Στα Βαλκάνια, μιλούν και πάλι για έναν νέο πόλεμο που έρχεται με ορμή και μια νέα αιματηρή ανακατανομή συνόρων εδώ και μεγάλο διάστημα.
Κυρίως όλα αυτά αφορούν την Σερβία, την οποία έχουν βάλει ξανά στο στόχαστρο μετά το 1999, σε νέα σχέδιο διαμελισμού της, όπως αναφέρουν ρωσικά ΜΜΕ.
«Στο πλαίσιο μιας εκρηκτικής επιδείνωσης της κατάστασης στο Κοσσυφοπέδιο, πρέπει να θυμηθούμε ποιες άλλες σερβικές περιοχές έχουν στο στόχαστρο τους οι δυτικοί για να γίνουν "δικές τους"», αναφέρει Ρώσος ειδικός.
Αναγνωρίζοντας το προφανές, την απώλεια σερβικού ελέγχου δηλαδή επί του Κοσσυφοπεδίου, ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, έδωσε στους Αλβανούς έναν επιπλέον λόγο για προκλήσεις και αυξανόμενη πίεση, με την ήπια στάση του και την πρόταση για ανταλλαγή εδαφών, η οποία δίνει την αφορμή να ξυπνήσει ξανά το «θηρίο» του αλβανικού εθνικισμού.
«Σε αυτούς (Αλβανούς) αν δώσεις ένα δάχτυλο, θα προσπαθήσουν να σου δαγκώσουν ολόκληρο το χέρι μέχρι τον ώμο», δηλώνει ο ίδιος Ρώσος.
Με την οριστική απώλεια του Κοσσυφοπεδίου, δεν θα τελειώσει η κατάρρευση της Σερβίας, αλλά μάλλον θα συμβεί το αντίθετο.
Στον χάρτη υπάρχουν τουλάχιστον τρεις περιοχές, η πιθανή απομόνωση των οποίων συζητείται ακόμη από διάφορες δυνάμεις που είναι θεμελιωδώς εχθρικές προς το Βελιγράδι.
Το Κοσσυφοπέδιο, χωρίστηκε από τη Σερβία, διότι φαινόταν ότι ήταν πιο εύκολο και ασφαλέστερο, αν και τα σύνορα αυτά δεν συμπίπτουν με την εθνοτική εικόνα της περιοχής.
Ως αποτέλεσμα, συνεχίστηκε η αντιπαράθεση μεταξύ των Σέρβων και Αλβανών, η σύγκρουση στην κοιλάδα του Πρέσεβο, μαζί με τον πόλεμο στα Σκόπια, που ήταν από τις τελευταίες μάχες κατά την διάρκεια της αιματηρής διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.
Στο πλαίσιο αυτό, στην Νότια Σερβία, υπάρχουν τρεις κοινότητες, Presevo, Medvedzha και Bujanovac, όπου δρούσε το ξεχωριστό τμήμα του KLA (του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου το 1999).
Από τότε, λίγα έχουν αλλάξει, με την έννοια ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού αυτών των τριών κοινοτήτων είναι ακόμα Αλβανοί.
Εκεί μπορείτε να βρείτε μνημεία που ανήκουν στους τρομοκράτες του UCK , τα οποία, Σέρβοι εθνικιστές έχουν επανειλημμένα υποσχεθεί να καταστρέψουν, αλλά η τοπική κυβέρνηση να προστατεύει πολύ καλά.
Η ένταξη των περιοχών, Πρέσεβο, Μεντβέντζα και Μπουγιάνοβατς στο Κοσσυφοπέδιο είναι μια σταθερή ιδέα που έχει γίνει αντικείμενο διαπραγματεύσεων με το Βελιγράδι, στην πρόταση για την ανταλλαγή εδαφών.
Αυτές οι διαπραγματεύσεις υποστηρίζονται από τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα, η αλβανική αλαζονεία.
Η ανταλλαγή περιλαμβάνει αμοιβαίες παραχωρήσεις, αλλά οι Αλβανοί δεν θέλουν να δώσουν ούτε εκατοστό από την «δική τους» γη, δηλαδή πάνω από τον ποταμό Ibar και το Βόρειο Κοσσυφοπέδιο, που κατοικείται κυρίως από Σέρβους.
Η επιθετικότητα δε των τελευταίων ημερών, όπως και τα προηγούμενα γεγονότα, εξαρτώνται από αυτόν ακριβώς τον στόχο των Αλβανών, να εξαντλήσουν το Βελιγράδι και τους ντόπιους Σέρβους και να τους αναγκάσουν να κάνουν παραχωρήσεις, χωρίς να λάβουν τίποτα ουσιαστικά.
Το χειρότερο είναι ότι οι Αλβανοί φαίνεται να είναι στο σωστό δρόμο.
Την παραμονή της εισβολής Αλβανών αστυνομικών στο Β.Κοσόβο, η Συνέλευση (Σερβικό Κοινοβούλιο) ενέκρινε έκθεση σχετικά με το έργο του κυβερνητικού γραφείου για το Κοσσυφοπέδιο.
Κατά την παρουσίαση, ο Σέρβος πρόεδρος Αλέξανταρ Βούτσιτς δήλωσε ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση στις διαπραγματεύσεις με την Πρίστινα και ότι μόνο αυτοί μπόρεσαν να μειώσουν το επίπεδο βίας κατά των Σέρβων στο Βόρειο Κόσοβο.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με δικά του λόγια, η Σερβία δεν έχει σχέδια να διεξάγει στρατιωτική παρέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, ενώ αναμένουμε τον εκσυγχρονισμό του σερβικού στρατού, ο οποίος υλοποιείται κυρίως από τη Ρωσία.
Εδώ όμως όπως λένε, η αλβανική αλαζονεία θα κάνει ξανά την παρέμβαση της, αναπόφευκτα, ή ο πρόεδρος Βούτσιτς θα είναι έτοιμος να υποχωρήσει ξανά, χάνοντας ίσως ακόμα και την ίδια την κοιλάδα του Πρέσεβο, σε αντάλλαγμα για την ένταξή της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πετρέλαιο, βούτυρο ή οτιδήποτε άλλο υπόσχονται οι Βρυξέλλες.
Δεύτερον, την περιοχή Σαντζάκ, το όνομα της οποίας πήρε ως διοικητική περιοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η οποία ευρίσκεται μεταξύ Σερβίας και Μαυροβουνίου.
Το πρόβλημα εδώ είναι ότι η πλειονότητα του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι.
Ο Suleiman Ugljanin, ο οποίος για έξι χρόνια ήταν υπουργός επί εποχής Βόισλαβ Κοστούνιτσα, χωρίς χαρτοφυλάκιο στη Σερβία, υπεύθυνος για τα προβλήματα των εθνικών μειονοτήτων, μίλησε για τις ιδέες του περί «ελευθέρου Σαντζάκ».
Πριν από λίγες ημέρες, ο κύριος Ugljanin ζήτησε και πάλι να αποσυρθεί ολόκληρη η σερβική αστυνομία από το Σαντζάκ, μεταφέροντας την εξουσία στους Ισλαμιστές ακτιβιστές, μετατρέποντας την περιοχή σε "αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη" υπό τον έλεγχο των δυτικών χωρών.
Η αυτόνομη περιοχή Βοϊβοντίνα κατοικείται από μια πανίσχυρη εθνική δομή της σημαντικής ουγγρικής μειονότητας ως μέρος της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και έχει μια ιστορία κάπως διαφορετική από την υπόλοιπη Σερβία, έχοντας πάντα τον κίνδυνο ανακήρυξης της σε αυτόνομη περιοχή και αποκοπής της από την υπόλοιπη χώρα.
Το πιο τρομακτικό όμως είναι να σκεφτόμαστε πως οι Αλβανοί, οι οποίοι είναι διάσπαρτοι σε όλες τις βαλκανικές χώρες (και στην Ελλάδα) ονειρεύονται να ενωθούν κάτω από το λάβαρο της Μεγάλης Αλβανίας.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια τόσο μεγάλη σφαγή που όλες οι προηγούμενες θα ξεχαστούν στα Βαλκάνια.
