Σε μια εποχή που η οικονομική επιβίωση μοιάζει με καθημερινό αγώνα, η Κύπρος εισάγει έναν πρωτοφανή φόρο στα όμβρια ύδατα, προκαλώντας οργή και ανησυχία στους πολίτες όπως αναφέρει η Cyprus Mail. Αυτό το μέτρο, που παρουσιάζεται ως «αμελητέο» από τις αρχές, δεν είναι παρά η αρχή μιας νέας εποχής εξοντωτικών φόρων που απειλούν να πνίξουν την κοινωνία σε Ελλάδα και Κύπρο, οδηγώντας τη μεσαία τάξη σε απόλυτη φτώχεια . Με την Ελλάδα να παρακολουθεί στενά, ο φόβος ότι σύντομα θα φορολογηθεί ακόμα και η βροχή εξαπλώνεται, ενώ η κοινωνία βυθίζεται σε έναν φαύλο κύκλο οικονομικής εξαθλίωσης.
Στην επαρχία Λευκωσίας, ο επικεφαλής της διοίκησης, Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης, ανακοίνωσε έναν νέο ετήσιο φόρο για τα όμβρια ύδατα, που υπολογίζεται στο 0,02% της εκτιμώμενης αξίας κάθε ακινήτου. Ένα σπίτι αξίας 200.000 ευρώ θα επιβαρυνθεί με 4 ευρώ ετησίως, ποσό που οι αρχές χαρακτηρίζουν «ασήμαντο».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Εφιάλτης η φοιτητική στέγη! Η εκρηκτική άνοδος των ενοικίων απειλεί το μέλλον των νέων
Όμως, αυτό το μέτρο δεν είναι απλώς μια χρέωση – είναι ένα σύμβολο της ασυδοσίας ενός συστήματος που δεν διστάζει να φορολογήσει ακόμα και τη βροχή για να καλύψει τις δικές του αποτυχίες. Οι πόροι, σύμφωνα με τον Γιωρκάτζη, θα διατεθούν για τη συντήρηση παλαιωμένων αγωγών αποστράγγισης, που για δεκαετίες έχουν αφεθεί στη φθορά, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των κατοίκων . Πίσω από τις υποσχέσεις για «βελτίωση υποδομών», κρύβεται μια σκληρή αλήθεια: οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν για την ανικανότητα των αρχών.
Η Κύπρος μπορεί να είναι η πρώτη, αλλά η Ελλάδα δεν είναι μακριά. Με την ελληνική οικονομία να κλυδωνίζεται από τον πληθωρισμό, την αύξηση του κόστους ζωής και την ήδη βαριά φορολογία , η εισαγωγή παρόμοιων φόρων φαντάζει όχι μόνο πιθανή, αλλά σχεδόν αναπόφευκτη . Οι φόροι στην Ελλάδα – από την ακίνητη περιουσία μέχρι την κατανάλωση – έχουν ήδη εξαντλήσει τα νοικοκυριά, με το 30% του πληθυσμού να ζει κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας όπως αναφέρει το Eurostat.
Η ιδέα ότι ακόμα και φυσικά φαινόμενα, όπως η βροχή, θα μπορούσαν να φορολογηθούν, ακούγεται σαν δυστοπικό παραμύθι, αλλά η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή. Η κυβέρνηση, πιεζόμενη από δημοσιονομικές δεσμεύσεις και την ανάγκη για έσοδα, δεν αποκλείεται να υιοθετήσει τέτοια μέτρα, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κύπρου.
Ζούμε σε μια εποχή που οι φόροι δεν είναι πλέον εργαλείο ανάπτυξης, αλλά όπλο εξόντωσης Από τον φόρο ακινήτων μέχρι τις αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας και των καυσίμων, οι πολίτες της Ελλάδας και της Κύπρου συνθλίβονται κάτω από το βάρος ενός συστήματος που τους τιμωρεί για την ίδια τους την ύπαρξη .
Οι αποταμιεύσεις εξαφανίζονται, οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι, και το κόστος ζωής εκτοξεύεται, με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα να φτάνει το 30% σε ορισμένες κατηγορίες . Η μεσαία τάξη, κάποτε ο πυλώνας της κοινωνίας, διαλύεται, αφήνοντας πίσω της οικογένειες που παλεύουν να επιβιώσουν .Η εισαγωγή φόρων όπως αυτός για τα όμβρια ύδατα δεν είναι απλώς μια οικονομική επιβάρυνση – είναι μια προσβολή στην αξιοπρέπεια των πολιτών.
Όταν η βροχή, το πιο φυσικό δώρο της φύσης, γίνεται αντικείμενο φορολογίας, η κοινωνία φτάνει σε ένα σημείο καμπής. Οι συζητήσεις μεταξύ των κατοίκων της Λευκωσίας αντικατοπτρίζουν την οργή και την απογοήτευση που κυριαρχεί: πώς φτάσαμε στο σημείο να πληρώνουμε για τον καιρό; Και στην Ελλάδα, όπου οι πολίτες ήδη αντιμετωπίζουν φόρους σε κάθε πτυχή της ζωής τους, η προοπτική ενός τέτοιου μέτρου εντείνει την αίσθηση της απελπισίας.
Η Κύπρος μπορεί να παρουσιάζει τον φόρο ως «αμελητέο», αλλά κάθε νέα επιβάρυνση προσθέτει ένα ακόμα λιθαράκι στον τοίχο της οικονομικής ασφυξίας . Στην Ελλάδα, όπου το 60% των νοικοκυριών δυσκολεύεται να καλύψει βασικές ανάγκες , η εισαγωγή παρόμοιων φόρων θα ήταν καταστροφική.
Η κοινωνία φτωχοποιείται μέρα με τη μέρα, με την ανεργία να παραμένει υψηλή και τους νέους να εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες. Η φορολογία της βροχής δεν είναι απλώς ένα μέτρο – είναι η απόδειξη ότι το σύστημα έχει χάσει κάθε επαφή με τις ανάγκες των πολιτών, θυσιάζοντας την ευημερία τους στον βωμό των δημοσιονομικών στόχων .Η Κύπρος άνοιξε τον δρόμο, και η Ελλάδα κινδυνεύει να ακολουθήσει. Αν δεν υπάρξει αντίσταση, αν οι πολίτες δεν απαιτήσουν δικαιοσύνη, η κοινωνία μας θα συνεχίσει να βυθίζεται σε έναν εφιάλτη φτώχειας και απελπισίας, όπου ακόμα και η βροχή θα γίνει πολυτέλεια.
