Η Ατλαντική Συμμαχία μπορεί να επικεντρώνεται στις κινήσεις του Πούτιν σε διάφορα επιμέρους μέτωπα και ασταθείς περιοχές (π.χ. Μεσοποταμία, Λιβύη), αλλά εδώ και δύο χρόνια έχει παράλληλα στραφεί προς την Απω Ανατολή και ειδικότερα στην ανερχόμενη και ιδιαίτερα ενισχυμένη σε πολλούς τομείς Κίνα.
Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος για τον Ε.Τ*
Για πρώτη φορά σε τελικό ανακοινωθέν της Συμμαχίας αναφέρεται επώνυμα η Κίνα ως εν εξελίξει απειλή (με λίαν υπολογίσιμη επιρροή) για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και αυτό έγινε στη Μεγάλη Βρετανία, τον Δεκέμβριο του 2019, στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής για τα 70 χρόνια της ύπαρξης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο παγκόσμιο στερέωμα.
Ασφαλώς για τα δυτικά συμφέροντα η Μόσχα με τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε Συρία, Ουκρανία ως και μέσω μισθοφόρων στη Λιβύη αποτελεί «πονοκέφαλο» για το ΝΑΤΟ, ενώ είναι καταιγιστική η βιομηχανία παραπληροφόρησης και προπαγάνδας της, αλλά από την άλλη πλευρά το Πεκίνο απασχολεί πολύ τη Συμμαχία στους τομείς της ναυτικής ασφάλειας και της κυβερνοασφάλειας, όπου οι Κινέζοι είναι πολύ επιθετικοί και προκαλούν προβλήματα.
Παρουσία
Το ΝΑΤΟ στη σύγχρονη εποχή είναι σε φάση παγκοσμιοποίησης για αυτό και έχει παρουσία και συμμετοχή στα τεκταινόμενα σε άλλες ηπείρους. Οι Βρυξέλλες προσδίδουν ενισχυμένη έμφαση στην τεράστια (εκτασιακά και όχι μόνο) περιοχή της ινδικής υποηπείρου και της Απω Ανατολής/Ειρηνικού. Η Ατλαντική Συμμαχία από το 2003 είχε και έχει συνεχή και σημαντική παρουσία στο Αφγανιστάν μέσω της ISAF η οποία αντικαταστάθηκε τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια από την επίσης αμερικανοκρατούμενη και ελεγχόμενη επιχείρηση RESOLUTE SUPPORT που είναι υπεύθυνη για την εκπαίδευση κυρίως του αφγανικού στρατού και της αστυνομίας σε μία χώρα που δύσκολα μπορεί να σταθεί στα πόδια της και στην οποία συγκρούονται πολλά συμφέροντα (Πακιστάν-Ιράν-Ρωσία-Κίνα-Ινδία-Δύση). Επίσης, το ΝΑΤΟ για περίπου 6 χρόνια είχε αναπτύξει πολυεθνική ναυτική δύναμη στον δυτικό Ινδικό ωκεανό και κυρίως στη Θάλασσα του Αντεν και ανοικτά των σομαλικών ακτών, προστατεύοντας πλοία από τις πειρατικές επιθέσεις και διεξάγοντας περιπολίες (επιχείρηση OCEAN SHIELD ). Η Συμμαχία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου επικεντρώθηκε πολύ σε θέματα χαμηλής έντασης, παγκόσμιας τρομοκρατίας, διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής, κυβερνοτρομοκρατίας κ.λπ.
Σε όλες τις ηπείρους το ΝΑΤΟ έχει συνάψει σχέσεις με 47 κράτη που συνεργάζονται με τη Συμμαχία σε θέματα ειρηνευτικά, ανθρωπιστικά, ναυτικής συνεργασίας, αντιμετώπισης ασύμμετρων και υβριδικών απειλών κ.λπ. Σε Ασία-Ειρηνικό υπάρχει εκτενής συνεργασία του ΝΑΤΟ με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, τη Νέα Ζηλανδία, τη Σιγκαπούρη, τη Μογγολία και φυσικά την Αυστραλία με πλείστες από αυτές τις χώρες να έχουν συμμετάσχει σε επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και στη Μεσοποταμία.
«Ευκαιρίες»
Ο κινεζικός νέος «Δρόμος του μεταξιού» έχει ανοίξει αρκετές «ευκαιρίες» για να προωθήσει η Κίνα την οικονομική και όχι μόνο επιρροή της σε άλλες ηπείρους, σχέδιο που προβληματίζει έντονα τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Ο αυξημένος εντυπωσιακά προϋπολογισμός για την άμυνα των Κινέζων επίσης ανησυχεί το ΝΑΤΟ, ενώ πολλές μελέτες και εκθέσεις της Συμμαχίας -που είναι στη διάθεση του υπογράφοντα- καλύπτουν πολλά επιμέρους ζητήματα των σχέσεων με το Πεκίνο, που πέραν των άλλων μαζί με τη Μόσχα πρωτοστατεί στον υβριδικό πόλεμο.
Επιπλέον, η Κίνα διεισδύει σταδιακά και στον τομέα της άμυνας, με πρώτη χώρα τη Σερβία η οποία έχει ήδη αποκτήσει 6 μη επανδρωμένα drones CH-92A και έτσι το Βελιγράδι χρησιμοποιεί τα πρώτα κινεζικά drones στην Ευρώπη. Η Κίνα με τις προσβάσεις σε λιμάνια της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας κ.λπ. αναμφίβολα αυξάνει την παρουσία της ως και τις κατασκοπευτικές δραστηριότητές της. Επίσης, με τις συμφωνίες 17+1 έχει καταφέρει να εισέλθει σε αγορές της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν μία «νέα πραγματικότητα» με την κινεζική παρουσία στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική, στον αρκτικό χώρο, σε περιοχές της Νότιας Σινικής Θάλασσας καθώς και στον κυβερνοχώρο. Ακόμα μπορεί να μην είναι η απειλή-μαμούθ, αλλά ήδη κάποιοι ισχυρίζονται ότι σε αρκετές χώρες που αντιμετωπίζουν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα η Κίνα έχει διεισδύσει σε αυτές. Η κινεζική επιρροή είναι αυξημένη στο Πακιστάν, στη Μιανμάρ, στην Ταϊλάνδη και στο Μπαγκλαντές ενώ οι χώρες της ΝΑ. Ασίας (Φιλιππίνες-Ινδονησία-Μαλαισία-Βιετνάμ-Μπρουνέι) έχουν εντονότατα εκφράσει τις ανησυχίες τους για τη διείσδυση του Πεκίνου και την προκλητική συμπεριφορά του στη Νότια Σινική Θάλασσα.
Εχουν κατατεθεί πάνω από 100 προτάσεις για τη συνεργασία του ΝΑΤΟ με ασιατικές χώρες και μερικές από αυτές είναι:
Στενότερη συνεργασία του ΝΑΤΟ με την Ιαπωνία και την Αυστραλία σε στρατιωτικό επίπεδο.
Συνεργασία του ΝΑΤΟ με τα κράτη της ASEAN.
Αυξημένος βαθμός συνεργασίας του ΝΑΤΟ με την αμερικανική διοίκηση Ασίας-Ινδικού-Ειρηνικού με έδρα τη Χαβάη.
Συνεργασία των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ με τα ασιατικά κράτη για την αντιμετώπιση της κυβερνοτρομοκρατίας από την πλευρά του Πεκίνου.
Συνεργασία του ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ιαπωνία και την Αυστραλία σε θέματα ναυτικής ασφάλειας κ.ά. (συμπεριλαμβανομένων και «δεξαμενών σκέψης»).
Συμμετοχή του ΝΑΤΟ στις ασκήσεις τύπου RIMPAC που πραγματοποιούν κάθε δύο χρόνια οι ΗΠΑ με συμμάχους τους από Ευρώπη, Ασία, Ειρηνικό και Νότια Αμερική (αεροναυτικές-αμφίβιες κ.ά.).
Τουρκική διείσδυση στη ΝΑ. Ασία
Η Τουρκία μέσω ΝΑΤΟ επιδιώκει να επεκτείνει την παρουσία της σε Ασία-Ειρηνικό χρησιμοποιώντας κράτη όπως το Καζακστάν και η Μογγολία. Η τουρκική διείσδυση στις χώρες της ΝΑ. Ασίας είναι γεγονός και πρέπει να μας προβληματίσει γιατί η Τουρκία στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της αλλά και με αλαζονική συμπεριφορά προσπαθεί να έχει παρουσία σε όλες τις ηπείρους ενώ διατηρεί «κανάλια επικοινωνίας» με το Πεκίνο.
*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
