Τα 24 χωριά του Πηλίου δε γνώριζαν την τουρκική σκλαβιά, στα 1821. Απολάμβαναν σχεδόν πλήρη αυτονομία, καρπώνονταν την πλούσια γη τους κι ανέπτυσσαν ελεύθερα μεγάλη παραγωγή υφασμάτων που πουλούσαν στο εξωτερικό. Ούτε σκέψη για επανάσταση. Αντίθετα, απέφευγαν να κάνουν οτιδήποτε που θα μπορούσε να ενοχλήσει τους Τούρκους. Μάταια, προσπαθούσε ο φιλικός Άνθιμος Γαζής (1758 - 1828) να τους ξεσηκώσει, δρώντας στο χωριό Μηλιές. Η ευκαιρία του δόθηκε στις 4 Μαΐου 1821. Την ημέρα εκείνη, έφτασε στο Τρίκερι, στην άκρη του Πηλίου, ο Υδραίος πλοίαρχος Αλέξανδρος Κριεζής (συγγενής του μετέπειτα πρωθυπουργού Αντώνη Κριεζή). Σκοπός του ήταν να βοηθήσει από τη θάλασσα τον ξεσηκωμό στην απέναντι Εύβοια. Ύψωσε τη σημαία της επανάστασης κι οργάνωσε τον αποκλεισμό του τουρκικού οχυρού στο Ξηροχώρι (σημερινή Ιστιαία). Την επομένη, 5 του μήνα, άλλα επτά υδραίικα και σπετσιώτικα πλοία, μ’ επικεφαλής τον πλοίαρχο Αναστάσιο Τσαμαδό, μπήκαν στον Παγασητικό, έπιασαν στα Λεχώνια κι έκαναν τους Τούρκους να κρυφτούν στα κάστρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μάχη του Γαλατσίου: Η πρώτη σύγκρουση στη Μολδοβλαχία (1821)
Ο Άνθιμος Γαζής κι ο οπλαρχηγός Κυριάκος Μπασδέκης (φιλικός κι επίσημος αρματολός του Πηλίου) συγκάλεσαν, στις Μηλιές, λαϊκή συνέλευση. Έγινε, στις 7 Μαΐου 1821, με κατάληξη την κήρυξη της επανάστασης στο Πήλιο. Θέλοντας και μη, οι πρόκριτοι ακολούθησαν. Οπλισμένοι άνδρες από τα γύρω χωριά έφταναν στις Μηλιές, ως τις 9 του μήνα, οπότε κατέβηκαν να χτυπήσουν το κάστρο του Βόλου. Η επίθεσή τους αποκρούστηκε, ενώ ο Κυριάκος Μπασδέκης, ο μόνος εμπειροπόλεμος, τραυματίστηκε κι αποχώρησε.
Τα νέα έφτασαν στη Λάρισα όπου στρατοπέδευε ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης. Χωρίς χρονοτριβή, μάζεψε στρατό κι εκστράτευσε στον Βόλο περνώντας από το Βελεστίνο, όπου οι Έλληνες έλυσαν την πολιορκία κι έχασαν κι εξήντα άνδρες, καθώς οι εκεί Τούρκοι έκαναν πετυχημένη έξοδο. Η πολιορκία του Βόλου λύθηκε χωρίς θύματα. Οι ξεσηκωμένοι έφτασαν στο Τρίκερι, απ’ όπου πέρασαν στα νησιά. Ο Δράμαλης έφτασε ως τον Βόλο δίχως να δώσει μάχη. Από εκεί, ξεκίνησε για τη Μακρινίτσα, όπου έκαψε τα σπίτια των φιλικών. Μετά, πήρε ένα ένα τα χωριά, όπου έμπαινε χωρίς ν’ ανοίξει μύτη. Επειδή δε συνάντησε αντίσταση, ο Δράμαλης χάλασε μόνο τα σπίτια των φιλικών κι υποχρέωσε τους κατοίκους να του πληρώσουν τα έξοδα της εκστρατείας. Όμως, στο τέλος Μαΐου 1821, επανάσταση δεν υπήρχε στο Πήλιο.
