Συνέντευξη στην εφημερίδα «Μαγνησία» της 18ης- 19ης/12 και στον δημοσιογράφο Ηλία Κουτσερή παραχώρησε ο Δημητριάδος Ιγνάτιος, ενόψει των Χριστουγέννων. Κεντρικό θέμα της συνέντευξης ήταν το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Τοπικής μας Εκκλησία, το εύρος και οι διαστάσεις του και πώς αυτό εξελίσσεται σε συνθήκες πανδημίας, τα δύο τελευταία χρόνια. Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στις δυσκολίες, στους στόχους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Εκκλησία μας για την ανάπτυξη του έργου της στην εποχή μας, ενώ επεσήμανε την ανάγκη άμεσης αξιοποίησης της εναπομείνασας Εκκλησιαστικής περιουσίας, προκειμένου το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος, εν συνόλω, να αναπτυχθεί περαιτέρω, στηρίζοντας, επιπλέον, τις αυξημένες ανάγκες της κοινωνίας.
Μίλησε, επίσης, για την διενέργεια του Εράνου Αγάπης, υπό τις παρούσες δύσκολες συνθήκες και κάλεσε όλους σε εκστρατεία προσευχής για τα θύματα της πανδημίας, για τους ασθενείς και το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό που παλεύει καθημερινά με τον αόρατο εχθρό.
Η συνέντευξη του Σεβασμιωτάτου έχει ως εξής:
ΜΑΓΝΗΣΙΑ: Πέρα απ΄ το πνευματικό έργο, σημαντικό και αναγνωρισμένο, είναι και το φιλανθρωπικό – κοινωνικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, μέσα από το οποίο στηρίζονται καθημερινά πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας. Ποιο είναι ακριβώς αυτό το έργο και μέσα από ποιες δομές, το προσφέρει η τοπική Εκκλησία;
Δ.Ι.: Το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας μας είναι προέκταση του πνευματικού, άρρηκτα συνδεδεμένο με την Λατρευτική ζωή, από την οποία παίρνει νόημα και δίνει ώθηση σε εκείνους που το διακονούν. Περιλαμβάνει όλες τις κοινωνικές και ηλικιακές ομάδες, κάθε είδους εμπερίστατους αδελφούς, οι ανάγκες των οποίων ποικίλουν. Με την Χάρη του Θεού, καλύπτουμε την ανάγκη για φαγητό, περίπου δύο χιλιάδων συμπολιτών μας καθημερινά, σε είκοσι επτά σημεία (Σπίτια Γαλήνης, Συνεδριακό Κέντρο) σε όλο το εύρος της Μητροπόλεώς μας, με κορωνίδα το Κέντρο Σίτισης του Μητροπολιτικού μας Ναού «ΔΟΣ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ»,, ώστε κανένας αδελφός μας να μην στερηθεί ένα πιάτο φαγητό καθημερινά.
Τα τελευταία χρόνια έχει περιέλθει στην ευθύνη μας το Σουρλίγκειο Γηροκομείο των Καναλίων, όπου φιλοξενούνται δεκάδες γέροντες και γερόντισσες, σε ένα περιβάλλον οικογενειακό, στο οποίο τους παρέχονται η αγάπη των υπευθύνων και εργαζομένων σ’ αυτό, καθώς η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα που αντιστοιχεί στον καθένα. Βρισκόμαστε σε στενότατη συνεργασία με τα ιδρύματα της πόλης μας,
Ορφανοτροφείο και Γηροκομείο του Βόλου και τους άλλους κοινωνικούς φορείς. Μέσω του Σ.Σ.Κ. Βόλου «Ο Εσταυρωμένος» ενισχύουμε τους φυλακισμένους και αποφυλακισθέντες αδελφούς μας και τις οικογένειές τους, ενώ με τον Σταθμό Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών, εξασφαλίζουμε τρόφιμα, ενδύματα, κλινοσκεπάσματα σε όποιον το έχει ανάγκη.
Δεν περνά απαρατήρητο το έμπρακτο ενδιαφέρον της Τοπικής μας Εκκλησίας για την ευαίσθητη κοινωνικά κοινότητα των ΡΟΜΑ, τους οποίους με αγάπη προσεγγίζουμε, προσπαθώντας, μέσα από προγράμματα Παιδείας και αθλητισμού να βοηθήσουμε στην καλύτερη κοινωνικοποίησή τους. Επίσης, η Τοπική μας Εκκλησία στάθηκε στο πλευρό της Πολιτείας, αλλά και της κοινωνίας μας, όταν η πατρίδα μας αντιμετώπισε τα κύματα των προσφύγων και μεταναστών.
Φροντίσαμε τους κατατρεγμένους αυτούς ανθρώπους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, μακριά από κάθε είδους διακρίσεις, που προσβάλλουν το ιερότατο πρόσωπο του κάθε πονεμένου και αναγκεμένου ανθρώπου. Τους διακονήσαμε, αντικρίζοντας στα πρόσωπά τους τον ίδιο τον Χριστό. Και βέβαια, από την πρώτη στιγμή της οικονομικής κρίσης, ήλθαμε σε στενή συνεργασία με τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης του Νομού μας και παρέχουμε, μέσω των κατά τόπους ενοριών, καθημερινό γεύμα σε μαθητές που προέρχονται από οικογένειες με οικονομικά προβλήματα, ενεργώντας με σεβασμό και διάκριση προς τα παιδιά αυτά. Όπως αντιλαμβάνεστε, πρόκειται για έργο πολύτιμο, που στηρίζεται στην Χάρη του Θεού και στην αγάπη των απλών ανθρώπων.
ΜΑΓΝΗΣΙΑ: Η πανδημία αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για την εκπλήρωση στόχων και δράσεων, αλλά προφανώς δημιούργησε και επιπλέον προβλήματα, που κλήθηκε η εκκλησία να επιλύσει ή να βοηθήσει. Πόσο άλλαξαν, τελικά, οι καταστάσεις που γνωρίζαμε; Πόσο περισσότερο πιέστηκαν οι συνάνθρωποί μας;
Δ.Ι.: Είναι γεγονός ότι η πανδημία λειτούργησε και εν πολλοίς, λειτουργεί ακόμα ανατρεπτικά σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής και της εκκλησιαστικής. Ούτε το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας έμεινε ανεπηρέαστο. Όμως, επ’ ουδενί ανεστάλη, αλλά προσαρμόστηκε στις έκτακτες συνθήκες και στους κανόνες που η Πολιτεία εισηγήθηκε για την λειτουργία των κοινωνικών δομών σε καιρό πανδημίας.
Αντιμετωπίσαμε πρόβλημα στην μαζική συμμετοχή των εθελοντριών στις κοινωνικές μας δομές, γεγονός απολύτως φυσιολογικό, δεδομένων των συνθηκών, του φόβου, της ανασφάλειας, που προκαλεί ο αόρατος εχθρός. Αντιμετωπίζουμε, επίσης, την σημαντική μείωση των εσόδων των Ναών μας, λόγω των περιορισμών που έχουν τεθεί για την παρουσία των πιστών στην Θεία Λατρεία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, καταφέρνουμε να αντεπεξέλθουμε, διότι, όπως έχω πολλάκις τονίσει, στα χέρια των ανθρώπων της Εκκλησίας το λίγο γίνεται πολύ, ενώ ο λαός μας γνωρίζει το έργο μας, το εκτιμά και το στηρίζει. Γι’ αυτό, πίσω και από τις δυσκολίες βλέπουμε την πρόνοια του Θεού, που δεν αφήνει το έργο Του να φθίνει, αλλά δίδει διεξόδους στα αδιέξοδα και λύσεις στα προβλήματα, που, στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται δυσεπίλυτα.
ΜΑΓΝΗΣΙΑ: Από πού αλλού θα μπορούσε να τύχει βοήθειας προς την επίτευξη των κοινωνικών της στόχων η Εκκλησία; Θεωρείτε ή σκέφτεστε ότι μπορεί να αξιοποιήσει κάτι άλλο;
Δ.Ι.: Από πολλών ετών, η Εκκλησία της Ελλάδος προσπαθεί να πείσει την εκάστοτε Κυβέρνηση ότι η αξιοποίηση της εναπομείνασας, σχολάζουσας, δεσμευμένης και, τελικά αναξιοποίητης εκκλησιαστικής περιουσίας, θα λειτουργούσε ευεργετικά για την περαιτέρω ενίσχυση, στήριξη και ανάπτυξη του κοινωνικού και φιλανθρωπικού έργου των Ιερών Μητροπόλεων. Παράλληλα, αυτό θα είχε θετικές δημοσιονομικές επιπτώσεις και στο ίδιο το Κράτος. Μέχρι σήμερα, ακούμε υποσχέσεις, Επιτροπές συστήνονται, αποτελέσματα, όμως, δε βλέπουμε. Δυστυχώς, εκδηλώνεται ένας διάχυτος και υφέρπων αρνητισμός, από ποικίλα κέντρα, κάθε φορά που επιχειρείται να δρομολογηθεί μια θετική εξέλιξη για τα ζητήματα της Εκκλησίας, ενώ παγιωμένες και ξεπερασμένες νοοτροπίες ορθώνουν αναχώματα. Στην Μητρόπολή μας αντιμετωπίζουμε, δεκαπέντε χρόνια, τώρα, αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, με την εκκλησιαστική έκταση στις Νηές, όπου ο παραλογισμός κυριαρχεί και δεν επιτρέπει την αξιοποίησή της προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και συνόλου του κοινωνικού έργου της Τοπικής μας Εκκλησίας. Αλλά, εμείς επιμένουμε και θα δικαιωθούμε, γιατί το δίκαιο δεν ηττάται ποτέ.
