Πολλά ακούμε και διαβάζουμε εδώ και μήνες για την εξωτερική πολιτική και την άμυνα της χώρας μας σε Αιγαίο, Μέση Ανατολή, Λιβύη, εδικά σε σχέση με την Τουρκία και τις γνωστές απειλές της.
Σύμφωνα με γνωστό ιστοσελίδα στο Χ “η Εξωτερική Πολιτική και η Εθνική Άμυνα έχουν χαμηλή προτεραιότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνήσεων της χώρας, όχι μόνο της μεταπολίτευσης.
Η προκείμενη κυβέρνηση δεν αποτελεί ούτε θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση στον εν λόγω κανόνα.
Σποραδικές διαφοροποιήσεις της πρακτικής αυτής με σύντομα σπριντ ανάθεσης εξοπλιστικών συμβάσεων, πολλάκις προβληματικών και συχνά ταχείας απόδοσης για την εξυπηρέτηση επικοινωνιακών και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, αποδίδονται στην επικράτηση όχι του πατριωτισμού, αλλά του ενστίκτου της πολιτικής αυτοσυντήρησης μετά από ελληνοτουρκικές κρίσεις, καθώς και στην πρόσκαιρη απήχηση των ολέθριων συνεπειών της εγκατάλειψης της Εθνικής Άμυνας, ωστόσο δε μεταβάλλουν τη συνολική εικόνα.
Το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε και μετά την κρίση των Ιμίων το 1996 και επαναλαμβάνεται σήμερα, καθώς μάλιστα πρόκειται για συγγενείς, δήθεν μεταρρυθμιστικούς, αλλά με κάθε βεβαιότητα επιχειρηματοκεντρικούς και χρηματοκρατικούς πολιτικούς χώρους, δεδομένης και της ποδοσφαιρικού τύπου μεταγραφής πλειάδας στελεχών στην πολιτική δύναμη η οποία σήμερα κυβερνά.
Ταυτόχρονα η τρέχουσα παροιμιώδης απραξία είναι ακόμη πιο αυτοκαταστροφική από την πρωτότυπη του 2004 και μετά, επειδή ο αντίπαλος είναι πολύ ισχυρότερος από όσο ήταν τότε και διαρκώς ισχυροποιείται περαιτέρω από άποψη στρατιωτική, βιομηχανική, οικονομική και πολιτική. Δύο δεκαετίες αργότερα η χώρα δεν έμαθε το παραμικρό από τα σφάλματά της”, καταλήγει το ίδιο.
Η Ελλάδα μια χώρα με 10 εκατ, κατοίκους και γύρω της σχεδόν μόνο εχθρούς, έχει την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή σε συνδυασμό με την παρουσία 3000 νησιών, μικρονήσων και βραχονησίδων.
Για να υπάρχει αποτελεσματική φύλαξη αυτών των συνόρων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο απαιτείται μια πανίσχυρη στρατιωτική δύναμη σε στεριά, αέρα και φυσικά την θάλασσα.
Η χώρα μας, παρά τα τεράστια προβλήματα σε πληθυσμό, διατηρεί έναν πανίσχυρο στρατό, με πλήθος τρομερών οπλικών συστημάτων, σε αντίθεση με πολλές χώρες της Ευρώπης.
Για παράδειγμα, η Βρετανία και η Γερμανία διαθέτουν ελάχιστα άρματα μάχης, σε σχέση με τα ελληνικά που μετριούνται σε χιλιάδα και βάλε.
Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, ευρίσκεται σε φάση αναδιοργάνωσης με νέες μονάδες επιφανείας και με τον σχεδιασμό απόκτησης υποβρυχίων με δυνατότητα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων.
Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία, διαθέτει ήδη μια τρομερή εναέρια δύναμη εντός του ΝΑΤΟ, ενώ ετοιμάζεται να εντάξει στην δύναμη της και τα περιβόητα F-35, προκαλώντας τρόμο στους γείτονες μας.
Όλα αυτά όμως μεταφράζονται οικονομικές θυσίες της ελληνικής οικονομίας και κατ' επέκταση της κοινωνίας, η οποία βρίσκεται σε μια κατάσταση στασιμότητας, λόγω και των διεθνών συγκυριών, αλλά και πολιτικής αστοχίας .
Οφείλουμε σαφώς να θέσουμε μακροχρόνια σχέδια, ειδικά για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, αλλάζοντας ολοκληρωτικά όμως και την έως τώρα μίζερη ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία είναι γεμάτη με φοβικά σύνδρομα.
Αυτό όμως θα απαιτήσει έναν κινητήριο μοχλό, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση θα είναι η δυνατότητα εκμετάλλευσης των τεραστίων διαστάσεων ελληνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε στεριά και θάλασσα, με κάθε μέσο, τρόπο, ακόμα και με την απειλή πιθανής πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία.
Το μέλλον της χώρας είναι στην θάλασσα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και εκεί οφείλουμε να κυριαρχήσουμε με νέα σχέδια και πλάνα.
Ξεκινώντας σωστά οφείλουμε να πείσουμε τους Κύπριους αδερφούς μας ότι η ηλεκτρική διασύνδεση GSI είναι το πρώτο και ορθό βήμα για την ενεργειακή απεξάρτηση του νησιού, και της συμμαχίας με το Ισραήλ.
Όλα τα ενεργειακά έργα με την συνδρομή των Ενόπλων μας Δυνάμεων, αποτελούν μονόδρομο από εδώ και στο εξής, τελεία και παύλα, και δεν πρέπει να ξαναδούμε επουδενί σκηνικά τύπου Κάσου, τα οποία πληγώνουν τον ελληνισμό.
Η Ελλάδα άντεξε πολλές χιλιάδες χρόνια κάτω από τρομερά αντίξοες συνθήκες, που άλλοι λαοί θα είχαν απλά εξαφανιστεί, και έτσι θα αντέξει και τώρα, που οι μεγάλες δυνάμεις ( παλαιές και νέες ( Κίνα, Ινδία κά) θέλουν να ξαναμοιράσουν τον κόσμο, και αυτό θα οδηγήσει πιθανόν σε τρομερή πολεμική αναμέτρηση.
Για όλους τους παραπάνω λόγους οφείλουμε να αλλάξουμε τα πάντα εδώ και τώρα, λαμβάνοντας σε εξωτερική πολιτική, οικονομία, πολιτική, και Ένοπλες Δυνάμεις, σχηματισμό “ μάχης”, για ότι αντιμετωπίσουμε από εδώ και στο εξής, ως ελληνισμός, για να μην ξεχάσουμε και τους Κύπριους Έλληνες αδερφούς μας.
