Οικουμενικό Πατριαρχείο: Η εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης
Εκκλησία

Οι Άγιοι Αιμίλιος και Κάστος οι Αφρικανοί

Τους αγίους Αιμίλιο και Κάστο τους συναντάμε στα μέσα του 3ου  αι. μ.Χ. στην Καρχηδόνα, μια σπουδαία πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αλλά και της Αφρικανικής Ηπείρου. Δυστυχώς, δε γνωρίζουμε αρκετά βιογραφικά στοιχεία των αγίων. Ωστόσο, θα εκμεταλλευτούμε γι’ αυτή την παρουσίαση όσα σχετικά μάς παραθέτουν οι άγιοι Κυπριανός, επίσκοπος Καρθαγένης, και ο ιερός Αυγουστίνος. Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν ο ειδωλολάτρης Δέκιος, εχθρός του Χριστιανισμού και αμείλικτος διώκτης των πιστών. Δεν έχουμε σαφείς πληροφορίες για το αν οι άγιοι Αιμίλιος και Κάστος κατάγονταν από χριστιανικές οικογένειες ή αν ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό σε μεγαλύτερη ηλικία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Στο διωγμό κατά των χριστιανών οι άγιοι βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Το δίλημμά τους τεράστιο: το κόστος, από τη μία, τερατώδες και φρικτό. το μαρτύριο, ο θάνατος δια πυράς, και από την  άλλη, υποτιμητικό, δειλό, πνευματικώς άνανδρο να αρνηθούνε την πίστη τους, να σώσουν την επίγεια, περιορισμένη τοπικά και χρονικά ζωή τους και να χάσουν την αιώνια ψυχή τους. Δυστυχώς, αρχικά, επέλεξαν το δεύτερο.  Δηλαδή, αρνήθηκαν την πίστη τους μπροστά στη βεβαιότητα της ωμότητας του μαρτυρίου και θυσίασαν στο βωμό προς τιμήν των ειδωλολατρικών θεοτήτων που βρίσκονταν στο Καπιτώλιο. Έγιναν «πεπτωκότες». Σ’ ένα κείμενό του περί των πεπτωκότων, ο άγιος Κυπριανός επίσκοπος Καρχηδόνας αναφέρει:

 

"ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΩΛΙΟ, ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΣΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, ΔΕΝ ΕΤΡΕΜΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ; ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΚΟΛΛΗΣΕ Η ΓΛΩΣΣΑ, ΔΕ ΧΑΘΗΚΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ; ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΕΚΕΙ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΧΕ ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΙ ΗΔΗ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ; ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΒΩΜΟΣ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΛΗΣΙΑΣΕ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ; ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕ ΝΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΦΑΝΕΙ ΝΑ ΚΑΠΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΔΙΔΕΙ ΒΔΕΛΥΡΑ, ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΗΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΦΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ; ΓΙΑΤΙ ΦΕΡΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΑΘΛΙΕ, ΣΦΑΓΙΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΕΙΣ; Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΣΦΑΓΙΟ ΣΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ· Ο ΙΔΙΟΣ ΗΡΘΕΣ ΩΣ ΘΥΜΑ. ΕΚΕΙ ΘΥΣΙΑΣΕΣ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΟΥ· ΕΚΕΙ ΚΑΤΕΘΕΣΕΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΝΕΚΡΙΚΑ ΠΥΡΑ"

 

(Φωτίου Ιωαννίδη, Κυπριανός Καρχηδόνας De Lapsis οι πεπτωκότες, εκδ.«Πουρναρά», Θεσσαλονίκη 2013, σσ. 55-57)

Συλλογιζόμενοι οι ήρωες της πίστης μας την πτώση τους και το τραγικό για τη σωτηρία τους σφάλμα που επιτέλεσαν, μετανόησαν. Τους έλεγξε η συνείδησή τους καθώς επίσης και το πνεύμα δικαιοσύνης που είχαν, αφού έντονα διακατέχονταν από το συναίσθημα ότι αδίκησαν τον Θεό. Γι’ αυτό και ο ιερός Αυγουστίνος σε μία ομιλία προς τιμήν τους επισημαίνει:

"ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ Ή ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ. Ο ΘΕΟΣ ΕΥΦΡΑΙΝΕΤΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΑΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΣ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΠΟΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ. ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΟΙ ΔΥΟ ΛΗΣΤΕΣ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ: ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΙ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΕΝΩ ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΘΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ. ΕΠΙΣΗΣ, ΟΙ ΔΩΡΕΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ, ΟΠΩΣ Ο ΠΕΤΡΟΣ, ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΤΟΝ ΑΠΑΡΝΗΘΕΙ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ.  ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΙΛΙΟΣ, ΟΣΟ ΕΙΧΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ΥΦΙΣΤΑΝΤΟ ΗΤΤΕΣ, ΕΝΩ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕ, ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΚΑΝ. ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΕΧΟΤΑΝ ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΜΑΣ. ΑΣ ΤΙΜΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΜΕ ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΠΕΙΣΜΑ, ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ. ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΑΣ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ"

Μετανόησαν ο Κάστος και ο Αιμίλιος και οδηγήθηκαν στο μαρτύριο. Τους συγχώρεσε ο Κύριος και, όπως τονίζει ο άγιος Κυπριανός, «αν και νικήθηκαν στην πρώτη μάχη, αναδείχτηκαν νικητές στη δεύτερη. Αυτοί που υποχώρησαν προηγουμένως μπροστά στις φλόγες, έγιναν ισχυρότεροι από τις φλόγες κι εκείνα, που τους είχαν νικήσει, τώρα τα νίκησαν. Εκείνοι δεν ικέτευαν για οίκτο με δάκρυα, αλλά για τις πληγές του· όχι με θρηνητική φωνή αλλά και με σκισίματα και πόνο του σώματός τους. Αίμα έτρεχε αντί για θρήνους, αίμα έρρεε αντί για δάκρυα από τα μισοκαμμένα  σπλάχνα τους» 

(Φωτίου Ιωαννίδη, Κυπριανός Καρχηδόνας, De Lapsis, οι Πεπτωκότες, εκδ.«Πουρναρά», Θεσσαλονίκη 2013, σσ. 65-67).

Η μνήμη τους τιμάται στις 22 Μαΐου εκάστου έτους.

 

Οι Άγιοι της Αφρικής

Με αφορμή την μνήμη των αγίων Αιμιλίου και Κάστου θα εστιάσουμε την προσοχή μας στους αγίους της Αφρικής και στο κατά πόσον η προβολή τους από τους ιεραποστολικώς εργαζομένους αδελφούς στους ομογενείς Aφρικανούς μπορεί να βοηθήσει τους νεοφωτίστους -και όχι μόνο- Xριστιανούς.

Εορτή Αγίου, μίμησις Αγίου. Αξίζει δηλαδή να τιμούμε τους αγίους εντρυφώντας στους πνευματικούς αγώνες του βίου τους θέτοντάς τους ως πρότυπά μας, διότι μας ωθούν στην αγιότητα, όπως τονίζει πολύ χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος: «ὅταν ἀκούσωμεν τοῦ μέν τήν ὑπομονήν, τοῦ δέ τήν σωφροσύνην, ἑτέρου τό περί τήν φιλοξενίαν ἔτοιμον, καί ἑκάστου τήν πολλήν ἀρετήν, καί ὅπως τούτων ἕκαστος διέλαμψεν καί περιφανέστερος γέγονεν, εἰς ὅμοιον διεγειρόμεθα ζῆλον» (Βενεδίκτου Ιερομονονάχου, Χρυσοστομικόν Ταμείον, εκδ.«Συνοδεία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου», Άγιον Όρος 2002, σ. 77).

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως όλοι έχουμε μια ιδιαίτερη αγάπη και αδυναμία στους συντοπίτες μας αγίους ή ακόμα και σ’ αυτούς που με κάποιο τρόπο συνδεόμαστε ξεχωριστά και μοναδικά. Ίσως ξενίζει στα αυτιά μερικών αυτή η επιλογή και η ιδιαίτερη σχέση ενός ανθρώπου με έναν άγιο. Εντούτοις, είναι απολύτως φυσιολογική αφού άγιοι και αγωνιζόμενοι Xριστιανοί είμαστε ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Η δε κοινωνία και η ενότητα μεταξύ θριαμβεύουσας και στρατευομένης Εκκλησίας είναι αδιαμφισβήτητη και άρρηκτη. Μάλιστα, ο ιερός πατήρ υπογραμμίζει για τους αγίους: «Ὧσπερ ἦσαν φιλόθεοι, οὕτω καί φιλόστοργοι μάλιστα πάντων ἀνθρώπων οἱ ἅγιοι» (Βενεδίκτου Ιερομονονάχου, Χρυσοστομικόν Ταμείον, εκδ.«Συνοδεία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου», Άγιον Όρος 2002, σ. 79).

Συνεπώς, οφείλουμε να αναδείξουμε τους αφρικανούς αγίους

  • με εκδόσεις συναξαριών,
  • μέσω κηρυγμάτων και τελώντας βαπτίσεις με τα ονόματά τους
  • με την κατασκευή ναών προς τιμήν τους και
  • με τη δημιουργία αγιογραφιών που απεικονίζουν τους αγίους, όπως ακριβώς ήταν όταν ζούσαν και όχι όπως οι αγιογράφοι τους φιλοτέχνησαν (τις περισσότερες φορές με ανοιχτόχρωμα χρώματα και όχι σκούρους στην επιδερμίδα),

με απώτερο σκοπό να καταστήσουμε τους άγιους προσιτούς στη ζωή των Aφρικανών αδελφών μας, έτσι ώστε να συνδεθούν με περισσότερη ευκολία και οικειότητα μαζί τους αναγνωρίζοντάς τους ως ένα κομμάτι της πνευματικής τους ιστορίας και καταγωγής. Πάνω απ’ όλα όμως, θα αποκτήσουν τη βεβαιότητα ότι και αυτοί μπορούν, αν φυσικά το θέλουν, ν’ αγγίξουν την αγιότητα άσχετα με το χρώμα του δέρματος, το φύλο και την προέλευση, αφού για τον Θεό -όπως τονίζει ο απόστολος των εθνών- «οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην». «Πάντες γὰρ» ἡμεῖς «εἷς» ἐσμέν «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3,28).

 
Ακολουθήστε το Πενταπόσταγμα στο Google news Google News

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ρωσική τράπεζα και Πούτιν
Ρωσία 0

Έξω Φρενών οι Ρώσοι! Τούρκοι, Κινέζοι και Άραβες καθυστερούν ή ακυρώνουν τελείως τις πληρωμές ρωσικού πετρελαίου φοβούμενοι τις κυρώσεις των ΗΠΑ

«Η αμερικανική και ευρωπαϊκή πίεση δημιούργησε προβλήματα στις πληρωμένες μας» είπε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνο,...