Το γράψαμε και χθες, κάνοντας τον απολογισμό των συναντήσεων Γαβρόγλου με τις αντιπροσωπείες της Ελλαδικής Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για ποιο διάλογο Εκκλησίας-Πολιτείας μιλάει και η μια και η άλλη πλευρά, όταν οι εξελίξεις στην Βουλή τρέχουν;
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι επιβεβαιωθήκαμε με τις χθεσινές τραγελαφικές εξελίξεις με την υπερψήφιση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για αλλαγή του άρθρου 3 του Συντάγματος.
Μέχρι σήμερα το άρθρο 3 του ελληνικού συντάγματος όριζε:
“1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
2. Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Kράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.
3. Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη.”
Μετά την 13η Μαρτίου οπότε θα έχουμε και την δεύτερη ψηφοφορία είναι πολύ πιθανόν να προσαρμοστεί στις προτεινόμενες αλλαγές της άθεης κυβέρνησης που αναφέρουν:
“1. Η Ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία βρίσκεται αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και με κάθε άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία και τηρεί απαρασάλευτα τους Κανόνες των Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων και την εκκλησιαστική παράδοση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας είναι αυτοκέφαλη και διοικείται σύμφωνα με όσα ορίζουν ο Καταστατικός Χάρτης της, ο Πατριαρχικός Τόμος του 1850 και η Συνοδική Πράξη του 1928. Το εκκλησιαστικό καθεστώς της Κρήτης και των Δωδεκανήσων δεν αντίκειται στις παραπάνω διατάξεις”.
Το άρθρο, σύμφωνα με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, συμπληρώνει η ακόλουθη ερμηνευτική δήλωση:
«Ο όρος επικρατούσα θρησκεία δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας».
Κατά πληροφορίες εκτός από τη Νίνα Κασιμάτη, από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν το ψήφισε και ο βουλευτής Γιάννης Μιχελογιαννάκης.
Πλέον η Ελλαδική Εκκλησία αλλά και το Φανάρι βρίσκονται προ τετελεσμένου. Η κυβέρνηση έκανε επίδειξη δύναμης κάνοντας κουρελόχαρτο τις “ ιερές κόκκινες γραμμές” και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της και το κοινό ανακοινωθέν Εκκλησίας της Ελλάδος και Οικ. Πατριαρχείου που ανέφερε: «Οι απόψεις μας και ως προς το Άρθρο 3 του Συντάγματος και ως προς τη μισθοδοσία του Κλήρου είναι ταυτόσημες και η προσπάθειες προς τη μη αλλοίωσή τους και τροποποίησή τους κοινές».
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, τον οποίον ο Αρχιεπίσκοπος έχει αναγάγει σε “συνεταίρο” του πλέον μετά και την συμφωνία των 15 σημείων , αδιαφόρησε για την πάγια θέση του κ. Ιερώνυμου περί του άρθρου 3, η οποία έχει εκφραστεί πολλάκις.
Η άθεη κυβέρνηση έριξε το “τυράκι” της μισθοδοσίας των κληρικών στην Εκκλησία και την έπιασε στην φάκα, αφού αυτή αναλώθηκε να προσπαθεί να εξηγήσει τα αυταπόδεικτα και βλέποντας το δέντρο έχασε το δάσος της συνταγματικής αναθεώρησης.
Όσο η Εκκλησία έκανε μπαλάκι το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης είτε παραπέμποντάς το από το ένα όργανο διοίκησης στο άλλο είτε ορίζοντας επιτροπές και εμπειρογνώμονες, η κυβέρνηση κέρδισε χρόνο και πλέον την έφερε προ τετελεσμένου.
Τι κι αν αντιδράσουν οι Ιεράρχες; Μήπως θα αλλάξουν την ψήφο τους όσοι οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση; Ουδείς τρέφει αυταπάτες...
Στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου η Εκκλησία είχε προσδιορίσει τις θέσεις της.
Στην εισήγησή του ο Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος αναφερόμενος στο ζήτημα της αναθεωρήσεως του υφισταμένου συνταγματικού πλαισίου των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας τόνισε ότι απαιτεί σοβαρό και νηφάλιο προβληματισμό και ύπαρξη εμπιστοσύνης μεταξύ των διαλεγομένων θεσμών Εκκλησίας και Πολιτείας και ειλικρίνεια των προθέσεων.
Που ήταν λοιπό αυτή η “ειλικρίνεια προθέσεων” εκ μέρους της πολιτείας. Αντί αυτής το μόνο που είδαμε είναι μια κομπλεξική εκδικητικότητα απέναντι στα ιερά και τα όσια του χριστιανικού λαού μας.
Σχετικά με το άρθρο 3 του Συντάγματος και την θρησκευτική ουδετερότητα, υποστήριξε ότι αυτό «έγινε δεκτό ως καινοτόμο σε αρκετά σημεία, σε σχέση με τα προγενέστερα ελληνικά Συντάγματα. Θεωρήθηκε, όπως προκύπτει από την ιστορική ερμηνεία της διάταξης και τις προπαρασκευαστικές εργασίες του Συντάγματος του 1975, λιγότερο ριζοσπαστικό από τον (πλήρη) χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, αλλά πάντως ως ένα ισχυρό βήμα προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης των σχέσεων».
Ακολούθως αναφέρθηκε στη σχέση των άρθρων 3 και 13 του Συντάγματος και στις προτεινόμενες αλλαγές στη συζήτηση περί αναθεωρήσεως του Συντάγματος, βάσει της αρχής της θρησκευτικής ουδετερότητας, αναπτύσσοντας τα εξής: α) το προοίμιο του Συντάγματος, β) τις επίσημες κρατικές τελετές με θρησκευτικό μέρος, γ) τα χριστιανικά σύμβολα σε δημόσιους χώρους, δ) την νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας, ε) την μισθοδοσία του κλήρου και την εκκλησιαστική Εκπαίδευση.
Στον επίλογο της Εισηγήσεώς του, ο Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, αναφερόμενος στο θέμα της αναθεωρήσεως του συνταγματικού πλαισίου των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, τόνισε ότι «εκτός από ακραίες και μεμονωμένες φωνές που ζητούν διαχωρισμό Εκκλησίας – Πολιτείας, οι περισσότερες προτάσεις συντείνουν είτε στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων είτε στον εξορθολογισμό τους ή και στον καθορισμό του συστήματος διάκρισης αρμοδιοτήτων.... Επομένως, το καθεστώς των διακριτών ρόλων Εκκλησίας – Πολιτείας με το νέο Σύνταγμα της Μεταπολιτεύσεως του 1975 είναι σαφέστατα οριοθετημένο για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας. Η ιστορική εμπειρία των 43 ετών εφαρμογής του κατά την νεώτερη αυτή περίοδο αποδεικνύει ότι η νομική αυτή κατάσταση δεν έβλαψε ούτε την ελληνική κοινωνία ούτε τα δικαιώματα των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων».
Τέλος, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στην πρόταση που υπέβαλε η Εκκλησία της Ελλάδος στην «Επιτροπή διαλόγου Πολιτείας και Εκκλησίας για την μελέτη και επίλυση θεμάτων που απασχολούν την Εκκλησία της Ελλάδος», στα πλαίσια μέτρων προώθησης περί διακριτών ρόλων Εκκλησίας και Πολιτείας, ανέφερε: «Προτείνεται η εισαγωγή γενικής νομοθετικής ρήτρας σχετικά με την νομική φύση των σχέσεων Κράτους και Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία θα περιέχει και ορισμένους ειδικούς κανόνες καλής νομοθέτησης (πρβλ. ν. 4048/2012, Α 34) με στόχο την εναρμόνιση προς το σύγχρονο περιεχόμενο των αρχών της θρησκευτικής ελευθερίας και της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους».
Συμπεραίνοντας στην Εισήγησή του, επισήμανε τα εξής: «Η νέα νομοθετική ρύθμιση αποβλέπει στην καθιέρωση κανόνων κατά το στάδιο ανάπτυξης νομοθετικής πρωτοβουλίας από τα αρμόδια πολιτειακά όργανα και αποτελεί τεκμήριο ερμηνείας του νομοθέτη για το νόημα διατάξεων υπερνομοθετικής ισχύος, όπως της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (άρθρα 9, 11) και του Συντάγματος (άρθρα 12, 13). Εάν η πρόταση αυτή γίνει δεκτή, θεωρώ ότι ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας θα τεθεί σε σταθερή βάση και δεν θα απαιτηθεί καμία αλλαγή στο status quo του ισχύοντος συνταγματικού πλαισίου, που διέπει τις σχέσεις αυτές».
Τίποτε απολύτως από όλα αυτά δεν ελήφθη υπόψιν από τους άθεους κυβερνώντες... Αντιθέτως για να χαϊδεψουν τα αυτιά των ψευτοκουλτουριάρηδων και των αριστερομπερδεμένων που τους ψήφισαν και προδόθηκαν από τις υπόλοιπες νεοελιτίστικες και σκληρές συντηρητικές πολιτικές τους την πλήρωσε ΠΑΛΙ η Εκκλησία!
