Ένα ελαφρύ ρυμουλκούμενο σόναρ συστοιχίας, το οποίο ανέπτυξε η SEA, έχει ενσωματωθεί και δοκιμαστεί επιτυχώς με το Manta XLUUV (Extra-Large Unmanned Undersea Vehicle, δηλαδή "τεράστιο μη επανδρωμένο υποβρύχιο όχημα"). Αυτός ο συνδυασμός τεχνολογιών έχει σημαντικές εφαρμογές στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο, στον πόλεμο στον βυθό της θάλασσας και στις δυνατότητες υποβρύχιας παρακολούθησης.
Το 9 μέτρων μη επανδρωμένο υποβρύχιο Manta κατασκευασμένο από την MSubs το 2020 εκτελεί σειρές δοκιμών και πειραμάτων ως μέρος του προγράμματος Defense and Security Accelerator (DASA) του βρετανικού υπουργείου άμυνας. Η SEA συνεργάστηκε με την MSubs για την προσθήκη της παθητικής ρυμουλκούμενης συστοιχίας Krait στο Manta, ενώ σχεδίασε και μία διαδικασία υιοθέτησης και ανάκτησης χαμηλού ρίσκου. Κατά την διάρκεια της δοκιμή, επιβεβαιώθηκε πως το Manta θα μπορούσε να επιχειρεί με το ρυμουλκούμενο KraitArray, δεμένο με καλώδιο 150 μέτρων. Το σόναρ ενσωματώθηκε με τα υπάρχοντα συστήματα επικοινωνίας και αισθητήρες, οι οποίοι παρέχουν δεδομένα θέσης, χρόνου, ταχύτητας και βάθους για την δημιουργία ενός λεπτομερούς ακουστικού προφίλ του υποβρύχιου περιβάλλοντος. Ένα υποστηρικτό σκάφος χρησιμοποιήθηκε για να προσομοιώσει την ήχο των υποβρύχιων στόχων, έτσι ώστε να ανιχνευθούν από το KraitArray.
Το αμυντικό σύστημα Krait είναι μία συμπαγή ιδέα ανθυποβρυχιακού πολέμου αναπτυσσόμενη από την SEA, κυρίως για μικρά σκάφη. Υπάρχουν τέσσερα στοιχεία που απαρτίζουν το συνολικό σύστημα: η παθητική ρυμουλκούμενη συστοιχία (KraitArray), ένα ενεργό σόναρ (KraitSense), ένα ακουστικό σύστημα αντιπερισπασμού τορπιλών (KraitShield) και ένας ελαφρύς ανθυποβρυχιακός εκτοξευτής τορπιλών (KraitStrike). Κάποια ή όλα τα στοιχεία αυτού του αρθρωτού συστήματος μπορούν να εγκατασταθούν σε υπάρχοντες πλατφόρμες, όπως παράκτια σκάφη περιπολίας. Βέβαια, το σύστημα δεν είναι άξιο σύγκρισης με το εξελιγμένο και κορυφαίο Thales Sonar 2087 και τα ανθυποβρυχιακά συστήματα που υπάρχουν στις Type 23/26 φρεγάτες. Θα μπορούσε ωστόσο να θεωρηθεί μία οικονομικότερη, επιπλέον επιλογή που θα μπορούσε να δώσει στις Type 31 και σε σκάφη παράκτιας περιπολίας μία βασική ανθυποβρυχιακή δυνατότητα σε δύσκολες καταστάσεις.
Το KraitArray είναι κατασκευασμένο από τρεις μονάδες 50 μέτρων, δίνοντας συνολικά μήκος 150 μέτρων με ακτίνα στροφής 100 μέτρων. Η συστοιχία μπορεί να βυθιστεί έως 300 μέτρα κάτω από νερό, ενώ μπορεί να εξοπλιστεί με έως 128 ακουστικά κανάλια και 32 μη ακουστικούς αισθητήρες. Η SEA αναφέρει πως το KraitArray είναι ήδη σε παραγωγή για άγνωστους ξένους πελάτες.
Είναι πιθανό πως η συστοιχία απλά συνδέθηκε στην πρύμνη του Manta XLUUV για τις δοκιμές. Η βρετανική κλάση υποβρυχίων Astute έχει μία ρυμουλκούμενη συστοιχία με μήκος μεγαλύτερο των 120 μέτρων σε καλώδιο τουλάχιστον 600 μέτρων, το οποίο μπορεί να ανοίξει και να μαζέψει την συστοιχία αθόρυβα. Το TA των Astute είναι μέρος του εξαιρετικά εξελιγμένου σόναρ Type 2076, το οποίο περιλαμβάνει ενεργές και παθητικές συστοιχίες, ισχυρό λογισμικό επεξεργασίας σημάτων και ικανούς ανθρώπινους χειριστές. Η συστοιχία KraitArray είναι προφανώς αρκετά απλότερη, αλλά οι ρυμουλκούμενες συστοιχίες είναι ιδιαίτερα χρήσιμες όσο απομακρύνουν τον αισθητήρα από τον ήχο που παράγει μηχανικά το υποβρύχιο και από το νερό που χτυπάει το κύτους του. Μπορούν επίσης να τοποθετήσουν τον αισθητήρα χαμηλότερα, κοντινότερα στην πηγή του ήχου ή στις θερμικές στρώσεις (ή σε στρώσεις με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι), στις οποίες το κανάλι ανιχνεύει ήχους σε μεγάλες αποστάσεις.
Αν και τα παθητικά σόναρ δεν απαιτούν μεγάλες πηγές ενέργειας, η ανάπτυξη της ρυμουλκούμενης συστοιχίας που εξοπλίζει το XLUUV θα αντιμετωπίσει αρκετά θέματα. Το Manta χρησιμοποιεί μπαταρίες λιθίου που μπορούν να επαναφορτιστούν μόνο από εξωτερική πηγή ενέργειας, χαρακτηριστικό που περιορίζει την εμβέλειά του. Το Boeing Orca XLUUV, το οποίο δοκίμασε πρόσφατα το αμερικάνικο ΠΝ, διαθέτει συμβατική diesel-ηλεκτρική προώθηση, με αποτέλεσμα να αναδύεται περιοδικά για να φορτίσει τις μπαταρίες με την diesel γεννήτρια του. Αυτό επιτρέπει στο ORCA να αναπτύσσεται για περιπολίες για ολόκληρες εβδομάδες, ενώ μπορεί επίσης να μεταφέρει ενεργό σόναρ, το οποίο μπορεί να χρειάζεται για την απόκτηση λύσεων ελέγχου πυρός. Μελλοντικές προσεγγίσεις θα μπορούσαν να οπλιστούν με τορπίλες, ώστε να εμπλέκονται με στόχους ανεξάρτητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Poseidon: το πρώτο μη επανδρωμένο πυρηνικό υποβρύχιο όχημα έρχεται στην Ρωσία το 2027
Αυτόνομα οπλισμένα υποβρύχια αποτελούν αρκετά δύσκολα προβλήματα στην διοίκηση και στον έλεγχο, ενώ για το σύντομο μέλλον αναμένεται να επιχειρούν κυρίως σε αποστολές πληροφόρησης, παρακολούθησης και αναγνώρισης (ISR). Όταν μία επαφή ενδιαφέροντος ανιχνεύεται, το XLUUV πρέπει να μεταδώσει τα δεδομένα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αυτό πιθανότατα είτε θα εμπλέξει υποβρύχια επικοινωνία μικρού σχετικά βεληνεκούς με άλλο κόμβο δεδομένων μη επανδρωμένου υποβρύχιου οχήματος (UUV), είτε το σκάφος πρέπει να έρθει κοντά στην επιφάνεια και να μεταδώσει τα δεδομένα σε δορυφόρους ή σε αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας.
Υπάρχει μία μεγάλη λίστα για πιθανές αποστολές της ρυμουλκούμενης συστοιχίας που εξοπλίζει το XLUUV, οι οποίες θα συνέδραμαν στην εργασία του βρετανικού ΠΝ. Αυτές οι αποστολές ποικίλουν από περιπολίες σε βρετανικά νερά μέχρι και στην συμπλήρωση ανθυποβρυχιακών δράσεων σε αναπτύξεις μεγάλου βεληνεκούς εναντίων εχθρικών υποβρυχίων στον Βόρειο Ατλαντικό. Στο μέλλον, τα XLUUV θα μπορούσαν να αναπτύσσονται από φρεγάτες Type 26 για να "καθαρίζουν" τα νερά πριν την παράταξη των ομάδων επίθεσης αεροπλανοφόρων του βρετανικού ΠΝ.
