Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη
"Οι ελληνοϊρανικές σχέσεις περνάνε από τεστ κοπώσεως και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιδεινωθούν" αναφέρει μεταξύ άλλων στην αποκλειστική του συνέντευξη στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ο κ. Άρεφ Αλομπέιντ , Δρ. της Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής.
Σημειώνει πως "η εγκατάλειψη του δόγματος της ουδετερότητας από την Αθήνα τα τελευταία δέκα χρόνια και η βελτίωση των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ δείχνει ότι το περιστατικό με την κατάληψη των ελληνικών τάνκερ από τους «Φρουρούς της Επανάστασης» είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγόντων στις σχέσεις και όχι συγκυριακό γεγονός".
Σχολιάζει την αστοχία της φιλοσοφίας της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά τις αποκλειστικές συμμαχίες με Ισραήλ και ΗΠΑ για τον τομέα της Μέσης Ανατολής, υποδεικνύει στην Αθήνα το παράδειγμα των Εμιράτων αναφορικά με τις σχέσεις με την Τεχεράνη και τέλος δίνει την δική του εκτίμηση για το αν το τελευταίο συμβάν με τα τάνκερ προκαλεί πλέον ανησυχία ολόκληρου του ελληνικού ναυτιλιακού στόλου έναντι της ιρανικής πειρατείας.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
-Θεωρείτε το περιστατικό με την κατάληψη των ελληνικών τάνκερ από τους «Φρουρούς της Επανάστασης» συγκυριακό ή αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγόντων;
Για περίπου δυο δεκαετίες, οι κυβερνήσεις της Τεχεράνης και της Αθήνας εργάστηκαν εποικοδομητικά για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών. Το Ιράν άνοιξε τις αγορές του για τα ελληνικά προϊόντα και από την άλλη η Ελλάδα άφησε τους πιστούς Ιρανούς να ασκούν τις θρησκευτικές τους τελετές στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας (το αυτόμαστίγωμα). Το Ιράν στήριξε την Ελλάδα στο ενεργειακό τομέα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.
Όμως, η προσέγγισης της Ελλάδας με το Ισραήλ συνδυάστηκε με πολλές μεταβολές στη ελληνική εξωτερική πολιτική στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Έτσι υπήρχε μια ψύχρανση στις σχέσεις των δυο χωρών, άλλωστε πολλοί αναλυτές γνωρίζουν για τις ανταγωνιστικές σχέσεις Ισραήλ – Ιράν. Ίσως οι ελληνικές κυβερνήσεις έβλεπαν τα συμφέροντα τους να ικανοποιούνται περισσότερο με το Ισραήλ παρά με το Ιράν.
Εν κατακλείδι, η εγκατάλειψη του δόγματος της ουδετερότητας από την Αθήνα τα τελευταία δέκα χρόνια και η βελτίωση των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ δείχνει ότι το περιστατικό με την κατάληψη των ελληνικών τάνκερ από τους «Φρουρούς της Επανάστασης» είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγόντων στις σχέσεις και όχι συγκυριακό γεγονός.
-Μετά το περιστατικό της κατάληψης, πως εκτιμάτε πως θα επιχειρηθεί να δοθεί λύση στον ‘γόρδιο δεσμό’;
Εδώ απαιτείται υψηλή στρατηγική ή τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψης. Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα προσπαθεί να κερδίζει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ προκειμένου να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απομακρυνθεί από μια περιφερειακή δύναμη και μέλος του ΟΠΕΚ σαν το Ιράν. Άλλωστε θα μπορούσε η Αθήνα να κερδίσει αρκετά από το Ιράν στο θέμα της αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής.
Το σιτικό Ιράν αποτελεί παραδοσιακό αντίπαλο της σουνιτικής Τουρκίας. Η επένδυση όλων των στόχων στο ισραηλο-αμερικανικό καλάθι ίσως να μη φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, διότι οι δυο τελευταίες χώρες έχουν τελείως διαφορετική ατζέντα από εκείνη της Αθήνας. Συνεπώς, η διατήρηση από την ελληνική κυβέρνηση, κατά δύναμη και στο βαθμό που μπορεί, μιας ανεξάρτητης πολιτικής από τους Αμερικάνους στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής αποτελεί δικλείδα ασφάλειας για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
-Σε ποιο βαθμό έχουν επηρεαστεί οι ιρανοελληνικές σχέσεις με δεδομένη την στενή συνεργασία της χώρας μας με Ισραήλ και ΗΑΕ, παραδοσιακών εχθρών της Τεχεράνης;
Οι ελληνοϊρανικές σχέσεις περνάνε από τεστ κοπώσεως και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιδεινωθούν. Αν και τα Αραβικά Εμιράτα θεωρούν το Ιράν εχθρική χώρα ωστόσο διατηρούν μεγάλο όγκο εμπορικών σχέσεων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ερώτημα που προκύπτει γιατί η Ελλάδα να μην κάνει το ίδιο; Επίσης, η ελληνική διπλωματία λόγω της οικονομικής κρίσης θα μπορούσε να πείσει τους νέους συμμάχους της χώρας για την σημασία της οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας της Ελλάδας με την Ιράν στον οικονομικό και εμπορικό τομέα καθώς και για τη σημασία της πολιτικής συνεργασίας για την αντιμετώπιση των τουρκικών βλέψεων.
-Πιστεύετε πως η υπόθεση αυτή θα πρέπει να προκαλεί πλέον ανησυχία ολόκληρου του ελληνικού ναυτιλιακού στόλου έναντι της ιρανικής πειρατείας;
Είναι γεγονός ότι το Ιράν, που πάσχει από βαριές κυρώσεις και αδιέξοδο λόγω μη επίτευξης συμφωνίας περί του πυρηνικού του προγράμματος, θα μπορούσε να τεντώσει το σκοινί μέχρι τέρμα, και εν προκειμένω πράγματι θα μπορούσε να επηρεαστεί αρνητικά η δύναμη του ελληνικού ναυτιλιακού στόλου, ο οποίος ελέγχει πάνω από το 30% της παγκόσμιας ναυτιλίας .
Τα ελληνικά πετρελαιοφόρα μεταφέρουν το μαύρο χρυσό από τον κόλπο στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, κι εδώ δυστυχώς το Ιράν διαθέτει τη δύναμη να περιορίζει τις μετακινήσεις αυτών των ελληνικών πλοίων κυρίως όταν περνάνε από στενό του Ορμούζ. Η ένταση και τα διπλωματικά επεισόδια δεν συνδράμουν στην ομαλοποίηση και στην επίλυση του ζητήματος.
