Οι πρώτες ελλείψεις σε μια σειρά βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης σταδιακά εμφανίζονται, προκαλώντας από την μια πλευρά θεαματική αύξηση των τιμών και από την άλλη αναστάτωση και έκδηλη ανησυχία στους πολίτες, που με έκπληξη και διάχυτη αγωνία διαπιστώνουν ότι εισέρχεται η καθημερινότητά τους στα αχαρτογράφητα νερά της ανασφάλειας και του φόβου, για την αντιμετώπιση των οποίων ουδόλως είχαν προετοιμαστεί.
Οδηγούμαστε εκ των πραγμάτων σε μια περίοδο σοβαρών τριγμών της παγκοσμιοποιημένης και πολυδιάστατης μορφής της οικονομίας, η οποία δυστυχώς αποδεικνύεται ότι αποτελεί τροχοπέδη στην μάχη των Εθνών για επιβίωση.
Ο βαθμός εξάρτησης, συνεπώς, από τις εισαγωγές απαραίτητων ειδών διατροφής συνιστά την κρίσιμη παράμετρο για την εξασφάλιση της επόμενης ημέρας σε κοινωνίες που ουδέποτε είχαν διανοηθεί ότι η πρόοδος και η εξέλιξη ενδέχεται να μην συνεχίζονται απρόσκοπτα εις το διηνεκές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κορονοϊός: Σχεδόν το 60% των γονιών παγκοσμίως πρόθυμοι να εμβολιάσουν τα παιδιά τους
Μπροστά σε φαινόμενα τέτοιας έντασης που άπτονται ζητημάτων επιβίωσης αναπόφευκτα κάθε εμπορική συμφωνία, κάθε διακρατική δέσμευση, κάθε οικονομική παράμετρος, εκ των πραγμάτων καταλύεται και αυτό που προτάσσεται είναι το στενά εθνικό συμφέρον. Έτσι, δεν είναι διόλου παράξενο που τα κράτη δεσμεύουν τις ποσότητες των αγαθών που κατά την κρίση τους είναι απαραίτητες για τους πολίτες τους απαγορεύοντας την εξαγωγή ή περαιτέρω διακίνησή τους, προκειμένου να έχουν στη διάθεσή τους ένα επαρκές αποθεματικό.
Κάτω από αυτό το πρίσμα η επίτευξη αυτάρκειας, ειδικά σε βασικά προϊόντα διατροφής, αλλά και ευρύτερα σε χρηστικά είδη πρώτης ανάγκης καθίσταται εκ των πραγμάτων αδήριτη εθνική αναγκαιότητα.
Εκτός από την ισχυρή οικονομική διάσταση και τα ανάλογα πολλαπλά οφέλη που θα επιφέρει η μείωση των εισαγωγών, θα επιτρέψει συνακόλουθα τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, την ενίσχυση και ανάπτυξη κατά κύριο λόγο του πρωτογενούς τομέα παραγωγής (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία), αλλά και την εξασφάλιση της παραμονής των νέων στην πατρίδα τους, ώστε να περιοριστεί η αιμορραγία της φυγής στο εξωτερικό προς αναζήτηση ευκαιριών.
Επειδή, όμως για τα παραπάνω ευνόητο είναι ότι απαιτείται ευρύτερης μορφής σχεδιασμός και φυσικά χρόνος για να αρχίσουν να αποδίδουν, με γνώμονα ότι οι ελλείψεις τροφίμων αποτελούν πρόβλημα που ήδη έχει κάνει την εμφάνισή του και μας χτυπά την πόρτα, ο καθένας μας οφείλει να προετοιμαστεί, αυτοσχεδιάζοντας και προσαρμόζοντας τις παραμέτρους της καθημερινότητας της οικογένειάς του στη λογική της εξασφάλισης μιας μορφής αυτάρκειας, όπως και αν αυτή δύναται να εκδηλωθεί με τα δεδομένα και τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του.
Η περίοδος των μαγικών και προσιτών λύσεων και των άκοπων και εύκολων παροχών, δείχνει ότι έχει παρέλθει (ελπίζουμε όχι ανεπιστρεπτί).
Τα super markets και τα λοιπά καταστήματα τροφίμων δεν θα μπορούν να συνεχίζουν να αποτελούν ασφαλή και επαρκή μηχανισμό τροφοδοσίας των νοικοκυριών ένεκα των ελλείψεων, αλλά και της εμφανιζόμενης ακρίβειας, που συνιστά άμεσο επακόλουθο ανάλογων φαινομένων.
Οι καταστάσεις επιτάσσουν πρωτίστως αλλαγή νοοτροπίας και ακολούθως επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων, λήψη αποφάσεων και δρομολόγηση υλοποίησής τους. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Ό,τι χθες θεωρούνταν αδιανόητο, σήμερα εξελίσσεται σε μια δύσκολη πραγματικότητα, το μέλλον της οποίας ουδείς δύναται να προβλέψει με ασφάλεια.
