Μέχρι το 2040, το 100% όλων των παιδιών που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο θα επιβιώσουν, σύμφωνα με τον καθηγητή Shai Izraeli, διευθυντή του Τμήματος Αιματολογίας-Ογκολογίας στο Ιατρικό Κέντρο Παιδιών του Schneider στο Petah Tikva.
«Λέω σε κάθε γονέα ότι ο στόχος μας είναι να γίνει το παιδί σας παππούς», είπε στην The Jerusalem Post, «που σημαίνει ότι στόχος μας είναι να θεραπεύουμε κάθε παιδί με καρκίνο».
Όταν ο Ιζραέλι μεγάλωνε, είπε ότι τα περισσότερα παιδιά με καρκίνο πέθαιναν. Τη στιγμή που ήταν στη ιατρική σχολή τη δεκαετία του 1980, το ποσοστό επιβίωσης είχε αυξηθεί σε περίπου 30%. Σήμερα, συνολικά, το 83% των ασθενών με καρκίνο στην παιδική ηλικία γίνονται μακροχρόνιοι επιζώντες.
«Όταν μιλάμε για συγκεκριμένους καρκίνους, όπως το λέμφωμα Hodgkin και την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία τυπικού κινδύνου, το ποσοστό επιβίωσης είναι περισσότερο από 90%», είπε στην Post.
Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου, ένα τμήμα του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας της Αμερικής, οι βελτιωμένες θεραπείες που εισήχθησαν στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 αύξησαν το ποσοστό επιβίωσης για παιδιά που είχαν διαγνωστεί με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία σε ηλικίες 0 έως 14 ετών από 57% το 1975 σε 92% το 2012. Ομοίως, το ποσοστό επιβίωσης για παιδιά που είχαν διαγνωστεί με λέμφωμα Hodgkin σε ηλικίες 0 έως 14 ετών έχει επίσης αυξηθεί, από 43% το 1975 σε 91% το 2012.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την αισιοδοξία του Izraeli, είπε, και ο πρώτος είναι η βελτιωμένη γονιδιωματική, η οποία επιτρέπει στους γιατρούς να κατανοήσουν καλύτερα τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ γονιδίων και περιβάλλοντος και να παρέχουν μια πιο ακριβή διάγνωση.
Το δεύτερο είναι τα καλύτερα διαγνωστικά εργαλεία που επιτρέπουν στους γιατρούς να έχουν καλύτερη εικόνα για το πώς οι ασθενείς ανταποκρίνονται στις θεραπείες και βελτιώνουν την ικανότητά τους να παρέχουν εξατομικευμένη φροντίδα.
Τέλος, αναπτύσσονται αρκετά νέα φάρμακα και συνδυασμοί φαρμάκων, είπε.
Στο Ισραήλ, τα πιο διαδεδομένα είδη καρκίνου είναι η λευχαιμία, οι κακοήθεις όγκοι του εγκεφάλου και ο καρκίνος των λεμφαδένων.
Ο Ιζραέλι είπε ότι ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας είναι διαφορετικός από τον καρκίνο των ενηλίκων στο ότι “σε ενήλικες, η αιτία του καρκίνου έχει να κάνει με το γήρας. Όσο περισσότερο γερνάμε, τόσο μεγαλύτερη φθορά, περισσότερη έκθεση σε καρκινογόνες ουσίες και πιθανότερο να έχουμε καρκίνο. "
Σε αντίθεση, ο καρκίνος στα παιδιά είναι «κακή τύχη», συνήθως το αποτέλεσμα σπάνιων ατυχημάτων κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης. Επιπλέον, η θεραπεία του καρκίνου της παιδικής ηλικίας είναι ευκολότερη, καθώς οι όγκοι τείνουν να είναι βιολογικά απλούστεροι επειδή είχαν λιγότερο χρόνο να αναπτυχθούν.
«Ένας τρίχρονος με λευχαιμία είχε μόνο τρία χρόνια και εννέα μήνες για να το αναπτύξει», είπε ο Ιζραέλι. «Από την άλλη μεριά, γνωρίζουμε ότι η λευχαιμία σε έναν 50χρονο θα μπορούσε να είχε αναπαραχθεί τα τελευταία 50 χρόνια».
