελέσματα των πυρηνικών επιθέσεων.
Το 1986, ένα κακοσχεδιασμένο σύστημα στον πυρηνικό σταθμό Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία προκάλεσε την εκτόξευση ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα. 30 άνθρωποι πέθαναν αμέσως μετά την καταστροφή και μέχρι σήμερα υπάρχουν αναφορές για παραμορφωμένα φυτά και μεταλλαγμένα ζώα γύρω από την περιοχή του Τσερνόμπιλ.
Το 2011, μετά από έναν τσουνάμι στην Ιαπωνία, το πυρηνικό εργοστάσιο Fukushima Daiichi υπέστη μια πυρηνική τήξη που είχε ως αποτέλεσμα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας να μολύνουν τον αέρα και το νερό της περιοχής. Σήμερα, περισσότερα από δέκα χρόνια χρόνια μετά την καταστροφή, οι επιστήμονες και οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές αναφέρουν ότι η περιοχή του Φουκουσίμα περιέχει υψηλότερα από τα συνηθισμένα επίπεδα ραδιενέργειας.
Τι θα Συνέβαινε στους Ανθρώπους
Έτσι, δεδομένων αυτών των παραδειγμάτων, μπορεί κανείς να πει με ασφάλεια ότι μια πυρηνική επίθεση στις ΗΠΑ θα σκότωνε άμεσα αμέτρητους ανθρώπους. Αν ο πύραυλος προσγειωνόταν σε μια πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή, θα μπορούσε να σκοτώσει ακόμη και εκατομμύρια αμάχους. Ακόμη και μία σχετικά μικρή πυρηνική βόμβα θα σκορπούσε παντού ραδιενέργεια μέσα σε λίγες μόνο σε λίγες ώρες.
Όσοι δεν θα έχαναν τις ζωές τους κατευθείαν θα υπέφεραν από μακροχρόνια προβλήματα. Η έκθεση στην ακτινοβολία συνδέεται με καρκινικούς όγκους και άλλα προβλήματα υγείας, τα περισσότερα από τα οποία μπορούν να αποβούν θανατηφόρα.
Έπειτα έρχεται και η πυρηνική βροχή, η οποία θα μόλυνε με ραδιενέργεια την πλειοψηφία της τροφικής αλυσίδας της περιοχής που θα πλήττονταν. Το αποτέλεσμα θα ήταν χιλιάδες νεκρά ζώα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Από οικονομικής πλευράς, ο καθαρισμός μετά από μια πυρηνική επίθεση θα κόστιζε πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια και θα απαιτούσε χρόνια. Διπλωματικά, αν μια ξένη χώρα χρησιμοποιούσε πυρηνικό όπλο κατά των ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον θα κήρυττε κατάσταση πολέμου. Στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας, ένας πόλεμος εκεί αναμένεται να είναι σύντομος και γρήγορος, αλλά εξαιρετικά θανατηφόρος. Παρά το γεγονός ότι η Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να νικήσει μια στρατιωτική συμμαχία όπως το ΝΑΤΟ, μπορεί να προκαλέσει χιλιάδες θύματα. Η Σεούλ, η μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Κορέας, απέχει λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα. Το συμβατικό πυροβολικό της Βόρειας Κορέας θα μπορούσε εύκολα να επιτεθεί στη Σεούλ, θέτοντας σε κίνδυνο πάνω από δέκα εκατομμύρια ζωές.
Έχουν οι Τρομοκράτες Πυρηνικά;
Για τις ΗΠΑ το σενάριο εισερχόμενης πυρηνικής επίθεσης είναι πολύ υψηλό. Η χώρα αυτή αποτελεί κορυφαίο στόχων αρκετών χωρών και οργανώσεων εδώ και πολλά χρόνια. Σήμερα υπάρχουν περίπου 22.000 πυρηνικά όπλα στον κόσμο. Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των όπλων βρίσκεται στη Ρωσία, ωστόσο πυρηνικά όπλα διαθέτει η Κίνα και το Πακιστάν. Ιδιαίτερα στο Πακιστάν υπάρχουν φόβοι ότι μία μέρα τα πυρηνικά της χώρας θα μπορούσαν να πέσουν σε λάθος χέρια, στα χέρια τρομοκρατών!
Μετά, υπάρχει και η απειλή από το Ιράν. Αν και το Ιράν είναι πιο επικίνδυνο για το Ισραήλ από ό,τι για τις ΗΠΑ, το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης ανησυχεί το Πεντάγωνο. Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ έχει χαρακτηρίσει το Ιράν ως τον Νο. 1 υποστηρικτή της τρομοκρατίας στον κόσμο, ενώ οι Αμερικανοί κατάσκοποι δεν μπορούν να απορρίψουν το ενδεχόμενο οι Ιρανοί να έχουν ήδη στα χέρια τους κάποια πρωτότυπα πυρηνικά όπλων.
Η Αντι-Πυρηνική Άμυνα των ΗΠΑ
Για να προστατεύσει τις ΗΠΑ από μια πυρηνική επίθεση, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ένα δίκτυο ονόματι GMD, το οποίο περιλαμβάνει δεκάδες συστήματα αεράμυνας, ραντάρ και λοιπούς αισθητήρες. Το GMD έχει σχεδιαστεί για να αναχαιτίζει και να εξουδετερώσει βαλλιστικούς πυραύλους που φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Βέβαια το δίκτυο αυτό δεν θεωρείται αρκετά ικανό για να καταρρίψει πιο εξελιγμένους πυραύλους, όπως αυτούς της Ρωσίας ή Κίνας. Μέχρι πρότινος πιστεύονταν πως είναι αποτελεσματικό μόνο έναντι πιο απλοϊκών βαλλιστικών όπλων, όπως αυτών της Βόρειας Κορέας και του Πακιστάν.
Μία νεότερη αξιολόγηση του Πενταγώνου όμως κατέληξε σε ένα σοκαριστικό συμπέρασμα: το GMD δεν μπορεί να προστατεύσει τις ΗΠΑ από σχεδόν κανέναν σύγχρονο πυρηνικό όπλο, ούτε ακόμη των βορειοκορεατικών. Κρίνοντας πως η χώρα του είναι απροστάτευτη, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε ένα τεράστιο πρόγραμμα ονόματι Golden Dome, το οποίο θα εκτείνεται από το έδαφος μέχρι το διάστημα και μόλις γίνει επιχειρησιακή θα προστατεύει πολυεπίπεδα τις ΗΠΑ από πυρηνικές απειλές.
Μέχρι να τεθεί το Golden Dome σε λειτουργία όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βρίσκονται σε μία από τις πιο ευάλωτες θέσεις τους στην ιστορία.
