Σε άλλη μια σημαντική προσθήκη για την επιχειρησιακή ικανότητα της χώρας, η Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε το 38ο αναβαθμισμένο μαχητικό τύπου F-16V (Viper), στο πλαίσιο του ευρύτερου προγράμματος εκσυγχρονισμού των μαχητικών. Η διαδικασία συνεχίζεται στις εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) και είμαστε λίγο πριν τη μέση του προγράμματος, καθώς απομένουν πλέον 44 ακόμα αεροσκάφη ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος των 82 εκσυγχρονισμένων μαχητικών.
Τα ήδη αναβαθμισμένα F-16V έχουν ενταχθεί στη δύναμη της 337 Μοίρας, η οποία εδρεύει στη Λάρισα. Το σχέδιο προβλέπει ότι, καθώς προχωρούν οι παραδόσεις, θα ενταχθούν σταδιακά στον εκσυγχρονισμένο στόλο και οι δύο Μοίρες που βρίσκονται στην 116 Πτέρυγα Μάχης στον Άραξο, δηλαδή η 335 και η 336 Μοίρα, οι οποίες διαθέτουν αποκλειστικά τα F-16 Block 52+/Adv.
Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους θα έχουν παραδοθεί συνολικά 47 μαχητικά τύπου Viper, αριθμός που θεωρείται ρεαλιστικός με βάση τη μέχρι σήμερα ροή των εργασιών. Εφόσον τηρηθεί αυτό το χρονοδιάγραμμα, θα απομείνουν ακόμα 35 αεροσκάφη για την περίοδο 2026-2027. Ωστόσο, όπως αναγνωρίζεται και από ανώτατες στρατιωτικές πηγές, η παράδοση 35 αεροσκαφών μέσα σε μόλις δύο χρόνια αποτελεί σημαντική πρόκληση, τόσο σε τεχνικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο. Ενδέχεται, συνεπώς, το πρόγραμμα να επεκταθεί χρονικά και πέρα από το 2027, με άμεσες επιπτώσεις στην έναρξη του επόμενου φιλόδοξου σχεδίου: την αναβάθμιση των F-16 Block 50.
Η ολοκλήρωση του προγράμματος μετατροπής των F-16 σε F-16V θεωρείται καθοριστικής σημασίας για την αμυντική ικανότητα της χώρας. Με την ένταξη των 82 αναβαθμισμένων Viper στον στόλο και την προσθήκη των 24 μαχητικών Rafale, η Πολεμική Αεροπορία θα διαθέτει ένα σύνολο 106 αεροσκαφών εξοπλισμένων με ραντάρ τύπου AESA (Active Electronically Scanned Array), τεχνολογία αιχμής που προσφέρει σημαντικά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα στον σύγχρονο εναέριο πόλεμο.
Ωστόσο, το τεχνολογικό πλεονέκτημα δεν αποτελεί εγγύηση υπεροχής, όπως κατέδειξαν οι εξελίξεις στην αεροπορική σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Εκεί, παρά την ύπαρξη εξελιγμένων ραντάρ, καθοριστικός αποδείχθηκε ο ρόλος του ηλεκτρονικού πολέμου, υπογραμμίζοντας ότι η ισχύς στον ουρανό δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα των αισθητήρων, αλλά και από το επίπεδο συνεργατικών επιχειρήσεων, τη δικτύωση των μέσων και τη διαχείριση των απειλών.
Για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, η επένδυση σε συνεργατικές τακτικές με υποστήριξη από ιπτάμενα ραντάρ, καθώς και η ενίσχυση των δυνατοτήτων προσβολής με βλήματα μακρού βεληνεκούς (BVR – Beyond Visual Range), συνιστούν κρίσιμους τομείς για τη βέλτιστη αξιοποίηση των αναβαθμισμένων αεροσκαφών. Η τεχνολογία, χωρίς την αντίστοιχη τακτική ετοιμότητα και δικτύωση, κινδυνεύει να μετατραπεί σε ανεκμετάλλευτη επένδυση.
