Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν είναι πια κοντά μας, σκορπίζοντας σοκ στον παγκόσμιο αθλητισμό. Σε ηλικία 60 ετών ο θρυλικός Αργεντινός πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Ήταν 25 Νοεμβρίου 2005, ίδια μέρα πριν από 15 χρόνια, όταν έφευγε από τη ζωή στα 59 του χρόνια ο Βορειοϊρλανδός επιθετικός, Τζορτζ Μπεστ, ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών.
Όπως και ο μεγάλος Ντιέγκο Μαραντόνα, ούτε και ο Τζορτζ Μπεστ μπόρεσε να αντισταθεί στις καταχρήσεις. Ο Βορειοϊρλανδός σούπερ σταρ είχε χρόνιο εθισμό από το αλκοόλ. Τα σοβαρά προβλήματα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε τελικά τον οδήγησαν στον θάνατο.
Η ζωή του Τζορτζ Μπεστ εκτός γηπέδου, ήταν άστατη, συχνά με όμορφες γυναίκες και αυτοκίνητα, προκαλούσε υστερία, μαζί με τα μακριά μαλλιά του και σαν παρουσία καρδιοκατακτητή. Μια τέτοια μποέμικη συμπεριφορά τον μετέτρεψε σε είδωλο της δεκαετίας του ’70, αλλά τον οδήγησε στον αλκοολισμό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σύμπτωση ή μοίρα; Την ίδια μέρα «έφυγαν» Μαραντόνα-Φιντέλ Κάστρο
Ντιέγκο Μαραντόνα: Mαφία και κοκαΐνη
Ποιός αμφιβάλλει ότι οι εξαρτήσεις από απαγορευμένες ουσίες τον “σκότωσαν” ως ποδοσφαιριστή και απείλησαν την αξιοπρέπειά του. “Δεν έχω καταφέρει να ξεφύγω ακόμη από αυτή την παγίδα. Προσπαθώ να βρω λύση, τα ναρκωτικά όμως εξακολουθούν να υπάρχουν στη ζωή μου”, έλεγε πριν από λίγα χρόνια ο Μαραντόνα, απευθύνοντας ουσιαστικά έκκληση βοήθειας προς όποιον μπορούσε να τον ακούσει.
Στην Ιταλία, όπου δοξάστηκε όσο ελάχιστοι, ο Ντιέγκο Μαραντόνα έμαθε απέξω και ανακατωτά τον υπόκοσμο της Καμόρα. Αφέθηκε στην εύκολη ζωή και στις εφήμερες απολαύσεις. Πίστεψε ότι εκείνοι που το καλοκαίρι του 1984 πλήρωσαν 6 εκατ. δολάρια στην Μπαρτσελόνα για να τον πάρουν στη Νάπολι είχαν καλές προθέσεις.
Στην πρωτεύουσα της Νότιας Ιταλίας και της Καμόρα έγινε δεκτός σαν ήρωας. Ογδόντα χιλιάδες Ναπολιτάνοι πλήρωσαν εισιτήριο μόνο και μόνο για να τον δουν να τους χαιρετάει την πρώτη φορά που πάτησε το πόδι του στο γήπεδο. Ο εργολάβος οικοδομών και πρόεδρος της Νάπολι, Κοράντο Φερλάινο, είχε επενδύσει πολλά στα πόδια του Μαραντόνα.
Ό,τι ήθελε ο Ντιέγκο το έπαιρνε στη στιγμή. Βίλα με πέντε πισίνες για τα 35 άτομα της συνοδείας του ζήτησε και κανένας δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση. Κάθε ημέρα που περνούσε η Νάπολι χόρευε όλο και πιο πολύ στον ρυθμό του Μαραντόνα. Ο Αργεντινός έβρισκε την ησυχία του μόνο τη νύχτα. Στα κλαμπ “Στανγκάτα”, “Μπέλα ντι Νότε” και “Σαλέ Παρκ” ξεχνούσε την κούραση με ουίσκι με κόκα κόλα. Συντροφιά είχε τα μέλη της Καμόρα. Ήταν εκείνοι οι οποίοι τροφοδοτούσαν τις αδυναμίες του με γυναίκες και κοκαΐνη.
“Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν άντεξε τη φρικαλέα ποδοσφαιρική δόξα. Με τη μετεγγραφή του στη Νάπολι έπεσε στα χέρια της Μαφίας. Πού βρήκε η φτωχή Νάπολι τα χρήματα να αγοράσει τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου;”, αναρωτήθηκε η διάσημη Αργεντινή συγγραφέας Αλίσα Ντουχόβνα Ορτίθ.
“Ναι, έκανα χρήση κοκαΐνης. Ήθελα να ξεπεράσω το στρες και την πίεση από τη σωματική και ψυχολογική κόπωση. Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Πίστεψα ότι η κοκαΐνη θα με ανακούφιζε. Δεν είχα δίκιο, αλλά δεν είχα και τις ηθικές δυνάμεις να αντισταθώ”, παραδέχθηκε ο ίδιος το 1991 στο Μπουένος Άϊρες, όπου είχε πάει για να βρει τη χαμένη του ηρεμία μετά τον αγώνα της Νάπολι με την Μπάρι στην Ιταλία όπου βρέθηκε ντοπαρισμένος.
Η 26η Απριλίου 1991 αποτελούσε την πιο “μαύρη” μέρα στη ζωή του ανθρώπου Ντιέγκο Μαραντόνα. Το μεσημέρι αυτό, τρεις εβδομάδες μετά από το θετικό δείγμα σε κοκαΐνη που οδήγησε σε τιμωρία του από την ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, ο Αργεντινός σούπερ σταρ συνελήφθη σε διαμέρισμα στο Μπουένος Άιρες με ποσότητες κοκαΐνης. Ήταν η χαριστική βολή…
Ντιέγκο Μαραντόνα και Τζορτζ Μπεστ: Κοινή μοίρα
Ο Τζορτζ Μπεστ συχνά καθυστερούσε ή δεν παρακολούθησε προπονήσεις της ομάδας του, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πρακτική που έφερνε πρόστιμα και τιμωρία. Παρόλα αυτά, η εξαιρετική ικανότητα που διέθετε να… “χαζεύει” τις αντίπαλες άμυνες και τα μεγάλα χαρίσματά του “διέγραφαν” κάθε του παράπτωμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν επέστρεψε μετά από ένα μήνα απουσίας λόγω τιμωρίας, σημείωσε έξι γκολ της νίκης 8-2 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επί της Νορθάμπντον.
Τα γκολ του Μπεστ έχουν μείνει στη μνήμη όσων τα είδαν για την ομορφιά τους και τον τολμηρό τρόπο που έπρεπε να περάσει έναν αντίπαλο (ή όσους χρειαζόταν από αυτούς) πριν σκοράρει, αλλά η ντρίμπλα του ήταν που πραγματικά ενθουσίαζε.
Συμμετέχοντας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1966, η Γιουνάιτεντ πέρασε στους προημιτελικούς με την ισχυρή Μπενφίκα, δύο φορές πρωταθλήτρια της διοργάνωσης το 1961 και το 1962. Μετά από νίκη 3-2 στο Ολντ Τράφορντ, στη ρεβάνς ο Μπεστ σε 12′ λεπτά είχε ήδη σκοράρει δύο φορές. Οι κόκκινοι διάβολοι έφτασαν στο 5-1 (μαζί με το τρίτο του γκολ). Την επόμενη μέρα, τα πρωτοσέλιδα στις αγγλικές εφημερίδες έγραφαν με τον τίτλο από την αγγλική νεολαία εκείνης της εποχής: The Fifth Beatle (το πέμπτο σκαθάρι).
Το 1967 η Γιουνάιτεντ αντιμετώπισε ξανά τη Μπενφίκα, αυτή τη φορά στον τελικό, που έγινε στο Γουέμπλεϊ. Ο Μπεστ σκόραρε το τρίτο γκολ στην νίκη με 4-1 ντριμπλάροντας ολόκληρη την άμυνα, καθιστώντας την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την πρώτη αγγλική ομάδα που κατάφερε να κερδίσει το σημαντικότερο τρόπαιο της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ο ίδιος ο Τζορτζ Μπεστ κέρδισε, επίσης, το βραβείο ποδοσφαιριστή της χρονιάς.
Περισσότερα από 40.000 γράμματα κατέφθαναν κάθε μήνα στο σπίτι του από θαυμαστές. Οι φανέλες του γινόταν ανάρπαστες και μια κερδοφόρα επιχείρηση είχε στηθεί γύρω από το όνομα του.
Το 1982, ενώ έπαιζε στη Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια ο σύλλογος ανέστειλε το συμβόλαιο και μπήκε σε πρόγραμμα αποκατάστασης από το αλκοόλ. Επιχειρηματικές δραστηριότητες που ανέπτυξε (μπουτίκ μόδας, κομμωτήρια, ταξιδιωτικό γραφείο και νυχτερινά κέντρα) απέτυχαν.
Στα μέσα του 1983, ήδη πατέρας ενός παιδιού άρχισαν και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα από την πολυδάπανη ζωή του. Χρέη σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ και μεμονωμένους πιστωτές.
Στα 38 του, το 1984, αποχώρησε οριστικά, δεν ήταν πλέον παρά η σκιά του πάλαι ποτέ λαμπερού αστέρα της δεκαετίας του ’60 και του ’70.
Ο Τζορτζ Μπεστ συνέχισε την άστατη ζωή και μετά το τέλος της καριέρας του και τελικά λόγω κίρρωσης του ήπατος υποβλήθηκε σε επιτυχή μεταμόσχευση το 2002. Όμως, ούτε αυτό ήταν αρκετό για να ανακόψει την πορεία προς το θάνατο που ήρθε το 2005. Το τελευταίο του μήνυμα ήταν: “Μη πεθαίνετε σαν κι εμένα. Η κατάστασή μου είναι μια προειδοποίηση σε όλους σας…”!
