Πνευματικά ωφέλιμα

Μητροπολίτης Μάνης: Το ανερμήνευτο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού

Εἶναι γεγονός, ὅτι ζοῦμε πλέον στήν ἐποχή τῆς παγκοσμιοποίησης, ὅπου ἀπό τήν μία ἡμέρα ὑπάρχει ἡ ἀπειλή τῆς ἀπεχθοῦς ἀνασφάλειας καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ εὐδαιμονιστική, ὑλιστική ἀντίληψη τῆς ζωῆς. Στό κέντρο βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος. Καί αὐτός ὁ μεταμοντέρνος ἄνθρωπος φαίνεται νά προτιμᾷ τόν δρόμο τῆς αὐτονομίας, τῆς αὐτάρκειας, τῆς λογικῆς του καί μόνον. Τό cogito ergo sum τοῦ Descartes, στέκεται ὄχι μόνο, στήν ἀρχή τῶν νέων χρόνων, ἀλλά καί προσδιορίζει τήν ὅλη πορεία, μέχρι καί σήμερα. Ὁ νεο – ὀρθολογισμός γίνεται ὁ μικρός ἤ ὁ μεγάλος θεός καί τό κριτήριο, ὡς ἕνα ἄλλο «ἀλάθητο», τό «μέτρον πάντων ἄνθρωπος», καθίσταται κυρίαρχο σ' ὅλες τίς δομές τῆς κοινωνίας μας.

Ὡστόσο, τά προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου δέν ἐλαττώνονται καί ἡ βασική ὀντολογική κατηγορία τῆς ὕπαρξης παραμένει ἀλύτρωτη. Ἐξακολουθεῖ καί ὁ ἄνθρωπος τοῦ 21ου αἰῶνα νά νοιώθει τό ἀνικανοποίητο κενό μέσα του καί νά ταράσσεται.

Ἀλλ' ὅμως, ἔρχεται μπροστά στόν σύγχρονο ἄνθρωπο, τό πρωτοφανές καί ἐκπληκτικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἀκούγεται τό: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν» καί ἠχεῖ τό: «Χριστός Ἀνέστη».

Ἄραγε τί σημαίνει τοῦτο τό μέγα καί ἀνερμήνευτον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ γεγονός, τό θαῦμα αὐτό, γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο; Μά, πιό πολύ, ἀνεβαίνει ἄδολα στόν νοῦ μας τό ἐρώτημα: Αὐτόν τόν Ἀναστάντα, τόν χρειαζόμεθα; Σκεπτόμεθα: Σέ καιρούς τῶν ἀνακαλύψεων τοῦ DNA, τῆς ἐξερεύνησης ἄλλων πλανητῶν καί σέ μία κοινωνία κατακλυσμένη ἀπό τά τεχνολογικά ἐπιτεύγματα, σ' ἕνα κόσμο τῶν τρομακτικῶν πολεμικῶν μέσων καί τῶν ραγδαίων ἐξελίξεων, ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, Ἰησοῦς Χριστός τί μπορεῖ νά μᾶς προσφέρει; Πρόκειται γιά ὑπαρκτά ἐρωτήματα, τά ὁποῖα συνεχῶς ἔρχονται στό προσκήνιο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ὡστόσο, ὁ κενός τάφος εἶναι ἐκεῖνος πού δίνει τήν πληροφορία, τήν καλή ἀγγελία, τό Εὐαγγέλιο τῆς ἄλλης βιοτῆς. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα συγκεκριμένο ἱστορικό γεγονός. Γι' αὐτό καί ὁ Χριστός, δέν μπορεῖ νά περικλείεται σέ μία ἰδεολογία, δέν μαθαίνεται ἀπό τίς βιογραφίες τῶν ἐγκυκλοπαιδειῶν, δέν ἐκφράζεται μέ τίς κινηματογραφικές ταινίες, δέν παίζεται ἐπί σκηνῆς τῶν θεάτρων. Δέν εἶναι σημεῖο τοῦ internet. Ὁ Ἀναστάς, εἶναι τό «μυστήριο τῶν αἰώνων», γιατί «ἠγέρθη ὄντως», καί οἱ ἐμφανίσεις Του, ἀποδεικνύουν καταφανέστατα αὐτό τό «θαῦμα τῶν θαυμάτων». Ἔτσι, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καθίσταται τελικά ἕνα δύσκολο θέμα, ὅταν δέν μπορεῖς νά διαθέσεις ἐκείνη, τήν ἄλλη διόπτρα, τῆς πίστεως. Ἄλλωστε, ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι Ἐκεῖνος πού ἀφήνει καί ἀποκαλύπτεται καί βιώνεται ὑπαρξιακά, συνειδητά στούς πιστεύοντες.

Εἶναι, λοιπόν, φανερό ὅτι ἡ μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως ἔχει καθοριστική σημασία καί ἀξία γιά τόν κάθε ἄνθρωπο, ὅπου γῆς. Σ’ αὐτό τό Πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος συναντᾶμε τήν νίκη κατά τοῦ θανάτου, τοῦ μεγίστου αὐτοῦ ὀδυνηροῦ μυστηρίου γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καί αὐτό τό Πανάγιο Πρόσωπό Του καταγλυκαίνει τήν ὕπαρξή μας καί ἀποτελεῖ τό πλήρωμα τῆς ψυχῆς.

Μόνο, τελικά, μέ τόν Ἀναστάντα ἀπολαμβάνουμε τήν χαρά, στήν ἀπελπισία μας. Δίνουμε νόημα στόν σκοπό τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας. Βρίσκουμε τήν πορεία πρός τό summum bonum, πού ταυτίζεται μέ τόν λόγο Ἐκείνου, στήν «ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία» Του. «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστιν». (Ματθ. 5, 48).

Ἡμέρα γιορτῆς, λοιπόν, μεγάλης, ἡμέρα πρόγευσης τῆς τελειότητας, τῆς ἄλλης ἀπαρχῆς, τῆς αἰωνιότητας, ἡ ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πάσχα, τῆς διαβάσεως ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, τῆς «καινῆς» ζωῆς, ὅπως ὀνομάζεται βιβλικά.

Ακολουθήστε το Πενταπόσταγμα στο Google news Google News

ΔΗΜΟΦΙΛΗ