Η είδηση για την απόφαση του αιγυπτιακού δικαστηρίου σχετικά με την Ι.Μ. της Αγίας Αικατερίνης στο Θεοβάδιστο όρος Σινά, μας εξέπληξε και μας συγκλόνισε. Αν και δεν είμαστε ακόμη πλήρως ενήμεροι για την πολυσέλιδη απόφαση, είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας κατάστασης, που φέρνει τη Σιναϊτική Αδελφότητα σε αβέβαιη θέση. Γιατί, εφόσον δεν θα της ανήκει πλέον η ιδιοκτησία της Μονής και των διαφόρων χώρων που από αιώνων κατείχε, είναι θέμα χρόνου και συγκυριών να εκτοπιστεί από το Σινά. Οι πρώτες διαβεβαιώσεις του προέδρου Σίσι, που έγιναν λόγω των σφοδρών αντιδράσεων στην Ελλάδα, είναι ασφαλώς καλοδεχούμενες. Αλλά δεν μας καθησυχάζουν.
Το βέβαιο είναι, όμως, ότι η Ι.Μ. της Αγίας Αικατερίνης πρέπει πάση θυσία να συνεχίσει να αποτελεί αυτό που ήταν επί 1.500 έτη. Ο Φάρος της Ελπίδας στην έρημο του Σινά. Ο Προμαχώνας της ελληνορθόδοξης παράδοσης στη Μέση Ανατολή. Μέγα Πνευματικό Καταφύγιο, για την οικουμενική χριστιανοσύνη, που κρατά αναμμένη τη φλόγα της Πίστης. Ο πνευματικός και ιστορικός ρόλος της Μονής είναι απαράμιλλος. Γι’ αυτό και έγινε σεβαστή η παρουσία της από όλους τους εισβολείς έως σήμερα. Ακόμη και από τον ίδιον τον Μωάμεθ.
Πρόσφατα, τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, βουλευτές από διάφορα κοινοβούλια-μέλη της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, προσκυνήσαμε στην Ι.Μ. της Αγίας Αικατερίνης, συμμετείχαμε στον Εσπερινό, περιηγηθήκαμε στους απίστευτους θησαυρούς που φυλάσσονται στο κειμηλιοφυλάκιο και τη βιβλιοθήκη της – ανεκτίμητα κειμήλια, υπέροχες εικόνες, σπάνια χειρόγραφα και βιβλία- και μιλήσαμε με τους μοναχούς, που φυλάττουν Θερμοπύλες. Οι πατέρες μας μετέφεραν την αγωνία τους για το μέλλον της Ι. Μονής, αν και υπήρχε αισιοδοξία, λόγω των συνεννοήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με την αιγυπτιακή.
Με τα νέα δεδομένα, και αναμένοντας να ξεκαθαριστεί το τοπίο, ελπίζουμε η Ι. Μονή, όπως η βάτος που αναφύεται από το ιερό της, να είναι φλεγόμενη μεν αλλά μη καιόμενη. Αυτό που έχουμε καθήκον να κάνουμε είναι να μην επιτρέψουμε με κανένα τρόπο να κινδυνεύσει η Ι.Μ. της Αγίας Αικατερίνης, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Ως ΔΣΟ δεσμευόμαστε ότι θα αναδείξουμε το ζήτημα όσο και όπου χρειάζεται.
