Η έρευνα, που ακολουθεί πάει πίσω στο 2006 και αποκαλύπτει πόσο περιττά είναι τα lockdown, οι μάσκες και το κλείσιμο σχολείων κατά τη διάρκεια επιδημιών.
Kύριοι συγγραφείς της είναι οι Tom Inglesby και Jennifer Nuzzo.
Ο Tom Inglesby, MD, είναι διεθνώς αναγνωρισμένος επιστήμονας με εξειδίκευση σε θέματα όπως:Προετοιμασία για τη δημόσια υγεία • πανδημίες • μολυσματικές ασθένειες • βιολογικές απειλές • εσωτερική ιατρική • βιοασφάλεια. Ο Δρ Inglesby είναι διευθυντής του Κέντρου Ασφάλειας Υγείας της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Johns Hopkins Bloomberg. Το Κέντρο Ασφάλειας Υγείας είναι αφιερωμένο στην προστασία της υγείας των ανθρώπων από τις επιπτώσεις των επιδημιών και των καταστροφών. Ο Δρ Inglesby είναι επίσης Καθηγητής στο Τμήμα Περιβαλλοντικής Υγείας και Μηχανικής της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Johns Hopkins Bloomberg.
Η Δρ Nuzzo είναι Ανώτερος Μελετητής στο Κέντρο Ασφάλειας Υγείας Johns Hopkins και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Περιβαλλοντικής Υγείας και Μηχανικής και στο Τμήμα Επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Johns Hopkins Bloomberg. Ως επιδημιολόγος η δουλειά της επικεντρώνεται στην παγκόσμια ασφάλεια της υγείας, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανίχνευση και ανταπόκριση της επιδημίας, στα συστήματα υγείας που σχετίζονται με την παγκόσμια ασφάλεια της υγείας, τη διεθνή και οικιακή βιοπαρακολούθηση και τη διάγνωση μολυσματικών ασθενειών. Διευθύνει το Παρατηρητήριο Επιδημιών, το οποίο διεξάγει, σε συνεργασία με κορυφαίους επαγγελματίες του τομέα της δημόσιας υγείας, επιχειρησιακή έρευνα για τη βελτίωση της ετοιμότητας και της αντίδρασης σε εστίες. Μαζί με συναδέλφους από την Πρωτοβουλία Πυρηνικών Απειλών και τη Μονάδα Economist Intelligence, ηγείται της ανάπτυξης του πρώτου Παγκόσμιου Δείκτη Ασφάλειας Υγείας, ο οποίος συγκρίνει τις ικανότητες και τις δυνατότητες δημόσιας υγείας και υγειονομικής περίθαλψης 195 χωρών, τη δέσμευσή τους στα διεθνή πρότυπα.
Στο κείμενο που παρατίθεται αυτούσιο παρακάτω η τελευταία παράγραφος ξεκινά:
"Η εμπειρία έχει δείξει ότι οι κοινότητες που αντιμετωπίζουν επιδημίες ή άλλα ανεπιθύμητα συμβάντα ανταποκρίνονται καλύτερα και με το λιγότερο άγχος όταν η κανονική κοινωνική λειτουργία της κοινότητας είναι λιγότερο διαταραγμένη."
Για τις καραντίνες αναφέρεται: "Όπως δείχνει η εμπειρία, δεν υπάρχει βάση για τη σύσταση καραντίνας είτε ομάδων είτε ατόμων. Τα προβλήματα στην εφαρμογή τέτοιων μέτρων είναι τρομερά και οι δευτερογενείς επιπτώσεις και η διαταραχή της κοινότητας είναι σοβαρή... "
Σχετικά με τα σχολεία: "Το κλείσιμο σχολείων για [περισσότερες από δύο εβδομάδες] με την ελπίδα να μετριαστεί η επιδημία με τη μείωση των επαφών μεταξύ των μαθητών δεν δικαιολογείται, εκτός εάν όλα τα άλλα πιθανά σημεία μόλυνσης είναι κλειστά (π.χ. εμπορικά κέντρα, εστιατόρια γρήγορου φαγητού, εκκλησίες, κέντρα αναψυχής κ.λπ.) ... "
Σε άλλο σημείο λέει: "Τέτοια διαδεδομένα κλεισίματα, που διατηρούνται καθ 'όλη τη διάρκεια της πανδημίας, σχεδόν σίγουρα θα έχουν σοβαρές αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις."
Και φτάνουμε στις μάσκες: "Αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι η συνηθισμένη χειρουργική μάσκα δεν κάνει πολλά για να αποτρέψει την εισπνοή μικρών σταγονιδίων που φέρουν τον ιό της γρίπης. Οι πόροι στη μάσκα μπλοκάρονται από την υγρασία από την αναπνοή και η ροή του αέρα απλώς εκτρέπεται γύρω από τη μάσκα."
Σχετικά με την κοινωνική απόσταση: "Συνιστάται στα άτομα να διατηρούν απόσταση 3 ποδιών ή μεγαλύτερη κατά τη διάρκεια πανδημίας, ώστε να μειωθεί ο αριθμός επαφών με άτομα που ενδέχεται να μολυνθούν. Η αποτελεσματικότητα αυτού του μέτρου είναι άγνωστη ... Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς οι ταξιδιώτες λεωφορείων, τρένων ή αεροπλάνων θα μπορούσαν να μείνουν σε απόσταση 3 μέτρων μεταξύ τους καθ 'όλη τη διάρκεια μιας επιδημίας. Και μια τέτοια σύσταση θα περιπλέξει πολύ τις συνήθεις καθημερινές εργασίες, όπως ψώνια, τραπεζικές συναλλαγές και παρόμοια."
"Απαγόρευση κοινωνικών συγκεντρώσεων": "Κατά τη διάρκεια επιδημιών [γρίπης], δημόσιες εκδηλώσεις με αναμενόμενη μεγάλη συμμετοχή μερικές φορές ακυρώθηκαν ... Ωστόσο, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις ότι αυτές οι ενέργειες είχαν καθοριστική επίδραση στη σοβαρότητα ή διάρκεια επιδημίας. Θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη πως για να γίνει αυτό σε πιο εκτεταμένη κλίμακα και για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, ανακύπτουν αμέσως ερωτήματα σχετικά με το πόσα τέτοια γεγονότα θα επηρεαστούν ... Εφαρμογή τέτοιων μέτρων θα είχε σοβαρές διαταραχές για μια κοινότητα ... Αλλά μια πολιτική που απαιτεί την ακύρωση των δημόσιων εκδηλώσεων σε ολόκληρη την κοινότητα φαίνεται ανεπιθύμητη."
Ακολουθεί ολόκληρη η μελέτη στα αγγλικά:
