Είναι, όμως, αυτή η λυτρωτική λύση του προβλήματος η είναι απλώς μία πρόσκαιρη ανακούφιση, αφού, όπως πολλές φορές συμβαίνει, το πρόβλημα επανέρχεται και μάλιστα με δριμύτητα, παραμένοντας αθεράπευτο;
Εξ αρχής πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι δεν ημπορούμε να φθάσουμε στην ολοκληρωτική θεραπεία ενός προβλήματος, αν δεν εντοπίσουμε την αιτία που το προκαλεί.
Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου
Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών
Δρος Θεολογίας
Ο όρος «αθυμία» προέρχεται από το στερητικό «α» και την λέξη «θυμός». Με τον όρο «θυμός» δεν εννοούμε την εμπαθή κίνηση, η οποία μας ωθεί να καταφερώμαστε εναντίον του συνανθρώπου μας, δηλαδή την οργή, αλλά εννοούμε την ζωτική ενέργεια του θυμοειδούς μέρους της ψυχής, η οποία φέρει τον άνθρωπο να βρίσκεται σε ζωηρά και ενεργητική ψυχοσωματική διάθεση. Οπότε «αθυμία» είναι η νοσηρή εκείνη κατάσταση, η οποία παραλύει τα νεύρα της ψυχής και άρα τον όλο άνθρωπο. Αυτή η παράλυση του αφαιρεί την δύναμη και την δυνατότητα να κινηθή προς τον Θεό Δημιουργό του, προς τον συνάνθρωπό του, αλλά και προς τον ίδιο τον εαυτό του, ώστε να δη τι του συμβαίνει η πως πορεύεται. Έτσι διαλύεται ως προσωπικότητα.
Πως, όμως, φθάνει ο άνθρωπος σ᾽ αυτή την επιβλαβή κατάσταση της αθυμίας η της καταθλίψεως, όπως είναι ευρύτερα γνωστή;Οι ψυχολόγοι, οι κοινωνιολόγοι κ.λπ., εξετάζοντας το όλο φαινόμενο, εντοπίζουν τις αιτίες σε παθολογικά ευρήματα η σε δυσάρεστες εμπειρικές καταστάσεις που βίωσαν η βιώνουν τα άτομα σε μικρότερη η και μεγαλύτερη ηλικία, καθώς και σε εξωτερικά συγκλονιστικά ανεπιθύμητα και απρόσμενα γεγονότα. Αγνοούν η εσκεμμένα παραθεωρούν την αιώνια αλήθεια, ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού και τον αντιμετωπίζουν ως ένα αυθύπαρκτο ον, σχετιζόμενο μόνο με ο,τι βιώνει σ᾽ αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Έτσι δεν ημπορούν ποτέ να φθάσουν στην ρίζα του προβλήματος και άρα ούτε στην θεραπεία του.
Είναι γεγονός ότι κάθε δημιούργημα, που αποκόπτεται από την κοινωνία και άρα από την φροντίδα του Δημιουργού του, δεν πορεύεται σύμφωνα με τις εντολές και την προοπτική που αυτός το έχει κατασκευάσει και κατά συνέπειαν αποσυντονίζεται, φθείρεται και οδηγείται στην καταστροφή. Παρομοίως και ο άνθρωπος, όσο κι αν εθελοτυφλεί, δεν ημπορεί να ανατρέψη την αλήθεια ότι ο Δημιουργός του είναι ο Τριαδικός Θεός. Οπότε, μη υπακούοντας στις εντολές Του και απομακρυνόμενος από Αυτόν, αποδιοργανώνεται και αυτοκαταστρέφεται.
Σύμφωνα με την Αγιοπατερική διδασκαλία, κάθε παρακοή στο θέλημα του Θεού, δηλαδή κάθε αμαρτία, όταν παραμένη, γίνεται πάθος. Το «πάθος» προέρχεται από το ρήμα «πάσχω». Επομένως, κάθε πάθος κάνει τον άνθρωπο να πάσχη, αφού καταλαμβάνει όλο το «είναι» του ανθρώπου και κυρίως επιδρά στις τρεις ενέργειες της ψυχής, στο λογιστικό, στο επιθυμητικό και στο θυμικό. Έτσι, όταν υφίσταται την επίδραση του πάθους η των παθών, παρουσιάζει διάφορες εκδηλώσεις που δεν ημπορεί ούτε να τιθασσεύση, αλλά και ούτε να ερμηνεύση. Αυτό έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την αθυμία. Και μη έχοντας «θυμό», δηλαδή ψυχικές δυνάμεις να ημπορή να ανταπεξέλθη στις εσωτερικές και εξωτερικές δοκιμασίες, οδηγείται στην απογοήτευση και στην απελπισία.
Άρα, βάσει των ανωτέρω, η μόνη οδός, για να δυνηθή ο άνθρωπος να απαλλαγή οριστικά από την νοσηρά κατάσταση της αθυμίας και των επιπτώσεών της, είναι να απελευθερωθή από τα πάθη που τον κατατρύχουν. Και αυτό θα συμβή κατ᾽ αρχάς με την μετάνοια και την ειλικρινή εξομολόγηση στον Πνευματικό Πατέρα. Κατόπιν με την καθημερινή προσευχή, την Αγιοπατερική μελέτη και τον συνεχή πνευματικό αγώνα κατά των παθών και των κακών συνηθειών. Με αυτόν τον τρόπο θα ημπορέση ο άνθρωπος να καθαρθή εσωτερικά και θα επέλθη η υγεία και η ενοποίηση των ψυχικών του δυνάμεων, ώστε να έχη την δύναμη, με εσωτερική ειρήνη, να κοινωνή οντολογικά με τον Δημιουργό του Θεό, αλλά και να συνυπάρχη αγαπητικά και αρμονικά με τον συνάνθρωπό του.
