Μετά την ανακούφιση που επέφερε η είδηση ότι ο γενικός εισαγγελέας του Ιράν Μοχαμάντ Τζαφάρ Μονταζερί ανακοίνωσε την κατάργηση της Αστυνομίας Ηθών, το καθεστώς φρόντισε να μετριάσει τις προσδοκίες. Τα μέσα ενημέρωσης του συντηρητικού στρατοπέδου αγνόησαν τα περί κατάργησης, ενώ το καθεστώς δεν την επιβεβαίωσε ποτέ. Αυτό που προβληματίζει, όμως, είναι ότι ακόμα και στην περίπτωση που αυτή εξαφανιστεί, θα βρεθεί άλλος τρόπος να τηρείται η μαντήλα και οι διάφοροι άλλοι περιορισμοί στην γυναικεία ένδυση. Μόνο η κατάργηση της υποχρεωτικότητας της μαντήλας θα αποτελούσε μια πραγματική καμπή στην χώρα, καθώς στην πραγματικότητα θα ανάγκαζε την αναθεώρηση της νομοθεσίας που ίσχυε από το 1983, η οποία σε πολλές περιπτώσεις οδήγησε σε απάνθρωπες ακρότητες.
Όσοι υποστηρίζουν ότι το καθεστώς δεν προτίθεται να κάνει πίσω, επικαλούνται και τις 500 εκτελέσεις που πραγματοποίησε το Ιράν μονάχα για το 2022. Αυτές υπερβαίνουν κατά πολύ τον αριθμό των εκτελέσεων του 2021 και ενισχύουν την ανησυχία για αυξημένη χρήση της εσχάτης των ποινών στην Ισλαμική Δημοκρατία, ανακοίνωσε η μη κυβερνητική οργάνωση Iran Human Rights (IHR). Πολλοί από αυτούς που εκτελέστηκαν ήταν πρόσωπα που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο συμμετείχαν στο κίνημα διαμαρτυρίας που συγκλονίζει τη χώρα μετά τα μέσα Σεπτεμβρίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το Ιράν αρνείται ότι διέλυσε την αστυνομία ηθικής: Ο νόμος για το χιτζάμπ μπορεί αναθεωρηθεί
Την ίδια στιγμή γίνονται γνωστά νεα περιστατικά βίας. Η αθλήτρια αναρρίχησης που είχε αγωνιστεί στη Νότια Κορέα δίχως μαντήλα και ανησύχησε τον κόσμο όταν εξαφανίστηκε λέγεται ότι αντιμετώπισε τελικά το μένος του καθεστώτος που γκρέμισε το σπίτι της. Η δημοφιλής ηθοποιός του ιρανικού κινηματογράφου Μίτρα Χατζάρ συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερη με εγγύηση από τις ιρανικές αρχές που προσπαθούν να σταματήσουν τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Πολέμια της κυβέρνησης εδώ και χρόνια, η κα Χατζάρ είχε καταδικάσει στο παρελθόν την εκτέλεση του ακτιβιστή Ρουχολάχ Ζαμ, ο οποίος κατέγραψε διαδικτυακά τις μαζικές διαδηλώσεις το 2019.
Ακόμα και μέσα στο καθεστώς, όπως, φαίνεται να υπάρχουν έριδες και διχογνωμίες. Από τη μια, ο προεδρος της χώρας και ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης ανήκουν στο λεγόμενο υπερσυντηρητικό στρατόπεδο. Δεν θέλουν να προσχωρήσουν σε καμία παραχώρηση. Θεωρούν έτσι ότι οι διαδηλωτές θα απαιτήσουν και άλλες μεταρρυθμίσεις και αυτός θα είναι ένας δρόμος δίχως επιστροφή. Οι φρουροί της επανάστασης, αντιθέτως, είναι οι μεταρρυθμιστές. Επιθυμούν το τέλος των διαδηλώσεων. Έχουν την άποψη ότι μονάχα με κάποιες κινήσεις καλής Θελήσεως θα παύσει αυτή η παρατεταμένη ταραχώδη περίοδος.
