Τις τελευταίες ώρες είναι γνωστό ότι στην Τουρκία εξελίσσεται ένα θρίλερ. Αιτία αποτέλεσε η δήλωση του Προέδρου του Κοινοβουλίου Μουσταφά Σεντόπ που είπε, ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει την εξουσία αν θέλει να υπονομεύσει την Σύμβαση του Μοντρέ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημοσίευση επιστολής την Κυριακή, από 103 συνταξιούχους Τούρκους Ναυάρχους που εκλείφθει ως πιθανή ρήξη με την κυβέρνηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Στην επιστολή τους, προειδοποίησαν για οποιαδήποτε απόφαση που θα υπονόμευε τη Σύμβαση του Μοντρέ, «μια διεθνή σύμβαση που ρυθμίζει τη διέλευση των πλοίων από και προς τη Μαύρη Θάλασσα».
Αξιωματούχοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν καταδίκασαν την επιστολή όταν έγινε δημόσια. Ο Fahrettin Altun, διευθυντής επικοινωνιών του Ερντογάν, κατηγόρησε τους συγγραφείς ως «πιόνια ξένων δυνάμεων» και ο Sentop χαρακτήρισε την επιστολή ως υπαινιγμό για στρατιωτικό πραξικόπημα. Την Κυριακή, η Εισαγγελία της Άγκυρας ανακοίνωσε έρευνα για τους υπογράφοντες την επιστολή.
Ο Δρ. Gökhan Bacık, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Palacký της Τσεχικής Δημοκρατίας, δήλωσε ότι αυτή η επιστολή θα μπορούσε να αποτελέσει μια υπόδειξη για ένα εσωτερικό σχίσμα στη συμμαχία των Ισλαμιστών, υπερεθνικιστών και ενός κεμαλιστικού στελέχους του Ερντογάν που σχηματίστηκε μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος Ιούλιος 2016.
«Αυτό που έχουμε παρατηρήσει τώρα είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής της Μέσης Ανατολής», δήλωσε ο Μπάικ στον Ahval News και επισήμανε τις πρόσφατες ειδήσεις για ύποπτη απόπειρα πραξικοπήματος στην Ιορδανία.
Ο Μπατσίκ, υπενθύμισε την μακροχρόνια σύγκρουση μεταξύ κοσμικών Κεμαλιστών και Ισλαμιστών όπως ο Πρόεδρος Ερντογάν. Ωστόσο, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα υπήρξε μια συμμαχία μεταξύ του συνασπισμού του Ερντογάν και των λεγόμενων Ευρασιαιστών εντός του τουρκικού στρατού.
Ο κοινός εχθρός ήταν ο Fethullah Gulen και οι οπαδοί του, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για ενορχήστρωση του πραξικοπήματος.
Η επιστολή των ναυάρχων αναφέρεται σε αυτόν τον κοινό αγώνα, επισημαίνοντας τις προηγούμενες εκκαθαρίσεις των τάξεών της σε περιπτώσεις όπως η αμφιλεγόμενη δίκη Ergenekon. Καθώς οι Γκουλενιστές ξεριζώθηκαν, ο Μπάικ πιστεύει ότι ορισμένα στοιχεία μεταξύ των Κεμαλιστών-Ευρασιαιστικών φατριών, σηματοδοτούν μέσω της επιστολής τους τον φόβο τους, για αλλαγή της ιδεολογίας και ανακατανομή της εξουσίας του Κράτους και ενδεχομένως μια αλλαγή στην σύνθεσή του. «Το τουρκικό κράτος βρίσκεται σε διαδικασία επαναπροσδιορισμού της ιδεολογίας του», είπε.
Οι εκκαθαρίσεις του στρατού πριν και μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, αποτελούν ένα σαφές παράδειγμα αυτού. Στην επιστολή τους, οι Ναύαρχοι επέκριναν κάθε εκτροπή από τις προσπάθειες «να απεικονίσουν το TSK (τουρκικός στρατός) και τις ναυτικές δυνάμεις μας σαν να απομακρύνθηκαν από αυτές τις αξίες και το σύγχρονο μονοπάτι που σχεδίασε ο Atatürk».
Αυτό σήμαινε ως χτύπημα στον «εξισλαμισμό» των ενόπλων δυνάμεων, των οποίων οι προηγούμενοι ηγέτες ξεκίνησαν πραξικοπήματα εναντίον Τούρκων ηγετών που απομακρύνθηκαν από τον κρατικό κοσμικό χαρακτήρα. Στο τέλος της επιστολής, οι συγγραφείς προειδοποίησαν δυσοίωνα ότι απειλείται η ίδια η πορεία της χώρας με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ως υποκίνηση σε πραξικόπημα και να συληφθούν με εντολή του εισαγγελέα.
Αλλά ο Μπάικ υποστηρίζει ότι δεν είναι σαφές εάν η επιστολή ήταν «μια σοβαρή ιδέα ή μια ανόητη ιδέα». Σημείωσε ότι μπορεί να υποτεθεί ότι ορισμένοι εν ενεργεία αξιωματικοί στο στρατό να συμμερίζονται τις απόψεις των Αποστράτων, ή ακόμη και να τις μοιραστούν, αλλά αυτό είναι ακόμα άγνωστο.
Η αντίδραση του ΑΚΡ στην επιστολή έδειξε πόσο εύκολα ο Ερντογάν μπορούσε να μετατρέψει το ζήτημα προς όφελός του, χαρακτηρίζοντάς το ως απλώς μια άλλη απειλή πραξικοπήματος που θα μπορούσε να παραμεριστεί.
Τελικά η Τουρκία με τον Ερντογάν στο τιμόνι της, με την αυταρχική και εκβιαστική πολιτική που ακολουθεί, εντός και εκτός συνόρων, θα αργήσει να δρέψει καρπούς ηρεμίας, οικονομικού και ιδεολογικού εκσυχρονισμού που αρμόζει σε σύγχρονα κράτη.
Ο τούρκος Πρόεδρος συνεχίζει να διαψεύδει τις προσδοκίες του λαού του, για δημοκρατικές αξίες και για τις σύγχρονες αρχές δημοκρατικού κράτους.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται υπό πολιορκία- κυριολεκτικά και μεταφορικά- η δε περιβαλλοντική ευαισθησία του αγνοείται. Τελευταίο παράδειγμα το έργο της διώρηγας της Κωνσταντινούπολης που πολλοί κρίνουν οικονομικά ασύμφορη και περιβαλλοντικά καταστροφική αλλά ο Ερντογαν δεν λαμβάνει υπ όψιν του και προχωρά στην υλοποίηση του έργου.
