Η αύξηση των κρουσμάτων του Covid-19 σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ισπανία, αλλά και στην χώρα μας αύξησε τον κίνδυνο νέων lockdown.
Οι κυβερνήσεις πρέπει τώρα να καταλάβουν ότι το “κλείσιμο” της οικονομίας είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικό και καταστροφικό για τις θέσεις εργασίας και τη φερεγγυότητα των επιχειρήσεων. Ωστόσο, όπως έχουμε δει στην Ισπανία, πολλές κυβερνήσεις απλώς αποφασίζουν να ξεκινήσουν νέα lockdown προκειμένου να δείξουν ότι λαμβάνουν επιθετικά μέτρα, ακόμη και γνωρίζοντας ότι αυτά δημιουργούν πιο αρνητικά αποτελέσματα και δεν έχουν πραγματικό αντίκτυπο στη διατήρηση της υγείας. Αντί να δουν τα παραδείγματα της Νότιας Κορέας, της Ταϊβάν, της Σουηδίας ή της Αυστρίας, όπου απλά διαφορετικά αποτελεσματικά μέτρα έχουν οδηγήσει σε καλύτερη διαχείριση της κρίσης στην υγεία, ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αγνοούν την οικονομική και κοινωνική μακροπρόθεσμη καταστροφή ενός lockdown στην οικονομία και φαίνονται έτοιμες να επαναλάβουν τα προηγούμενα λάθη.
Το λάθος του να αγνοήσουμε τον οικονομικό αντίκτυπο των lockdown δημιουργεί μια κοινωνική κρίση που μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια.
Εαν η ευρωπαϊκή οικονομία δεν ήταν προετοιμασμένη για μια σειρά από lockdown τον Φεβρουάριο, σήμερα είναι ακόμη πιο αδύναμη. Αυτό που δημιούργησε μια ύφεση απροσδόκητων αναλογιών μπορεί να δημιουργήσει μια “κατάθλιψη” που πιθανότατα θα διαρκέσει για μερικά χρόνια.
Οι ευρωπαϊκές οικονομίες δεν μπορούν να επιβιώσουν από μια νέα σειρά lockdown, ακόμη και αν οι κυβερνήσεις τις αποκαλούν «στοχευμένες». Γιατί;
-Η φερεγγυότητα επιδεινώθηκε. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε ένα νέο τέτοιο ενδεχόμενο θα έβλεπε τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να εκτοξεύονται σε έναν ούτως ή άλλως οικονομικό τομέα όπου η Standard and Poor εκτιμά ότι περισσότερο από το 20% των επιχειρήσεων αντιμετωπίζουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα ή πλησιάζουν σε πτώχευση. Μια νέα σειρά lockdown πιθανότατα θα ξεκινήσει μια νέα οικονομική κρίση.
-Η ανεργία έχει συγκαλυφθεί. Η ευρωπαϊκή ανεργία φαίνεται οπτικά χαμηλή λόγω του μεγάλου ποσοστού παρατεταμένων θέσεων εργασίας. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας της ζώνης του ευρώ που είναι 7,8% θα μπορούσε να διπλασιαστεί όταν τελειώσουν αυτές οι παρατεταμένες θέσεις εργασίας και οι επιχειρήσεις που κράτησαν αυτούς τους εργαζόμενους οδηγηθούν στην ανάγκη να κλείσουν οριστικά.
-Η οικονομική κατάσταση των κυβερνήσεων έχει αποδυναμωθεί σε ακραία επίπεδα. Οι ελλειμματικές δαπάνες οδήγησαν το δημόσιο χρέος σε νέα ρεκόρ. Το χρέος θα μπορούσε να αυξηθεί πολύ πάνω από το 120% του ΑΕΠ στην ευρωζώνη εάν η οικονομία “κλείσει” ξανά, ακόμη και με τις λεγόμενες στοχευμένες διακοπές λειτουργίας.
-Οι επενδυτές αγοράζουν ομόλογα υψηλού κινδύνου από σχεδόν αφερέγγυες κυβερνήσεις και πολύ χρεωμένες εταιρείες στις πιο χαμηλές αποδόσεις όλων των εποχών, λαμβάνοντας σημαντικό ρίσκο για τις προσδοκίες για ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας. Οι ονομαστικές και πραγματικές απώλειες σε συνταξιοδοτικά ταμεία και επενδυτικά σχέδια μπορεί να είναι τεράστιες.
-Αυτή τη φορά η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) δεν θα είναι σε θέση να συγκρατήσει τον οικονομικό κίνδυνο. Πιο ποσοτική χαλάρωση και περαιτέρω περικοπές επιτοκίων πιθανότατα δεν θα σταματήσουν να αυξάνουν τις αποδόσεις των ομολόγων όταν τα προβλήματα φερεγγυότητας και ρευστότητας αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα μιας μη βιώσιμης δαπάνης.
-Οι ευρωπαϊκές τράπεζες βρίσκονται στη χειρότερη κατάστασή τους εδώ και έξι μήνες και έχουν δει μειώσεις περίπου 43% μέχρι στιγμής φέτος.
Τα νέα lockdown θα μπορούσαν να είναι ο μαύρος κύκνος που πολλοί συμμετέχοντες στην αγορά φοβούνται και αγνοούν ως ανύπαρκτη επιλογή. Οι αισιόδοξες εκτιμήσεις για την ανάκαμψη της ευρωζώνης, την αύξηση των κερδών και την ανάκαμψη της κατανάλωσης βασίζονται σε μια βελτίωση των οικονομικών δεδομένων που φαίνεται σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί στο τρέχον σενάριο, πόσο μάλλον κάτω από νέους περιορισμούς.
