Είναι παράδοξο αλλά ενώ η υπόθεση της σχεδιάσεως και ναυπηγήσεως ενός Ελληνικού Πολεμικού Πλοίου θα έπρεπε να συνιστά αυτονόητη επιδίωξη όχι μόνο για τις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και των κυβερνήσεων, καθίσταται αντιληπτό ότι περισσότερη πίεση, σε ψυχολογικό επίπεδο, φαίνεται να ασκούν τα επιτυχή αποτελέσματα του αντιστοίχου προγράμματος της Τουρκίας.
Ένα χειροπιαστό πρόβλημα όντως, είναι η άσχημη κατάσταση των ελληνικών ναυπηγείων τα τελευταία αρκετά έτη αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία. Άλλο πρόβλημα πράγματι, είναι η οικονομική δυσπραγία αλλά και πάλι, κανείς στοιχειωδώς σοβαρός παρατηρητής δεν μπορεί να θεωρήσει ότι και αυτό το στοιχείο είναι το πλέον αποφασιστικό.
Το βασικό πρόβλημα, φαίνεται ότι είναι ένας συνδυασμός άγνοιας, ελλείψεως προγραμματισμού και ανυπαρξίας βουλήσεως. Από πλευράς τεχνολογικής προκλήσεως, η σχεδίαση και ναυπήγηση πολεμικών πλοίων μεγέθους κορβέτας ή φρεγάτας, εμπίπτει απολύτως εντός των ελληνικών δυνατοτήτων.
Τα δεδομένα ξεκινούν από την ελληνική σχεδιαστική ομάδα υπό την ονομασία Als Naval Ship Designs, η οποία σε συνεργασία με την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δραστηριοποιήθηκε από το 2009 με κύριο στόχο την σχεδίαση μιας κορβέτας εκτοπίσματος 2.655 τόννων, γνωστή ως Als Class® 100.
Με σταδιακή ενσωμάτωση των παρατηρήσεων του ΓΕΝ, από το 2013-14 το πρόγραμμα έτυχε της υποστηρίξεως του ΓΕΕΘΑ, που καθιέρωσε την σύνταξη τριμηνιαίων εκθέσεων προόδου. Το πρόγραμμα εξελίχθηκε αδαπάνως για το ΥΠΕΘΑ, φθάνοντας μέχρι του σημείου της καταθέσεως συγκεκριμένης οικονομοτεχνικής πρότασης για την ολοκλήρωση της σχεδιάσεως της φρεγάτας πλέον, Als Class® 125, μέχρι του επιπέδου του Βασικού Σχεδιασμού, όπως έχει περιγράψει ο ίδιος ο Στρατηγός ε.α. Μιχαήλ Κωσταράκος, τότε Α/ΓΕΕΘΑ.
Μετά την ανάληψη καθηκόντων Α/ΓΕΕΘΑ από τον Ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη το 2015, παραδόξως (δεδομένου ότι επρόκειτο για αξιωματικό προερχόμενο από το Πολεμικό Ναυτικό) το ενδιαφέρον του ΓΕΕΘΑ έσβησε χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς ΥΕΘΑ και καμμία κυβέρνηση.
Το οικονομικό κόστος, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία. Το κόστος μιας συμβάσεως ναυπηγικού προγράμματος αποπληρώνεται σε ετήσιες δόσεις και ασφαλώς αυτές θα μπορούσαν να εκταθούν σε διάστημα αρκετών ετών. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος για το ΥΠΕΘΑ θα περιοριζόταν σε μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ετησίως – απολύτως αποδεκτό βάρος ακόμη και στην πλέον δύσκολη οικονομικώς περίοδο.
Το εντυπωσιακότερο επιχείρημα που έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια, ζητώντας από αξιωματούχους να εξηγήσουν για ποιον λόγο δεν προχωρά ένα τέτοιο πρόγραμμα ή καλύτερα να εξηγήσουν γιατί το Πολεμικό Ναυτικό δεν δείχνει να το έχει “αγκαλιάσει” περισσότερο, εκστομίσθηκε από τα χείλη πρώην Α/ΓΕΝ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
