«Τι ώρα είπαμε ότι θα αρχίσει ο πόλεμος», διερωτάτο ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πίσω στα μέσα Φεβρουαρίου...
Και ξεκίνησε, το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, ημέρα Πέμπτη...
«Και τώρα τι;», διερωτώνται όλοι. Θα καταφέρει η Ρωσία να κρατήσει υπό στρατιωτικό έλεγχο μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση χώρες της Ευρώπης; Μια χώρα 44 εκατομμυρίων κατοίκων, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν πια τον Πούτιν ως «υπαρξιακό εχθρό»; Και εάν όντως τα καταφέρει, για πόσο θα διαρκέσει αυτό; Με πόσες δυνάμεις, πόσα χρήματα και τι κόστος;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πόλεμος στην Ουκρανία: Ρώσος δημοσιογράφος ζήτησε συγγνώμη on air από συνάδελφό του στο Κίεβο
Τι κόστος;
Σοκαριστική πρόβλεψη από τον ΟΗΕ για 11 εκατ. πρόσφυγες
Σύμφωνα με τον Ύπατο Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, τον Φιλίπο Γκράντι, πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες εγκατέλειψαν ήδη την Ουκρανία μέσα σε μία εβδομάδα αφότου ξέσπασε ο πόλεμος.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προειδοποιεί ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ίσως προκαλέσει την έξοδο ως και δέκα εκατομμυρίων προσφύγων ακόμη.
Περίπου 4 εκατ. άνθρωποι ενδέχεται να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες για να σωθούν από τις εχθροπραξίες, τόνισε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Στεφάν Ντουζαρίκ στη Νέα Υόρκη, συμπληρώνοντας ότι πρόκειται απλά για μια αρχική εκτίμηση.
Και να θυμίσουμε απλά πως δεν φεύγουν μονάχα Ουκρανοί από την Ουκρανία όπως επίσης πως δεν είναι μονάχα Ουκρανοί εγκλωβισμένοι εκεί
Δημοσιογράφος του CBS: Η Ουκρανία είναι «ευρωπαϊκή, επομένως πολιτισμένη»
Η παγκόσμια κοινή γνώμη σοκαρίστηκε όταν ένας δημοσιογράφος του CBS είπε ότι η Ουκρανία είναι «ευρωπαϊκή, επομένως πολιτισμένη», υπονοώντας ότι οι Ουκρανοί αξίζουν ειδική μεταχείριση. Ο ίδιος ρεπόρτερ πρόσθεσε, ενώ προειδοποίησε ότι επιλέγει τα λόγια του και προσέχει, ότι «αυτό δεν είναι το Ιράκ ή το Αφγανιστάν».. Ο αφροαμερικανός κωμικός Τρέβορ Νόα αστειεύτηκε γι' αυτό (σε μια από τις σκοτεινές χιουμοριστικές στιγμές του) διερωτώμενος: "Τα είπε όλα αυτά ενώ διάλεγε τα λόγια του! Θεέ μου." Αν δεν προσέχατε ή δεν επιλέγατε τα λόγια σας, τι θα λέγατε; Θα λέγατε, «Αυτοί είναι λευκοί, γαλανομάτες, πολιτισμένοι Ευρωπαίοι, σε αντίθεση με τους αγενείς, οπισθοδρομικούς, μαύρους Ιρακινούς και Αφγανούς, που δεν ξέρουν πώς να στοχοποιηθούν από τις ΗΠΑ, την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν και μπορεί να μην είναι ποτέ καλοί πρόσφυγες; Ίσως όχι, αλλά η στιγμή ήταν ανατριχιαστική: κάποιος που προσπαθεί να μην είναι ρατσιστής για να καταλήξει να λέει το πιο κραυγαλέα ρατσιστικό πράγμα .
Ο ρατσισμός δημιουργεί μια λογική παρόμοια με αυτή της γονικής μέριμνας: Συμπεριφερθείτε τους ως λαμπρούς και θα μεγαλώσουν σε αυτόν τον ρόλο, και συμπεριφερθείτε τους ως «ανόητους» και θα αποδώσουν ανάλογα.
Όπως υπάρχει θετική ενίσχυση, υπάρχει και αρνητική ενίσχυση. Αντιμετωπίστε τους Ουκρανούς σαν να ήταν «καλοί πρόσφυγες» (διαβάστε «λευκοί» και «γαλανομάτες») και όλες οι εικόνες τους θα τους δείχνουν καθαρούς, με εύχρηστες τσάντες, καλοντυμένους, «να κλαίνε με πολιτισμένο τρόπο». Αντίθετα, οι Σύροι, Ιρακινοί και Αφγανοί πρόσφυγες φορούν μακριά, βρώμικα ρούχα, οι γυναίκες τους είναι καλυμμένες, οι άντρες τους λιγοστοί και γενειοφόροι... έχουν όλα τα φόντα για «κακούς πρόσφυγες».. Η «απολίτιστη έλξη» τους τους καθιστά ανάξιους της συμπαράστασής μας, εκτός από την περίπτωση που το σώμα ενός τρίχρονου αγοριού ξεβραστεί στη στεριά και του αλλάξουμε φωτογραφία στα social media ως ένδειξη συμπάθειας προς έναν λαό από άλλο πολιτιστικό κόσμο. Η ανθρωπιά μας φαίνεται ξαφνικά μόνο να εξαφανίζεται ξανά στην άνεση των κρυφών και εφησυχαστικών καθημερινών πρωτορατσιστικών μας αντανακλαστικών.
Ο ρεπόρτερ του CBS δεν ήταν μόνος. Μερικοί Γάλλοι σχολιαστές συμμετείχαν στη ''χορωδία'' λέγοντας «αυτή είναι η Ουκρανία», «αυτός είναι πολιτισμός», «εδώ είναι η Ευρώπη». Σχεδόν ακούς τις σκέψεις τους: «όταν έχεις μπλε μάτια είσαι καλύτερος πρόσφυγας». Οι Ουκρανοί και οι Πολωνοί φρουροί χώρισαν φοιτητές από την υποσαχάρια και τη Βόρεια Αφρική από μεγάλες ουρές που περίμεναν να περάσουν στην Πολωνία, λέγοντας ότι «οι Ουκρανοί πρέπει να περάσουν πρώτα». Το δικαίωμα του πρόσφυγα χορηγείται με βάση την εθνικότητα και, ως εκ τούτου, δεν αποτελεί καθολικό δικαίωμα που προστατεύεται από διεθνείς νόμους και συμβάσεις.
Ο ρατσισμός έχει τη φήμη ότι κάνει αυτό που θα έπρεπε να είναι παρέκκλιση να φαίνεται φυσικό. "Θεέ μου, αυτή είναι η Ευρώπη! Αυτό είναι ο πολιτισμός", ξεχνώντας, όπως αστειεύτηκε ο Trevor Noah, ότι η Ευρώπη και η Δύση είναι διαβόητες για τους χειρότερους και πιο αιματηρούς πολέμους στην ιστορία (ο πόλεμος των 100 ετών, οι πόλεμοι του Ναπολέοντα, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, οι αποικιακοί πόλεμοι, η Ινδοκίνα και το Βιετνάμ, τα Βαλκάνια, ο πόλεμος στο Ιράκ, ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών, οι πόλεμοι κατά της τρομοκρατίας κ.λπ.). Ξεχνώντας επίσης ότι όταν η Ευρώπη ζούσε στον Μεσαίωνα, η Βαγδάτη ήταν ένα άνευ προηγουμένου και ευημερούν κέντρο μάθησης, με γιατρούς να κάνουν περίπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις σε ασθενείς και βιβλιοθήκες τόσο μεγάλες που οι Μογγόλοι τις χρησιμοποιούσαν ως αυτοσχέδιες γέφυρες για να περάσουν τον Ευφράτη (ή έτσι λέει ο μύθος).
Χαλέπι, Σαμαρκάνδη, Κάιρο, Ισφαχάν, Φεζ, Τιμπουκτού, Δαμασκός, Βαγδάτη, Τολέδο, Σεβίλλη, Γρανάδα, Κόρδοβα, Μαρακές, Καρχηδόνα, Μπουχάρα και δεκάδες άλλες πόλεις έλαμψαν με το φως της μάθησης και του πολιτισμού αιώνες πριν η Ευρώπη δει το φως του την Αναγέννηση, για να μην αναφέρουμε τη σοφία του Διαφωτισμού. Το ζήτημα δεν είναι ποιος ήταν πολιτισμένος πριν από ποιον, αλλά ένας ευρωκεντρικός ρατσισμός που βλέπει τον πολιτισμό μόνο μέσα από το πρίσμα των γαλάζιων ματιών και του λευκού δέρματος .
Ο ρατσισμός δεν εκδηλώνεται σε κανονικές καταστάσεις, όταν οι άνθρωποι κρύβουν προσεκτικά τις πραγματικές τους συμπεριφορές, αλλά σε καταστροφικές καταστάσεις, όταν δηλαδή το φάσμα του πολέμου βρίσκεται και πάλι προ των πυλών της Ευρώπης, κάτι που δεν έχει δει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν ο φόβος και η αγωνία ξεπερνούν τη λογική, οι δαίμονες του φανατισμού ξεπροβάλλουν στην επιφάνεια .
