Τα αρχαία Ελληνικά είναι μία γλώσσα που έχει απασχολήσει πολύ τόσο τους ερευνητές όσο και τους απλούς ανθρώπους. Υπάρχουν όμως ακόμη κάποια "περίεργα" της αρχαίας γλώσσας που πολλοί δεν γνωρίζουν, όπως ο παράξενος τρόπος γραφής που χρησιμοποιούσαν.
Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη Βουστροφηδόν γραφή η οποία είχε εναλλασσόμενη φορά και άλλαζε κατά στίχο. Έτσι, η μια γραμμή (στίχος) είναι γραμμένη από δεξιά προς αριστερά, η επόμενη από αριστερά προς δεξιά και η επόμενη από δεξιά προς αριστερά κ.ο.κ.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους αρχαίους Έλληνες για να περιγράψουν την ιδιάζουσα αρχαϊκή ελληνική γραφή που φαίνεται να εγκαταλείφθηκε τον 7ο με 6ο π.Χ. αιώνα και η λέξη προέρχεται από αρχαίο ελληνικό επίρρημα που σημαίνει κίνηση όμοια με εκείνη του βοδιού, όταν σέρνει το αλέτρι, ή της σαΐτας κατά την ύφανση στον αργαλειό.
Μάλιστα οι περίφημοι νόμοι του Σόλωνα ήταν γραμμένοι βουστροφηδόν όπως και η επιγραφή του Σιγείου (γνωστή ως στήλη του Φανοδίκου) που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.
Η ίδια γραφή εμφανίζεται και σε κάποιες αρχαίες αραβικές γραφές, όπως στη σαβαϊκή γραφή και στη σαφαϊκή διάλεκτο, μια μορφή αρχαίας βόρειας αραβικής διαλέκτου καθώς και σε μια μορφή ιερογλυφικών της Ανατολίας, στα Λουβικά ιεργολυφικά.
