Εντούτοις υπήρξαν εποχές, που τα φαινόμενα αυτά άνθιζαν ανάμεσα στον ελληνικό λαό, εντελώς αυθόρμητα και πηγαία, χωρίς κανένας να διεκδικεί αμοιβές, παροχές ή δημοσιότητα, όπως συμβαίνει σήμερα, που τα ΜΜΕ δημιουργούν ήρωες (με… παντούφλες) παπαγάλους των τηλεοπτικών παραθύρων και κύμβαλα αλαλάζοντα. Τέτοιες εποχές ήταν, ο πόλεμος του Σαράντα, αλλά και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βύρων Σαχαρίδης: Ο τελευταίος αεροπόρος της γενιάς του 1940
Υπάρχουν παραδείγματα οικογενειών, που τα παιδιά τους όλα μαζί έσπευδαν εθελοντικά να πολεμήσουν, υπακούοντας σε άγραφους κώδικες τιμής,όπως αναφέρει το infognomonpolitics.gr/ sitalkisking.blogspot.com
Άνθρωποι απλοί, που το μόνο τους μέλημα ήταν να προσφέρουν στην πατρίδα. Στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, είδαμε για παράδειγμα και σε αντίστιξη με ορισμένους σημερινούς πολιτικούς ταγούς που είναι αστράτευτοι ακόμα και σε καιρό ειρήνης, βουλευτές και μεγάλους σε ηλικία να κατατάσσονται εθελοντικά και να πηγαίνουν στα μέτωπα της Μακεδονίας και της Ηπείρου (Βλέπε σχετικά στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2012/06/1912.html).
Σήμερα, θα δούμε ένα παράδειγμα οικογενειακής πατριωτικής προσφοράς από την περίοδο των πολέμων του 1912-13.
Η οικογένεια Μήτσα, στην πλειονότητα των Ελλήνων είναι μια άγνωστη οικογένεια. Και όμως, η οικογένεια αυτή διακρίθηκε για την προσφορά της στο Έθνος, από την Επανάσταση του 1821!
Γενάρχης της οικογένεια αυτής ήταν ο Σταμάτιος Μήτσας, που πιστεύεται ότι γεννήθηκε περί το 1794. Κατάγονταν από το Καστρί της Αργολίδας. Ήταν αδελφός του Ιωάννη Μήτσα και πήρε μέρος όπως και αυτός στην πολιορκία του Ναυπλίου, αλλά και σε εκστρατείες
στη Ρούμελη. Κατά την εισβολή του Δράμαλη στην Πελοπόννησο, πολέμησε με το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και ύστερα
πήγε στην Αθήνα με το Γενναίο Κολοκοτρώνη, κατά την πολιορκία της Ακρόπολης.
Αργότερα έγινε πληρεξούσιος στην Ε’ εθνική συνέλευση στις 7 Δεκεμβρίου 1831 στο Άργος και στις 15 Δεκεμβρίου 1831 στο Ναύπλιο και πέντε φορές βουλευτής Ερμιονίδος στις περιόδους από 1850 έως 1862. Πέθανε το 1874.
Ο αδελφός του Ιωάννης Μήτσας ήταν και αυτός αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Υπηρέτησε ως στρατιώτης και πολέμησε στην πολιορκία του Ναυπλίου. Πήρε μέρος στις μάχες εναντίον του Δράμαλη. Μετέσχε και στην εκστρατεία στη Ρούμελη μαζί με τον Νικήτα Σταματελόπουλο, και αργότερα με τον στρατηγό Γενναίο Κολοκοτρώνη. Έπεσε μαχόμενος στο Νέο Φάληρο, στην εκστρατεία του Καραϊσκάκη για την κατάληψη της Ακρόπολης και την απελευθέρωση της Αθήνας.
Τα χρόνια όμως πέρασαν. Η οικογένεια του Σταμάτη Μήτσα συνέχισε να έχει έντονη παρουσία στους εθνικούς αγώνες. Ο γιός του Αντώνιος Μήτσας στρατιωτικός, έσπευσε εθελοντής στην Κρήτη και πήρε μέρος στον άτυχο ξεσηκωμό των Κρητικών το 1866.
Αργότερα πήρε μέρος και στην επανάσταση της Θεσσαλίας το 1878 (Για την επανάσταση αυτή βλέπε στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2012/02/blog-post_25.html και στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2011/10/blog-post_19.html).
Ο Μήτσας με τους τρείς νέους γιους του πήραν μέρος στη Θεσσαλία στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1896-97. Η πυροβολαρχία μάλιστα του γιου του Σταμάτιου (εγγονού του γενάρχη της οικογένειας) έδρασε δυναμικά παρά την άδοξη έκβαση αυτού του πολέμου. Ο Αντώνιος Μήτσας, πέθανε έχοντας τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη.
Έτσι μέσα από διαρκείς αγώνες φτάσαμε στους Βαλκανικούς Πολέμους, όταν σύσσωμο το έθνος έδινε μεγάλο αγώνα. Οι εγγονοί του λεοντόκαρδου αγωνιστή της Επανάστασης, έσπευσαν να δώσουν το παρόν. Δεν γινόταν να λείπουν από τα μέτωπα του πολέμου. Τρία αδέρφια και οι τρεις αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, έκαναν το καθήκον τους στο ακέραιο, γεγονός
που επισήμανε σε πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα «Πατρίς» στις 15 Δεκεμβρίου 1912.
ΟΣταμάτιος Μήτσας ο νεώτερος, πολέμησε στο μέτωπο της Ηπείρου και υπήρξε ο ελευθερωτής του Μετσόβου, το οποίο μάλιστα έσωσε από τις συνεχείς λυσσώδεις επιθέσεις των Τούρκων, που επιχείρησαν ανεπιτυχώς να το ανακαταλάβουν. Αλλά και ο Γεώργιος Σουρής, δεν έμεινε ασυγκίνητος από την μαχητικότητα που έδειξε στην απελευθέρωση του Μετσόβου ο αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού Σταμάτιος Μήτσας και του αφιέρωσε στο “Ρωμηό” τους ακόλουθους στίχους:
Την ανδρεία και τη στρατιωτική ικανότητα του Σταμάτιου Μήτσα ανέφεραν πολλές εφημερίδες την εποχή εκεί. Όπως για παράδειγμα η εφημερίδα “Αστραπή” στις 23 Νοεμβρίου 1912, που δημοσίευσε περιγραφή Μετσοβίτη μαχητή, για την απελευθέρωση της πατρίδας του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ. Ιδού το σχετικό απόσπασμα:
Ο αδελφός του Αθανάσιος Μήτσας, ταγματάρχης Πεζικού πήρε μέρος σε πολλές μάχες
στα μέτωπα της Μακεδονίας και της Ηπείρου, όπου διακρίθηκε. Ο τρίτος αδελφός λοχαγός Κωνσταντίνος Μήτσας του 3ου Συντάγματος Πεζικού ανδραγάθησε στη φονική μάχη του Σαρανταπόρου. Στη μάχη των Γιαννιτσών, μέσα στην πόλη, κυρίευσε μόνος του δύο τουρκικές σημαίες και στη συνέχεια πολέμησε και στο μέτωπο της Ηπείρου. Τραυματίσθηκε στη μάχη της Μανωλιάσας.
Επέδεσε μόνος το τραύμα του και συνέχισε μαχόμενος.
Στην ηρωική αυτή τριάδα των αδελφών Μητσαίων η εφημερίδα «Πατρίς» πρόσθετε και τον ανηψιό τους Γεώργιο Κατσαρό, υπολοχαγό Πυροβολικού. Ο Κατσαρός ήταν γιός της αδελφής του, χήρας του λοχαγού Κατσαρού. Ανήκε στην πυροβολαρχία του Λέστου και πήρε
μέρος σε όλες τις μάχες στην Ήπειρο.
Αυτή ήταν η υποδειγματική πατριωτική οικογένεια Μήτσα. Σήμερα όπου κι αν γυρίσουμε το βλέμμα μας, τέτοιες οικογένειες δεν βλέπουμε. Διακρίνουμε ανεπάγγελτους, αστράτευτους, βολεμένους, ενίοτε και ριψάσπιδες στον πολιτικό τους
βίο.
Μία οδός στο Κουκάκι, στο Δήμο Αθηναίων, η οδός Μητσαίων, διατηρεί στη σκέψη όσων ξέρουν, τη μνήμη αυτής της σπουδαίας οικογένειας. Τέτοια παραδείγματα, δεν φαίνονται στην εποχή μας.
Και άλλη μία πατριωτική οικογένεια
*Αυτός είναι ο φιλόπατρις πατέρας Ξενοφών Λαγάνης, με τους επτά γιους να υπηρετούν όλοι μαζί στα μέτωπα του πολέμου. Τη φωτογραφία του δημοσίευσε η εφημερίδα ¨Ελλάς” στις 4 Ιουλίου 1913
Όμως αφού αναφερθήκαμε σε μια μεγάλη ιστορική οικογένεια, είναι χρήσιμο να αναφερθούμε και σε μια άλλη οικογένεια, που δεν την κατέγραψε η επίσημη ιστορία. Γιατί αυτή η ταπεινή οικογένεια, δείχνει τον αγνό πατριωτισμό και την ανόθευτη φιλοπατρία. Είναι η οικογένεια του Ξενοφώντα Λαγάνη. Στους Βαλκανικούς Πολέμους η οικογένεια αυτή πρόσφερε εφτά αγόρια, που υπηρετούσαν ταυτόχρονα!!! Ο Ξενοφών Λαγάνης είχε καταγωγή από την Ζάτουνα της Γορτυνίας, αλλά έμενε στο Μεσολόγγι. Είχε επτά γιους που μάχονταν όλοι!!! Δύο ανήκαν στο Πεζικό, δύο στο Πυροβολικό, ένας στο Μηχανικό, ένας στο Ιππικό και ένας στο Ναυτικό.
Σήμερα, με το πνεύμα που έχει καλλιεργηθεί θα υπηρετούσε ένας και οι άλλοι θα έβρισκαν τρόπο απαλλαγής λόγω π.χ, υπηρετούντος αδελφού!!!
Αλλά η εποχή των Βαλκανικών Πολέμων, ανέδειξε τις αρετές της φυλής, αυτές που σήμερα κατάντησαν είδος εν ανεπαρκεία….
