Οι ανθρώπινες ιστορίες πίσω από μια κρίση που γεννιέται στην Ουκρανία συγκλονίζουν. Ο 6χρονος Αντρέι αμίλητος περιεργάζεται τα παιχνίδια του σε μοτέλ στο Ροστόφ της Ρωσίας.
«Μικρέ Αντρέι, τι θα ήθελες να πεις; Φοβάσαι ξανά;» τον ρωτούν, ο Αντρέι κλαίει. Στο ίδιο δωμάτιο βρίσκεται η Σβετλάνα, η γιαγιά του, καθώς και άλλα παιδιά με τις οικογένειές τους.
«Όλα τα παιδιά καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, γιατί τα έχουν περάσει όλα» λέει η Σβετλάνα.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ, τουλάχιστον 3.500 είναι τα παιδιά από τους συνολικά 7.000 ρωσόφωνους από την ανατολική Ουκρανία, που έχουν μετακινηθεί έως τώρα στη ρωσική περιφέρεια του Ροστόφ. Η σκέψη όλων είναι στα σπίτια που εγκατέλειψαν στην ανατολική Ουκρανία.
Με αμείωτη ένταση συνεχίζονται οι αφίξεις ρωσόφωνων στη Ρωσία. Πρόσωπα γεμάτα αγωνία για το αβέβαιο μέλλον, που οι ίδιοι δηλώνουν όμως ότι ίσως κάτι καλό προκύψει μετά την αναγνώριση από τη Μόσχα της ανεξαρτησίας του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.
«Σε γενικές γραμμές, είμαι χαρούμενη από τη ρωσική αναγνώριση. Η αίσθηση της στήριξης και η αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά. Αλλά είναι και λίγο στενάχωρο για το τι θα συμβεί μετά. Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα» δήλωσε η Ντάρια Πέτροβα, κάτοικος του Ντονέτσκ.
Όσοι παραμένουν στο Ντονμπάς είναι αντιμέτωποι με συνεχείς βομβαρδισμούς. Εκατοντάδες πλέον ζουν και στα καταφύγια χωρίς θέρμανση.
Ούτε η μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια που οργανώνουν οι κάτοικοι στην προσαρτημένη από τη Ρωσία Κριμαία, δεν είναι ικανή να απαλύνει τον πόνο τους.
