Ο πατέρας του κοριτσιού που κακοποιήθηκε όταν ήταν 10 χρονών από τον 74χρονο πλέον προπονητή μίλησε για πρώτη φορά στο Mega.
«Μου είπε ότι την είχε πειράξει μερικές φορές στο σπίτι του. Δεν θυμόταν πόσες, αλλά δεν ήταν μόνο μία. Την ρώτησα “πάνω από δέκα;”. Μου απάντησε πως ήταν μερικές φορές και μετά από δυο χρόνια, όταν ήταν 12, έγινε πάλι μία ή δύο φορές. Σταμάτησα να ρωτάω και πήγαμε κατευθείαν στην αστυνομία» τόνισε ο πατέρας της πρώην αθλήτριας.
«Η κόρη μου μίλησε στη μητέρα της μόλις είδε στις ειδήσεις την εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου. Διαβάζανε εκείνη την ώρα, ξέσπασε σε κλάματα και της περιέγραψε τελικά τι είχε συμβεί και στην ίδια. Με πήρε η μαμά της τηλέφωνο και πήγα κατευθείαν από το σπίτι να μάθω τι έγινε. Όταν άρχισε να μου εξηγεί η γυναίκα μου, θόλωσα από τα νεύρα μου. Δεν μπορούσα να ακούσω λεπτομέρειες» συμπλήρωσε.
Για την γνωριμία με τον 74χρονο τόνισε πως «όταν πρωτογνωρίσαμε τον κατηγορούμενο, το 2009, η κόρη μου ήταν έξι ετών. Εκείνος τότε ήταν μέλος στο κολυμβητήριο, όπως μας είπε. Τον ξέρανε όλοι, περνούσε πολλές ώρες εκεί, είχε και χρονόμετρο.Του μιλούσαν όλοι, όλο ρώταγε για τους χρόνους, τον προπονητή, πώς πάει η ομάδα, τα επόμενα βήματα…».
«Ήταν πολύ κοινωνικός»
Για το πόσο φυσιολογικά φερόταν στις κοινωνικές του υποχρεώσεις μίλησε ενδελεχώς ο πατέρας του κοριτσιού:
«Μιλούσε με όλους τους γονείς, ήταν πολύ κοινωνικός. Αυτός ήταν που μας πρότεινε να αρχίσει η μικρή κολύμβηση. Το συζητήσαμε ως οικογένεια και το αποφασίσαμε. Μας πρότεινε μάλιστα, να την πηγαινοφέρνει εκείνος, αν εμείς δεν μπορούσαμε, γιατί ήταν συνταξιούχος και είχε χρόνο. Από τότε, όταν δεν μπορούσα εγώ λόγω δουλειάς, την πήγαινε πράγματι εκείνος, πολλές φορές και με άλλα κορίτσια. Πολλές φορές η κόρη μου πήγαινε και στο σπίτι του για να την βοηθήσει με τα μαθήματα, αλλά ξέραμε ότι ήταν και η γυναίκα του εκεί. Δεν είχα φόβο, γιατί ήξερα ότι μεγάλωσε και δύο κορίτσια από τον δεύτερο γάμο του. Πού να φανταστώ τι θα γινόταν» υπογραμμίζει ο πατέρας της πρώην αθλήτριας.
«Τα τελευταία χρόνια δεν ήθελε να πάει καθόλου. Προτιμούσε να πηγαίνει με το λεωφορείο στο κολυμβητήριο. Την ρώτησα: “τι γίνεται; Γιατί δεν πας μαζί του πια; Μήπως σε πείραξε; Έγινε κάτι;”. Μου είπε “Όχι, καθόλου. Αν ήταν θα σου το έλεγα”. Είπε κιόλας ότι πλέον έχει μεγαλώσει και προτιμά να πηγαίνει μόνη της κι έτσι το άφησα το θέμα. Εγώ φταίω… Θα έπρεπε να προσέχω πιο πολύ. Αλλά τι να προσέχω;» τονίζει
