Η κυρία Σακελλαροπούλου ενημερώθηκε από τη διοίκηση του Αποτεφρωτηρίου για την ίδρυση και τη λειτουργία του και στη συνέχεια έκανε την ακόλουθη δήλωση:
"Η αποτέφρωση των νεκρών, όπως είναι γνωστό, σε όλες τις πολιτισμένες χώρες αναγνωρίζεται ως ένας παράλληλος τρόπος διάθεσης του σώματος μετά τον θάνατο εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αυτό γίνεται με τη δήλωση του ανθρώπου πριν από τον θάνατό του, ή, όπως ο νόμος προβλέπει, μετά τον θάνατο, από αυτούς που έχουν το δικαίωμα να πάρουν τη σχετική απόφαση.
Η Ελλάδα, έστω καθυστερημένα, αναγνώρισε το δικαίωμα αυτό ήδη από το 2006 στους πολίτες. Η επιλογή του τρόπου διάθεσης του σώματος μετά τον θάνατο είναι μια πράξη κυρίως πολιτισμού, έχει φυσικά πολλά άλλα χαρακτηριστικά, ίσως να είναι η πιο δυνατή εκδήλωση βούλησης από έναν άνθρωπο. Γιατί, ενώ γίνεται όταν είναι ζωντανός, αναφέρεται σε χρόνο στον οποίο δεν θα μπορεί καν να ελέγξει και να επιβάλει την εφαρμογή της. Αυτό είναι κάτι το οποίο ο νομοθέτης πρέπει να το κάνει και η Πολιτεία να το διασφαλίσει. Συνδέεται με το δικαίωμα του ανθρώπου στην προστασία της προσωπικότητάς του και με το δικαίωμα της αξιοπρέπειας, τη δυνατότητα της επιλογής δηλαδή του πώς θα διατεθεί το σώμα του μετά τον θάνατό του.
Νομίζω λοιπόν ότι η ελληνική Πολιτεία έστω και καθυστερημένα έκανε πολύ καλά που το αναγνώρισε και χαιρετίζω τη δημιουργία αυτού του πρώτου χώρου αποτέφρωσης νεκρών για τη χώρα μας. Η ελληνική κοινωνία έχει τις ιδιαιτερότητές της, αλλά το ζήτημα είναι να υπάρχει η δυνατότητα επιλογής. Αυτό είναι ένδειξη πολιτισμού, δικαιικού πολιτισμού, σε όλες τις πτυχές. Από κει και πέρα βέβαια τα πράγματα λύνονται και με τον χρόνο.
Το περιβάλλον εδώ έχει παρηγορητική φύση για τους οικείους όσων επέλεξαν αυτόν τον τρόπο να διαθέσουν το σώμα τους μετά θάνατον, η ελληνική φύση τους επιτρέπει να τους αποχαιρετίσουν με τον σωστό τρόπο. Χαίρομαι λοιπόν και εγώ που είμαι σήμερα εδώ".
