Ο Γκάλι Χαντρ πέρασε δύο μέρες παρακαλώντας τους γονείς του να φύγουν μαζί του στη νότια Γάζα, προειδοποιώντας τους ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να μείνουν. Ο πατέρας του, γνωστός για το πείσμα του, αρνήθηκε. Ο καβγάς τους δεν τελείωσε ποτέ - μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή χτύπησε το σπίτι τους, θάβοντας τους γονείς του κάτω από τα ερείπια.
Την Κυριακή, δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση της εκεχειρίας, ο Χαντρ επέστρεψε για να ψάξει στα ερείπια του σπιτιού των γονιών του. Πέρασε την ημέρα ψάχνοντας μέσα σε θρυμματισμένα τσιμέντα και λιωμένα μέταλλα για οποιοδήποτε ίχνος τους. Το μόνο που κατάφερε να βρει ήταν μερικά θραύσματα από τα κρανία τους και κομμάτια από τα χέρια τους.
«Ο πατέρας μου, συνταξιούχος οδηγός ασθενοφόρου, ήταν γνωστός για την ισχυρή θέληση και την υπομονή του. Δεν γνώριζε τον φόβο και ήταν πάντα αισιόδοξος», είπε ο Χαντρ, 40 ετών, από την Τζαμπαλίγια στη βόρεια Γάζα. Ο Χαντρ πήρε τα λείψανα των γονιών του στο νεκροταφείο, αλλά διαπίστωσε ότι κι αυτό είχε καταστραφεί. Αποφάσισε να τους θάψει δίπλα στους λίγους τάφους που ήταν ακόμα άθικτοι.
Όπως και ο Χαντρ, χιλιάδες Παλαιστίνιοι έχουν επιστρέψει στη βόρεια Γάζα μετά την εκεχειρία της Παρασκευής (10/10) με ένα ζοφερό έργο μπροστά τους: την αναζήτηση αγαπημένων προσώπων που σκοτώθηκαν εβδομάδες ή μήνες νωρίτερα σε ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές και των οποίων τα σώματα είναι θαμμένα κάτω από τα ερείπια.
10.000 άνθρωποι παγιδευμένοι κάτω από τα ερείπια
Η υπηρεσία πολιτικής άμυνας της Γάζας εκτιμά ότι οι σοροί περίπου 10.000 ανθρώπων είναι παγιδευμένες κάτω από συντρίμμια και κατεστραμμένα κτήρια. Η διακοπή των μαχών έδωσε στην υπηρεσία ασθενοφόρων την ευκαιρία να ξεκινήσει την αναζήτηση για τους νεκρούς και να δώσει στις οικογένειές τους μια ευκαιρία να ολοκληρώσουν την έρευνα.
Το έργο που έχουν μπροστά τους οι διασώστες είναι τεράστιο, δεδομένου ότι εκτιμάται ότι υπάρχουν 60 εκατομμύρια τόνοι ερειπίων σε όλη την περιοχή. Οι περισσότεροι δρόμοι έχουν καταστραφεί ή αποκλειστεί από συντρίμμια. Οι εργαζόμενοι στην πολιτική άμυνα έχουν έλλειψη βαρέος εξοπλισμού και πρέπει να χρησιμοποιούν αξίνες και βαριοπούλες για να σπάσουν τα κατεστραμμένα κτήρια. Τα σωστικά συνεργεία πρέπει να κινούνται αργά. Τα συντρίμμια είναι επίσης γεμάτα βόμβες και πυρομαχικά που δεν έχουν εκραγεί.
«Αρχικά, επικεντρωνόμαστε στη συλλογή των πτωμάτων που βρίσκονται στους δρόμους για να διατηρήσουμε ό,τι έχει απομείνει από αυτά, ειδικά με την παρουσία αδέσποτων σκύλων που έχουν επιτεθεί σε πτώματα», δήλωσε ο Χαλέντ αλ Αγιούμπι, 64 ετών, επικεφαλής της πολιτικής άμυνας για τη βόρεια Γάζα.
Άλλοι διασώστες αναγκάζονται να σκάβουν μέσα στα ερείπια με γυμνά χέρια. Μέχρι στιγμής, έχουν ανακτήσει μόνο ένα κλάσμα των 10.000 αγνοουμένων και δεν έχουν ακόμη αρχίσει να ψάχνουν μέσα στα ερείπια πολυώροφων κτηρίων.
Εάν το Ισραήλ θα επιτρέψει την είσοδο βαρέος εξοπλισμού τις επόμενες ημέρες, όλα τα πτώματα θα πρέπει να ανακτηθούν εντός έξι μηνών έως ενός έτους, δήλωσε ο δρ Μοχάμεντ αλ Μουγκίρ, 38 ετών, διευθυντής ανθρωπιστικής υποστήριξης και διεθνούς συνεργασίας στην υπηρεσία πολιτικής άμυνας της Γάζας.
«Δεν βρήκαμε κανένα ίχνος του»
Πολλοί κάτοικοι της βόρειας Γάζας δεν αντέχουν να περιμένουν τόσο πολύ. Έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στα ερειπωμένα σπίτια τους για να αναζητήσουν μόνοι τους τους αγαπημένους τους. Ο Γιάχια αλ Μούκρα, 32 ετών, από τη Τζαμπαλίγια πιστεύει ότι ο αδελφός του, Σαρίφ είναι νεκρός. Έχασε την επαφή μαζί του μετά από μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στο σπίτι τους στις 25 Ιουλίου. Κατάφερε να επισκεφτεί το κατεστραμμένο κτίριο, αλλά δεν βρήκε κανένα ίχνος της σορού του.
«Πήγαμε να ελέγξουμε την περιοχή, αλλά δεν βρήκαμε κανένα ίχνος του, σαν να είχε εξαφανιστεί, το σπίτι και όλα γύρω του είχαν μετατραπεί σε ερείπια», είπε. «Μάρτυρες είπαν ότι τον είδαν τελευταία φορά κοντά στο σπίτι». Ο αδελφός του έπασχε από επιληψία και ανησυχεί ότι ακόμα κι αν η αεροπορική επιδρομή δεν τον σκότωνε, θα είχε πεθάνει χωρίς τα φάρμακά του.
Την Κυριακή ο Μούκρα είχε επιτέλους χρόνο να ψάξει για τον αδελφό του, αλλά δουλεύοντας μόνος του δεν μπόρεσε να βρει κανένα ίχνος του. «Ήλπιζα να βρω κάτι που να αποδεικνύει ότι ο Σαρίφ ήταν εκεί, ένα κομμάτι ρούχο, οποιοδήποτε ίχνος. Χρειαζόμαστε πραγματικά βαριά μηχανήματα για να ψάξουμε κάτω από τα ερείπια, αλλά αυτά τα μηχανήματα δεν είναι διαθέσιμα», είπε.
Για πολλές οικογένειες, ο πόνος του να μην γνωρίζουν πού, πότε ή πώς πέθαναν οι αγαπημένοι τους είναι τεράστιος. Έχουν περάσει μήνες μακριά από τα σπίτια τους, περιμένοντας στην αβεβαιότητα την ευκαιρία να βρουν έστω και ένα κομμάτι από αυτούς που έχασαν, κάτι να αποχαιρετήσουν.
Η παροχή αυτής της ευκαιρίας στις οικογένειες είναι αυτό που ωθεί τους διασώστες της Γάζας, οι οποίοι εργάζονται σχολαστικά κάτω από τον έντονο ήλιο, ενώ οι ανήσυχες οικογένειες περιμένουν στο πλευρό τους. «Οι οικογένειες αισθάνονται ότι η ανάκτηση των σορών των μαρτύρων τους είναι ένας τρόπος να τους τιμήσουν και να διαφυλάξουν τις ψυχές τους, και τους καθησυχάζει ότι οι αγαπημένοι τους έγιναν πραγματικά μάρτυρες και δεν είναι πια ζωντανοί», δήλωσε ο Φάντι αλ-Σαλίμπι, 35 ετών, υπάλληλος πολιτικής άμυνας.
Ο Μούκρα ελπίζει ότι οι επόμενες μέρες θα αποκαλύψουν κάτι για τη μοίρα του αδελφού του. Με τα νεκροταφεία στη γειτονιά του κατεστραμμένα, σχεδιάζει να θάψει τον Σαρίφ στον κήπο του σπιτιού του. «Η καρδιά μου ραγίζει επειδή ο αδελφός μου δεν έχει ταφεί ακόμα. Ακόμα και ένα μόνο οστό θα μας επέτρεπε να τον βάλουμε να αναπαυθεί και να νιώσουμε κάποια ανακούφιση», είπε.
