Εδώ και πολλές δεκαετίες τους θεωρούμε δεδομένους, όπως γράφει το newsbomb.gr, αλλά οι καθαριστήρες του παρμπρίζ εμφανίστηκαν κάποια χρόνια μετά την παρουσίαση του πρώτου αυτοκινήτου, καθιερώθηκαν αρκετά μετά το 1920 και η ύπαρξή τους οφείλεται στην παρατηρητικότητα και την οξυδέρκεια μιας κυρίας.
Της Αμερικανίδας Mary Anderson, οι οποίοι διαπίστωσε πως τις βροχερές ημέρες οι οδηγοί των τραμ της Νέας Υόρκης για να βλέπουν απλά άνοιγμα ένα τμήμα του παρμπρίζ με αποτέλεσμα και οι ίδιοι και οι επιβάτες τους να κρυώνουν. Έτσι εξέλιξε ένα σύστημα με ξύλινους βραχίονες και ένα κομμάτι καουτσούκ στη μια τους πλευρά που σκούπιζε φυσικά χειροκίνητα και με τη βοήθεια ενός ελατηρίου, μέρος του παρμπρίζ.
Η κυρία Anderson πήρε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη σημαντική ανακάλυψή της που αύξανε την άνεσης και κυρίως τη ασφάλεια των τραμ αλλά και των αυτοκινήτων, όμως οι κατασκευαστές δεν έδειχναν καμία προθυμία να τη χρησιμοποιήσουν. Κάτι που έκαναν από τα μέσα της δεκαετίας του ΄20 και μετά, όταν είχαν πλέον παραγραφεί τα δικαιώματα της πατέντας.
Από τότε μέχρι τώρα η εξέλιξη (και) των καθαριστήρων είναι συνεχής, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες η λειτουργίας του έχει αυτοματοποιηθεί και ελέγχεται ηλεκτρονικά. Παράλληλα καθαρίζεται ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό του παρμπρίζ.
Μια περίοδο μάλιστα μίνι καθαριστήρες διέθεταν και οι προβολείς κάποιων ακριβών συνήθως μοντέλων, αλλά η συγκεκριμένη τάση δεν κράτησε πολύ.
