Για το διάγγελμα του Πούτιν και τα δημοψηφίσματα έγραψε ο πολιτικός αναλυτής Gilbert Doctorow σε άρθρο του στο original.antiwar.com.
Το διάγγελμα του Πούτιν και οι επακόλουθες δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Σόιγκου, για την μερική κινητοποίηση των εφέδρων του ρωσικού στρατού , για την προσθήκη συνολικά 300.000 ανδρών στη στρατιωτική εκστρατεία στην Ουκρανία έχουν αναφερθεί ευρέως στον δυτικό Τύπο. Σχέδια για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία στις δημοκρατίες του Ντονμπάς αυτό το Σαββατοκύριακο, καθώς και στις περιφέρειες Χερσώνα και Ζαπορίζια στο πολύ εγγύς μέλλον αναφέρθηκαν επίσης από τον δυτικό Τύπο. Ωστόσο, όπως συμβαίνει πολύ συχνά, η αλληλεπίδραση αυτών των δύο εξελίξεων δεν έχει φανεί ή, αν φανεί, δεν έχει κοινοποιηθεί στο ευρύ κοινό.
Πως αντέδρασαν στα δημοψηφίσματα οι Ρώσοι και πως οι ΗΠΑ
Η ίδια η ιδέα των δημοψηφισμάτων στο Ντονμπάς έχει γελοιοποιηθεί από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Καταγγέλλονται ως «ψεύτικα» και μας λένε ότι τα αποτελέσματα δεν θα αναγνωριστούν. Στην πραγματικότητα, το Κρεμλίνο δεν ενδιαφέρεται καθόλου αν τα αποτελέσματα αναγνωρίζονται ως έγκυρα στη Δύση. Η λογική τους βρίσκεται αλλού. Όσο για το ρωσικό κοινό, η μόνη επικριτική παρατήρηση σχετικά με τα δημοψηφίσματα αφορούσε το χρονοδιάγραμμα, με μερικούς πατριώτες να λένε ανοιχτά ότι είναι πολύ νωρίς για να διεξαχθεί η ψηφοφορία δεδομένου ότι η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, οι περιφέρειες Ζαπορίζια και Χερσώνα δεν έχουν ακόμη έχει «απελευθερωθεί» πλήρως. Και εδώ, η λογική αυτών των ψήφων βρίσκεται αλλού.
''Είναι έτοιμη η Ρωσία''
Είναι δεδομένο ότι οι δημοκρατίες του Ντονμπάς και άλλα εδάφη της Ουκρανίας που βρίσκονται τώρα υπό ρωσική κατοχή θα ψηφίσουν υπέρ της προσχώρησης στη Ρωσική Ομοσπονδία. Στην περίπτωση του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, μόνο υπό την πίεση της Μόσχας τα δημοψηφίσματά τους το 2014 αφορούσαν τη δήλωση κυριαρχίας και όχι το να γίνουν μέρος της Ρωσίας. Μια τέτοια προσάρτηση ή συγχώνευση δεν έγινε ευπρόσδεκτη από το Κρεμλίνο τότε επειδή η Ρωσία δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την αναμενόμενη μαζική οικονομική, πολιτική και στρατιωτική επίθεση από τη Δύση που θα ακολουθούσε. Σήμερα, η Μόσχα είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη: πράγματι, έχει επιβιώσει πολύ καλά από όλες τις οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τη Δύση ακόμη και πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, καθώς και από την συνεχώς αυξανόμενη προσφορά στην Ουκρανία στρατιωτικού υλικού και «συμβούλων» από τις χώρες του ΝΑΤΟ.
Τι θα γίνει μετά τα δημοφηφίσματα
Η ψηφοφορία για την ένταξη στη Ρωσία πιθανότατα θα φτάσει το 90% ή περισσότερο υπέρ. Το τι θα ακολουθήσει αμέσως από τη ρωσική πλευρά είναι επίσης απολύτως σαφές: εντός ωρών από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, η Ρωσική Κρατική Δούμα θα εγκρίνει νομοσχέδιο για την «επανένωση» αυτών των εδαφών με τη Ρωσία και εντός περίπου μιας ημέρας θα εγκριθεί. από την άνω αίθουσα του κοινοβουλίου και αμέσως μετά το νομοσχέδιο θα υπογραφεί από τον Πρόεδρο Πούτιν.
Κοιτώντας πέρα από την υπηρεσία του ως πράκτορας πληροφοριών της KGB, κάτι που συζητούν ατελείωτα οι δυτικοί «ειδικοί της Ρωσίας» στα άρθρα και τα βιβλία τους, ας θυμηθούμε επίσης το πτυχίο νομικής του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ως Πρόεδρος, παρέμεινε συστηματικά εντός του εσωτερικού και του διεθνούς δικαίου. Θα το κάνει και τώρα. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Μπόρις Γέλτσιν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει κυβερνήσει με προεδρικό διάταγμα. έχει κυβερνήσει με νόμους που εκδόθηκαν από ένα διμερές κοινοβούλιο που αποτελείται από πολλά κόμματα. Έχει αποφανθεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο που έχει εκδοθεί από τα Ηνωμένα Έθνη. Η νομοθεσία του ΟΗΕ μιλά για την ιερότητα της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών μελών, αλλά το δίκαιο του ΟΗΕ μιλάει και για την ιερότητα της αυτοδιάθεσης των λαών.
Τι προκύπτει από την επίσημη συγχώνευση αυτών των εδαφών με τη Ρωσία; Αυτό είναι επίσης απολύτως σαφές. Ως αναπόσπαστα μέρη της Ρωσίας, οποιαδήποτε επίθεση εναντίον τους, και σίγουρα θα υπάρξουν τέτοιες επιθέσεις από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, είναι casus belli. Αλλά και πριν από αυτό, των δημοψηφισμάτων είχε προηγηθεί η ανακοίνωση κινητοποίησης, η οποία δείχνει ευθέως τι θα κάνει περαιτέρω η Ρωσία εάν το απαιτήσουν οι εξελίξεις στο πεδίο της μάχης. Οι προοδευτικές φάσεις κινητοποίησης θα δικαιολογηθούν στο ρωσικό κοινό όπως είναι απαραίτητο για την υπεράσπιση των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας από την επίθεση του ΝΑΤΟ.
''Το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης''
Η συγχώνευση των κατεχόμενων από τη Ρωσία ουκρανικών εδαφών με τη Ρωσική Ομοσπονδία θα σηματοδοτήσει το τέλος της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης». Σηματοδοτεί την έναρξη του ανοιχτού πολέμου στην Ουκρανία με στόχο την άνευ όρων συνθηκολόγηση του εχθρού. Αυτό πιθανότατα θα συνεπάγεται την απομάκρυνση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας και, πολύ πιθανό, τον διαμελισμό της Ουκρανίας. Άλλωστε, το Κρεμλίνο προειδοποίησε πριν από περισσότερο από ένα χρόνο ότι η πορεία που υπαγορεύουν οι ΗΠΑ για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια του κράτους της. Ωστόσο, αυτοί οι συγκεκριμένοι στόχοι δεν έχουν δηλωθεί μέχρι τώρα. ο SMO αφορούσε την υπεράσπιση του Ντονμπάς από τη γενοκτονία και την αποναζοποίηση της Ουκρανίας, η ίδια μια μάλλον ασαφής έννοια.
Η προσθήκη άλλων 300.000 ανδρών με όπλα στη δύναμη που έχει αναπτυχθεί από τη Ρωσία στην Ουκρανία αντιπροσωπεύει σχεδόν διπλασιασμό και σίγουρα θα αντιμετωπίσει τις ελλείψεις σε αριθμό πεζικού που περιόρισε την ικανότητα της Ρωσίας να «κατακτήσει» την Ουκρανία. Ήταν ακριβώς αυτό που εξηγεί την οδυνηρή και ντροπιαστική απόσυρση της Ρωσίας από την περιοχή του Kharkov τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στη μαζική συγκέντρωση των ουκρανικών δυνάμεων ενάντια στη δική τους αραιά φυλασσόμενη κατοχή στην περιοχή. Η στρατηγική αξία της νίκης της Ουκρανίας είναι αμφισβητήσιμη, αλλά ενίσχυσε πολύ το ηθικό τους, το οποίο είναι σημαντικός παράγοντας για την έκβαση οποιουδήποτε πολέμου. Το Κρεμλίνο δεν μπορούσε να το αγνοήσει αυτό.
Στη συνέντευξη Τύπου στη Σαμαρκάνδη την περασμένη εβδομάδα μετά το τέλος της ετήσιας συγκέντρωσης των αρχηγών κρατών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ρωτήθηκε γιατί έδειξε τόση αυτοσυγκράτηση απέναντι στην ουκρανική αντεπίθεση. Απάντησε ότι οι ρωσικές επιθέσεις σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας που ακολούθησαν την απώλεια του εδάφους του Χάρκοβο ήταν απλώς «προειδοποιητικές βολές» και ότι θα ακολουθούσαν πολύ πιο επιθετικές ενέργειες. Αντίστοιχα, καθώς η Ρωσία περνά από το SMO στον ανοιχτό πόλεμο, μπορεί να περιμένουμε μαζική καταστροφή ουκρανικής πολιτικής καθώς και στρατιωτικής υποδομής για να εμποδίσει πλήρως κάθε κίνηση των δυτικών προμηθευμένων όπλων από τα σημεία παράδοσης στην περιοχή Lvov και άλλα σύνορα προς τις πρώτες γραμμές.
Δυτική παρέμβαση
Όσον αφορά την περαιτέρω δυτική παρέμβαση, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν συλλάβει την πυρηνική απειλή του Προέδρου Πούτιν. Η Ρωσία έχει δηλώσει ρητά ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά της δικής της ασφάλειας και εδαφικής ακεραιότητας, όπως προέκυψε από στρατηγούς εν αποστρατεία στις ΗΠΑ μιλώντας στην εθνική τηλεόραση τις τελευταίες εβδομάδες για τη διάλυση της Ρωσίας, θα αντιμετωπιστεί με πυρηνική απάντηση. Όταν η πυρηνική απειλή της Ρωσίας στρέφεται στην Ουάσιγκτον, όπως συμβαίνει τώρα, και όχι στο Κίεβο ή τις Βρυξέλλες, η υπόθεση μέχρι τώρα, είναι απίθανο ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στο Καπιτώλιο θα παραμείνουν καβαλάρηδες σχετικά με τις ρωσικές στρατιωτικές δυνατότητες και θα επιδιώξουν περαιτέρω κλιμάκωση.
Υπό το φως όλων αυτών των εξελίξεων, είμαι υποχρεωμένος να αναθεωρήσω την εκτίμησή μου για όσα συνέβησαν στη συνάντηση του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν εστιάσει την πλήρη προσοχή σε ένα μόνο θέμα: την υποτιθέμενη τριβή μεταξύ της Ρωσίας και των κύριων παγκόσμιων φίλων της, της Ινδίας και της Κίνας, για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό μου φάνηκε υπερβολικά υπερβολικό. Τώρα φαίνεται να είναι απόλυτη ανοησία. Είναι αδιανόητο ότι ο Πούτιν δεν συζήτησε με τον Σι και τον Μόντι τι πρόκειται να κάνει στην Ουκρανία. Εάν η Ρωσία παρέχει πράγματι τώρα στην πολεμική της προσπάθεια πολύ μεγαλύτερο μέρος του στρατιωτικού της δυναμικού, τότε είναι απολύτως λογικό να αναμένουμε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει με ρωσική νίκη έως τις 31 Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους, όπως φαίνεται να έχει δεσμευτεί το Κρεμλίνο στους πιστούς υποστηρικτές του.
