Ωστόσο, ο ιός είναι μια μόλυνση μόνο για εμάς, και ακόμη όχι για όλους μας, επειδή οι περισσότεροι από εμάς μπορεί να τον μεταφέρουμε χωρίς να το ξέρουμε. Ο ιός όμως είναι μέρος της δημιουργίας του Θεού. Ως φυσική πραγματικότητα, ο ιός είναι καλός, όπως όλα όσα δημιούργησε ο Θεός σ' αυτόν τον κόσμο. Θεωρούμε συχνά ότι οι πλημμύρες, τα ηφαίστεια, οι τυφώνες είναι κακοί, αλλά είναι ένα φυσιολογικό τμήμα μιας φυσικής διαδικασίας, και επομένως δεν είναι κακοί οντολογικά. Επίσης, τα φίδια και οι αράχνες που μας δαγκώνουν είναι θανατηφόρα για μας, αλλά από τη φύση τους είναι καλοί.
από τον Ουκρανό καθηγητή της πατερικής και δογματικής θεολογίας, π. Κύριλλο Χόβορουν
Μαζί με άλλους ιούς, βακτήρια και λοιπά, ο κορωνοϊός είναι μέρος του οικοσυστήματος που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Δεν θα μπω τώρα στην προβληματική, ποιο τμήμα αυτού του οικοσυστήματος δημιουργήθηκε άμεσα από τον Θεό και ποιο τμήμα μέσω των νόμων της εξέλιξης, που επίσης καθορίζονται από τον Θεό. Θα πω απλά ότι ορισμένα τμήματα αυτού του οικοσυστήματος είναι χρήσιμα σε εμάς, και μερικά όχι. Ωστόσο, ανεξάρτητα από αυτό, είναι όλα μέρος της δημιουργίας.
Το αναστημένο σώμα του Χριστού, στο οποίο ευχαριστιακά μετέχουμε, οντολογικά είναι το ίδιο σώμα με το δικό μας. Οι ίδιοι μικροοργανισμοί που ζουν στο σώμα μας συνεχίζουν να ζουν σε αυτό. Η διαφορά από το σώμα μας είναι ότι αυτοί δεν μπορούν να το σκοτώσουν.
Ωστόσο, μπορούν να σκοτώσουν το σώμα μας επειδή δεν έχουμε ακόμη αναστηθεί. Επιπλέον, μπορούν να μεταδοθούν μέσω του Ευχαριστιακού Σώματος του Χριστού, επειδή δεν είναι οντολογικοί κακοί, αλλά μέρος της δημιουργίας του Θεού. Ένα τέτοιο στοιχείο, για παράδειγμα, είναι η πενικιλίνη, λόγω της οποίας - οι ιερείς το γνωρίζουν καλά αυτό - το Ευχαριστιακό Σώμα του Χριστού μπορεί να μουχλιάσει. Αλλά αυτή η μούχλα είναι μόνο στην ερμηνεία μας "αποσύνθεση". Αυτή δεν είναι φθορά, στην οποία δεν εμπλέκεται ο Χριστός. Αυτή η αποσύνθεση είναι αμαρτία και θάνατος. Και η πενικιλίνη δεν είναι αμαρτία και φυσικά όχι θάνατος, αλλά ζωντανός οργανισμός, ο οποίος αποδείχθηκε επίσης πολύ ζωογόνος για τους ανθρώπους. Το γεγονός ότι η μούχλα που θεωρούσαμε και θεωρούμε αποσύνθεση αποδείχθηκε ότι είναι ένα ζωογόνο αντιβιοτικό δεν το μεταφέρει από την οντολογική κατάσταση του κακού και της αποσύνθεσης στην οντολογική κατάσταση του καλού και της αφθαρσίας. Η οντολογική κατάσταση της μούχλας ήταν πάντα θετική - ως μέρος της δημιουργίας του Θεού.
Ας επανέλθουμε όμως σε εκείνους που πιστεύουν ότι ο ιός δεν μπορεί να μεταδοθεί μέσω του μυστηρίου. Το λάθος τους, πρώτον,
είναι - όπως ήδη ανέφερα - δοκητικό, επειδή πιστεύουν ότι το Σώμα του Χριστού, συμπεριλαμβανομένου και του Ευχαριστιακού, δεν υπόκειται στους νόμους της φύσεως. Οι Δοκήτες, και αργότερα οι Ευτυχιανοί, πίστευαν ότι η ανθρωπότητα του Χριστού ήταν οντολογικά διαφορετική από τη δική μας. Δηλαδή, δεν προσέλαβε ο Χριστός την ανθρώπινη φύση μας, αλλά κάτι άλλο. Δεύτερον, όσοι πιστεύουν τέτοια πράγματα υποπίπτουν στο λάθος του Μανιχαιισμού. Ο μανιχαϊσμός ήταν ένα δυαλιστικό σύστημα που διαιρούσε τον φυσικό κόσμο σε καλό και κακό. Οι δυαλιστές πίστευαν ότι μέρος του κόσμου γύρω μας είναι στην πραγματικότητα (οντολογικό) κακό. Στην ουσία και πολλοί θεωρούν σήμερα ως τέτοιο κακό, για παράδειγμα, έναν ιό. Ως εκ τούτου, πιστεύουν ότι δεν μπορεί να μεταφερθεί στα τίμια δώρα. Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα μιας τέτοιας δυαλιστικής αντίληψης του κόσμου.
Το κακό δεν είναι στη φύση, αλλά στην επιλογή που κάνει ο άνθρωπος. Επομένως, το πραγματικό κακό δεν βρίσκεται στον ιό, αλλά, για παράδειγμα, σε ένα άτομο, το οποίο αντί να ενδιαφέρεται και να φροντίζει τον πλησίον του, επιλέγει να αγνοήσει τους νόμους της φύσεως, και να έρχεται σε επαφή και μολύνει άλλους ανθρώπους."
