Με άδεια χέρια γυρίζει από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ο Αλέξης Τσίπρας. Η προσπάθεια να πείσει την Άνγκελα Μέρκελ πώς το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα γιατί τορπιλίζει τις διαπραγματεύσεις έπεσε στο κενό, ενώ όπως αναφέρουν πληροφορίες, καμία αναφορά δεν έγινε στον ρόλο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος βρίσκεται πίσω από την απόφαση του ESM να παγώσει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους μετά τις εξαγγελίες του Έλληνα πρωθυπουργού για το εφάπαξ βοήθημα στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Εκείνο που κατάφερε τελικά ο κ. Τσίπρας είναι να δώσει άλλο ένα «χαρτί» στους δανειστές. Να εκβιάζουν την Ελλάδα και με την άρση της απαγόρευσης ισχύς των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος που μετά από μήνες διαπραγματεύσεων κατάφερε να κερδίσει η κυβέρνηση και να πανηγυρίζει. Η κ. Μέρκελ είπε ξεκάθαρα στον Α. Τσίπρα πώς δεν θα παρέμβει γιατί τις αποφάσεις τις λαμβάνουν οι Θεσμοί και το Eurogroup.
Αυτό που έκανε η Γερμανίδα καγκελάριος ήταν να προστατεύσει επί της ουσίας τον υπουργό των Οικονομικών της και από την άλλη να πει στον Έλληνα πρωθυπουργό πώς το ΔΝΤ δεν πρόκειται να βγει από το ελληνικό πρόγραμμα. Κομψά μεν, αλλά έστειλε σαφώς τα μηνύματα της στον Αλέξη Τσίπρα.
Το συμπέρασμα που βγαίνει ή μάλλον επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά είναι πώς ΔΝΤ και Σόιμπλε (ο οποίος λύνει και δένει στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς) λειτουργούν σε πλήρη σύμπνοια. Μόνο στην κυβέρνηση πιστεύουν πώς το σκηνικό ρήξης μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για τις ελληνικές θέσεις πατώντας επανειλημμένα την μπανανόφλουδα και υποκύπτοντας στη συνέχεια σε νέα μέτρα σε βάρος του ελληνικού λαού.
Σε αυτό συνηγορεί το ότι δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται σκηνικό ρήξης μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ, όπως φαίνεται το τελευταίο διάστημα. Τεχνητό θα έλεγε κανείς. Πέρυσι τον Φεβρουάριο μετά από ένα κρίσιμο Eurogroup το ΔΝΤ διαχώρισε τη θέση του για τα μέτρα και ουσιαστικά έβαλε σε περιπέτειες τη διαπραγμάτευση. Από την εξέλιξη ωστόσο φάνηκε πώς δεν έχασε ούτε το ΔΝΤ, ούτε η Ε.Ε. Εκείνη που έχασε ήταν η Ελλάδα.
Δεν είναι επίσης ούτε η πρώτη φορά που η Κομισιόν αμφισβητεί τους αριθμούς του ΔΝΤ. Τον Απρίλιο του 2016, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είχε πει ότι τα νούμερα που υιοθετεί είναι αυτά της Κομισιόν και της Eurostat και όχι του ΔΝΤ, που τα χαρακτήρισε αδικαιολόγητα απαισιόδοξα. Και τότε δεν προέκυψε απολύτως τίποτα θετικό για την Ελλάδα.
Τον περασμένο Οκτώβριο στη μυστική συνάντηση του Washington Club που έγινε στο περιθώριο της συνόδου του ΔΝΤ υπήρξε μεγάλη διαφωνία μεταξύ των δανειστών, αλλά δεν έγινε καμία απολύτως πρόοδος στο θέμα των πλεονασμάτων και της βεβαίως της βιωσιμότητας του χρέους. Με άλλα λόγια, οι δύο πλευρές εμμένουν στις θέσεις τους και στο τέλος στριμώχνουν την Ελλάδα και της επιβάλουν νέα μέτρα τα οποία πληρώνουν οι πολίτες.
Για όσους δε πιστεύουν πώς ο Πόλ Τόμσεν είναι σε άλλη γραμμή από την Γερμανία πλανώνται πλάνην οικτρά. Ο Πολ Τόμσεν ήταν και είναι σε στενή συνεργασία με τον κ. Σόιμπλε και ουσιαστικά έχουν κοινή στρατηγική για την Ελλάδα, άσχετα εάν αυτό δεν φαίνεται. Θεωρείται μάλιστα και το «golden boy» της Α. Μέρκελ και όταν επισκέπτεται το Βερολίνο πρώτα θα συναντηθεί με την καγκελάριο και μετά με τον κ. Σόιμπλε.
Η κυβέρνηση λοιπόν φαίνεται να έχει πέσει για ακόμη μία φορά στην παγίδα που της έστησαν οι δανειστές. ΔΝΤ και Ε.Ε. ή μάλλον Γερμανία στο τέλος θα τα βρούν. Είτε με χαμηλή χρηματοδότηση από πλευράς ΔΝΤ, είτε με ρόλο ενισχυμένου συμβούλου μέχρι και μετά τις γερμανικές εκλογές θα συνεχίσουν να είναι παρόντες και οι δύο στο ελληνικό πρόγραμμα εκβιάζοντας την Αθήνα.
Δεν αποκλείεται μάλιστα ο κ. Σόιμπλε να σύρει τη διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης μέχρι και τον Ιούνιο, υπονομεύοντας την κυβέρνηση Τσίπρα και χρησιμοποιώντας την εξέλιξη αυτή υπέρ του εν μέσω της γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας, αφού θα κληθούμε να νομοθετήσουμε τουλάχιστον περίγραμμα μέτρων για το 2019-2010. Και σε αυτό υπάρχει σύγκλιση από πλευράς Ε.Ε. και ΔΝΤ.
Τέλος, και για να μην ξεχνιόμαστε, το σχέδιο του Γερμανού υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για το Grexit παραμένει στο συρτάρι του γραφείου του και… αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις οικονομικές, ίσως και τις γεωπολιτικές εξελίξεις.