Τεράστιες ξέρες στις όχθες του, μεγάλες νησίδες μέσα στην κοίτη του και πεσμένη στάθμη νερών μέχρι και 2,5 μέτρα .Ο Αξιός ποταμός στερεύει. Πριν ακόμα φτάσουμε στα μέσα του καλοκαιριού τα νερά του λιγοστεύουν μέρα με την ημέρα. Αγρότες, κάτοικοι της περιοχής και τοπικές αρχές μιλώντας στη Voria δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους.
«Ζω από μικρό παιδί εδώ, δεν έχω ξαναδεί το ποτάμι, τέτοια εποχή σε αυτή την κατάσταση», λέει στη Voria.gr ο Κώστας Χαρτοματζιδης, κάτοικος από το Πολύκαστρο Κιλκίς.
Η εικόνα της κοίτης του ποταμού στο ύψος της γέφυρας που ενώνει το Πολύκαστρο με την Αξιούπολη είναι αποκαρδιωτική. Η στάθμη των νερών σε εκείνο το σημείο έχει πέσει τόσο που κάποιος μπορεί να περάσει από την μια όχθη στην άλλη χωρίς να βραχεί πάνω από τα γόνατα του.
Οι αγρότες κάνουν λόγο για καταστροφή. «Πέρυσι έσπειρα καλαμπόκια και βαμβάκι τα οποία ξεράθηκαν, αφού δεν μπόρεσα να τα ποτίσω. Έχασα δεκάδες χιλιάδες ευρώ αφού είχα κάνει όλα τα έξοδα παραγωγής. Φέτος η κατάσταση είναι χειρότερη», λέει στν Voria.gr ο Κυριάκος Σταμπουλής, αγρότης στην Αξιούπολη .
Δυστυχώς, όπως καταγγέλλουν οι αγρότες, ενώ υπάρχει έτοιμη μελέτη από το 2017 για την κατασκευή αναβαθμού που θα κρατάει νερά ώστε να αρδεύονται οι καλλιέργειες, το έργο δεν προχωράει.
«Το έργο είναι προϋπολογισμού 25 εκ. ευρώ και μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα», δηλώνει ο Κώστας Γεωργίτσαρος, αγρότης και αντιδήμαρχος του δήμου Παιονίας.
Δεν είναι μόνο όμως η ανομβρία και οι υψηλές θερμοκρασίες που έχουν φέρει τον Αξιό σε αυτή την τραγική κατάσταση .
Όπως καταγγέλλει ο δήμαρχος Παιονίας, Κώστας Σιονίδης, τα φράγματα στην Βόρεια Μακεδονία την οποία διασχίζει το ποτάμι, κρατούν μεγάλες ποσότητες νερών για τις εκεί ανάγκες αφήνοντας ελάχιστες τώρα το καλοκαίρι να φτάνουν στην Ελλάδα.
«Μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας δεν υπάρχει καμία συμφωνία για την διαχείριση των υδάτων του ποταμού κι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί . Έχω ζητήσει από το ελληνικό υπουργείο Ενέργειας να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να υπάρξει μια διακρατική συμφωνία. Δεν κινδυνεύουν μόνο οι καλλιέργειες, αλλά κι όλος ο υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής», καταλήγει.
