Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Παρά τα όσα παρουσιάζονται στον Τύπο και γενικά στα ΜΜΕ περί μιας Σερβίας που δηλώνει ουδέτερη αλλά και περισσότερο φιλική στην ρωσική στρατιωτική δυναμική, στην ουσία η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη. Ο Σερβικός στρατός εκπαιδεύεται περισσότερο με το ΝΑΤΟ, παρά με την Ρωσία. Βέβαια αυτό είναι μια αλήθεια που σε καμία περίπτωση δεν παρουσιάζεται στον Σερβικό λαό καθόσον τα ποσοστά αποδοχής του ΝΑΤΟ ακόμα κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Ενώ αντιθέτως λαμβάνουν μεγάλη δημοσιότητα οι συνεργασίες του Σερβικού στρατού με τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις. Αρκεί να κοιτάξει κάποιος τα νούμερα για να καταλάβει τι συμβαίνει, δηλαδή στο 2016, σύμφωνα με στοιχεία του Σερβικού Υπουργείου Άμυνας, πραγματοποιήθηκαν 206 κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τις ΗΠΑ ενώ μόλις 17 με την Ρωσία.
Έτσι, αναλυτικότερα η Σερβία έχει πραγματοποιήσει 116 κοινές στρατιωτικές δραστηριότητες με το ΝΑΤΟ και 90 με τον Στρατό των ΗΠΑ. Από την άλλη μόλις 17 είναι οι κοινές ασκήσεις με τον Ρωσικό Στρατό. Σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή Aleksandar Radic αυτό είναι πολύ γνωστό στους στρατιωτικούς κύκλους αλλά ο τοπικός τύπος περισσότερο δημοσιεύει τις συνεργασίες με την Ρωσία.
Συγκεκριμένα ανέφερε για το θέμα ότι, « τα σερβικά μέσα ενημέρωσης προβάλλουν περισσότερο την ρωσική συνεργασία και έκαναν το ίδιο σχετικά με την ρωσική στρατιωτική βάση στην Νις, που δεν ήταν αληθές. Η βάση αυτή δεν είναι στρατιωτική αλλά ένα τυπικό κέντρο παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας χωρίς στρατιωτικές προθέσεις», « η Σερβία έχει δέκα φορές μεγαλύτερη στρατιωτική συνεργασία με την Δύση παρά με την Ρωσία».
Θεωρούμε όπως εξάλλου είχαμε γράψει και στο παρελθόν, η Σερβία είναι σε Νατοϊκή τροχιά μέσω του προγράμματος «Συνεργασία για την Ειρήνη» που εφαρμόζει και στην ουσία στοχεύει στην τροποποίηση του Σερβικού στρατού πάνω σε Νατοϊκά πρότυπα, τόσο στο τρόπο εργασίας, όσο και στον εξοπλισμό. Μάλιστα από το 2015 η Σερβία ολοκλήρωσε το λεγόμενο «Ατομικό Συνεταιρικό Σχέδιο Δράσης με το ΝΑΤΟ» ή “Individual Partnership Action Plan with NATO” ( IPAP), που θεωρείται το υψηλότερο επίπεδο συνεργασίας με το ΝΑΤΟ για μια χώρα μη μέλος.
Το γεγονός ότι η Σερβία προσπαθεί να παρουσιάζει μια ουδετερότητα και να προβάλλει τις συνεργασίες με την Ρωσία, είναι μια εικονική πραγματικότητα, τόσο για την ικανοποίηση του σερβικού λαού, που σε δημοσκόπηση το 80% εναντιώνεται σε κάθε σκέψη ένταξης στο ΝΑΤΟ, αλλά και σαν όπλο στην προσπάθεια να εισέλθει στην ΕΕ και δυτικούς οργανισμούς με τους ευνοϊκότερους όρους. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και όλα τα άλλα που ακούγονται και δημοσιεύονται είναι στάχτη στα μάτια του Σερβικού λαού αλλά και γενικότερα.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
